…Γνωρίζω ότι οι εμπεδωμένοι μύθοι όταν μάλιστα έχουν περιβληθεί θρησκευτικό μανδύα, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν». Όταν έγραφα το βιβλίο μου, για το πανηγύρι του Αϊ Συμιού, με βασάνιζαν πάρα πολλά ερωτηματικά και μου γεννιότανε σοβαρές απορίες, για την ονομασία του πανηγυριού.
Γνώριζα ότι η θρησκευτική παράδοση ήθελε τ΄ απόμακρα μοναστήρια, να φέρουν το όνομα του προφήτη Ηλία και όχι του Συμεών. Τυραννούσα το μυαλό μου, να βρω μια διέξοδο, αφού ήμουνα απόλυτα βέβαιος ότι το τοπικό μας πανηγύρι είχε πανάρχαιες ρίζες που δε συγγένευαν με τις εβραϊκές δοξασίες, γεγονός που ο Περικλής Γιαννόπουλος τόνιζε το 1859 στην εφημερίδα του «Ελληνικά Χρονικά» με την έκφραση «ΑΡΧΑΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ».
Ένοιωθα ότι ο χορός του «νεκρού» που και σήμερα χορεύεται από τους πανηγυριστές, ήταν ένας αρχαιότατος οργιαστικός χορός με Διονυσιακές ρίζες και καταβολές… άκρη όμως δεν έβγαζα. Πριν ένα μήνα, λαμβάνω ως δώρο το βιβλίο του Ελληνιστή Γάλλου Jean Paul Savignac με τίτλο «Merdes a Cesar» από μια παλαιά και καλή (Κέλτισα – Γαλλίδα) φίλη συμφοιτήτρια πριν δεκαετίες στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, που γνώριζε τις έρευνές μου για τις παραδόσεις του Ελληνισμού στη Γαλατία (Gaule) και τις ιστορικές και φιλοσοφικές μου ανησυχίες.
Στο βιβλίο του ο Σαβινιάκ γράφει ότι οι Κέλτες – Γαλάτες, είχαν υιοθετήσει εκτός του Ελληνικού αλφαβήτου και της ελληνικής γλώσσας της Μασσαλίας και τις τελετές και πανηγύρεις των ελληνικών θεοτήτων.
Στις περιοχές του Ρο-δανού (Rhones) ποταμού (δανός στην αρχαιοελληνική γλώσσα σημαίνει ποτάμι) λατρευόταν με ξακουστές πανηγυρικές τελετές ο Απόλλωνας που είχε ονομαστό μαντείο στην πόλη Autun. Τον Απόλλωνα και την Άρτεμη οι Κέλτες λάτρευαν με τα ονόματα Beleno και Belisama.
Οι αρχαιοελληνικές επιγραφές που βρέθηκαν στις περιοχές του Ροδανού καθορίζουν και τις ημερομηνίες τέλεσης των πανηγυρεών που ήταν οι ημερομηνίες 2 και 3 Φλεβάρη, δηλαδή το τέλος του σκότους (χειμώνα) και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ της μάνας ΦΥΣΙΣ με τον ερχομό στη γή της Γη…μήτηρ (Δήμητρας) που θα καρποφορούσε τη γη με τα Δημητριακά, ως απαραίτητη τροφή των ανθρώπων και της κόρης της Περσεφόνης.
Ο Σαβινιάκ επισημαίνει επίσης, ότι οι αφιερωμένες στον Απόλλωνα γιορτές και πανηγύρεις που τελούνταν στις 2 – 3 Φλεβάρη, μόλις η Γαλλία έγινε χριστιανική, οι οπαδοί της νέας θρησκείας τις εκχριστιανίζουν και τις αφιερώνουν στον Saint Blaise (Άγιο Μπλέζ).
Οι αρχαιοελληνικές όμως τελετές που οι Κέλτες είχαν υιοθετήσει, δεν εξαφανίστηκαν, ζουν και σήμερα εκτός Γαλλίας και τη Βρετάνης και στη χώρα των Κελτών, την Ιρλανδία, στις ίδιες ημερομηνίες 2 – 3 Φλεβάρη και φέρουν το Κέλτικο IMBOLC.
