Γράφει ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος
Την Παρασκευή 3 Απρίλη 2009 στο ξενοδοχείο «ΘΕΟΞΕΝΕΙΑ» στο Μεσολόγγι έγινε μία σημαντική εκδήλωση – με πρωτοβουλία της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Μεσολογγίου και Ναυπακτίας – για την οικονομική κρίση.
Πλήθος κόσμου την παρακολούθησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσοχή. Κάποιοι βέβαια εν ενεργεία βουλευτές και πολιτευτές, θεωρούν τέτοιες εκδηλώσεις προνομιακό πεδίο για να αναπτύξουν τις απόψεις τους επί ενός αμιγώς κομματικού ακροατηρίου και να επιβεβαιώσουν εν προκειμένω την πολιτική τους υπεροχή.
Όμως τα πράγματα, όπως τελικά αποδείχθηκε, δεν εξελίχθηκαν έτσι και αυτό ενδεχομένως να έκανε κάποιους να σκεφτούν την παρουσία τους σε αντίστοιχου περιεχομένου εκδηλώσεις στο μέλλον.
Ο λόγος; Φυσικά οι απόψεις και οι σκέψεις που εξέφρασε και εξέπεμψε ο κύριος Αδαμάντιος Πεπελάσης για την οικονομική και παγκόσμια κρίση καθώς και για τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και των μεγάλων κομμάτων στη χώρα μας.
Μίλησε λοιπόν ο κύριος Πεπελάσης για τις διαχρονικές ευθύνες των κομμάτων εξουσίας τα τελευταία 20 χρόνια και κατέδειξε την στασιμότητα και ύφεση στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της περιφερειακής ανάπτυξης.
Έκανε λόγο για την κατασπατάληση εθνικών και κοινοτικών πόρων χωρίς συγκεκριμένα παραγωγικά αποτελέσματα. Αίσθηση προκάλεσαν οι επισημάνσεις του για αγροίκο πλουτισμό – κάποιοι κοιτάζονταν στην αίθουσα, ίσως κάτι να γνώριζαν – χωρίς μέτρο και σε ελάχιστο χρόνο.
Τέλος έκανε αναφορές στην ατιμωρησία των πολιτικών και οικονομικών παραγόντων που κυβέρνησαν και κυβερνούν τον τόπο.
Θα πείτε εισακούστηκε κάτι από τους πολιτικούς;
Υπάρχει προβληματισμός για το τρίπολο κόμμα – εξουσία – πλουτισμός στην τρέχουσα κατάσταση; Στους άμεσα εμπλεκόμενους κανένας.
Στην κοινωνία όμως υπάρχει και έντονος μάλιστα.
Το άγχος της Νέας Δημοκρατίας για επιβίωση και το άγχος του ΠΑΣΟΚ για ολική επαναφορά – στο όνομα του ότι για όλα φταίει η ανίκανη κυβέρνηση – κάθε άλλο παρά