Ο Παυσανίας στα Αχαϊκά, κεφ. Ζ21, αναφέρεται στις ξακουστές στο ΠΑΝελλήνιο τελετές που γινότανε στην Αρχαία Καλυδώνα στα ιερά του Διονύσου, Απόλλωνα και Άρτεμις στις ίδιες ημερομηνίες μ΄ εκείνες του Beleno (Απόλλωνα) και της Belisama (Άρτεμις) και σήμερα Αϊ Συμιού.
Στην περιοχή της Αρχαίας Καλυδώνας με τα πλούσια νερά των ποταμών και λιμνών δε μπορούσε να μη γιορταστεί ο Απόλλωνας και η ’Αρτεμις, γι΄ αυτό και στην πόλη υπήρχαν τα ιερά τους, που ευτυχώς σώζονται μέχρι σήμερα. Η Άρτεμις γιορταζότανε ως Αγροτέρα λόγω της Αγροτικής περιοχής, ως Λιμναία λόγω των λιμνών και ως Λήναια από τη λέξη λήνος που σημαίνει πατητήρι σταφυλιού.
Τη μεγάλη χαρά και ευωχία στο πανηγύρι προσέφερε το άφθονο κρασί της περιοχής αφού κι ο βασιλιάς της Αρχαίας Καλυδώνας, φέρει το όνομα Οινέας. Την Αρχαία αυτή συνήθεια, των Ελλήνων για να την εξαφανίσουν οι μεν Καθολικοί την εκχριστιανίζουν δίνοντας το όνομα του Αγίου Μπλεζ, ενώ οι Ορθόδοξοι που γιόρταζαν την Υπαπαντή του Ιησού από τον Ιουδαίο Συμεών την εκχριστιανίζουν στο όνομά του (Άγιος Συμεών).
Την απελευθερωτική χαρά των Ελληνικών τελετών οι θρησκόληπτοι και φανατικοί οπαδοί της νέας θρησκείας την ποινικοποιούν, αφού την ημέρα της γιορτής (γυναικείο) του Αϊ Συμιού απαγορεύουν στις γυναίκες να εργάζονται, όποιες δε από αυτές δε σέβονται τους ιουδαϊκούς κανόνες τιμωρούνται να γεννούν σημαδεμένα παιδιά, εξ΄ άλλου ετυμολογικά η λέξη Συμεών – Σημεών σημαίνει σημάδι – σημαδεμένος.
Το μίσος των θρησκόληπτων κατά των Ελλήνων – Εθνικών (ειδωλολατρών) έφτασε μέχρι του σημείου πάνω στο υπέροχο ιερό του Διονύσου στην αρχαία Καλυδώνα να κτίσουν την εκκλησούλα του Αϊ Γιάννη που στα εβραϊκά σημαίνει ο εκλεκτός του εβραϊκού θεού, το μήνυμα λοιπόν σαφέστατο.
Οι αγρότες λοιπόν της Αρχαίας Καλυδώνας, γιόρταζαν το κάρπισμα της Γής-μήτηρ με το πανηγύρι της υπαίθρου τις γιορτές δηλαδή της γονιμότητας. Οι βοσκοί όμως που έμεναν στο Κούρειο όρος δηλαδή στην Αρχαία Πλευρώνα, στο τέλος της άνοιξης γιόρταζαν το πανηγύρι της κουράς των προβάτων με τύμπανα (εφεύρεση των κουρητών) και τους αυλούς, σημερινή εξέλιξη ο ζουρνάς.
Ανάβοντας φωτιές, ψήνοντας αρνιά και πίνοντας μπόλικο κρασί, παραγωγής της πόλης τα Οινέα (Αρχαία Καλυδώνα) και Οινιαδών. Αυτά τα λίγα για να σας ανοίξει η ερευνητική όρεξη κι αν κάποτε ο Σύλλογος Αη – Συμιωτών με καλέσει σε κάποια διάλεξη, θα πούμε ακόμα περισσότερα.
Νικήτας Φιλιππόπουλος
Τηλ. επικοινωνίας
Την Ιστορική μου έρευνα και μελέτη την αφιερώνω στη μνήμη του Αι Συμιώτη πατέρα μου και στους σκεπτόμενους πολίτες…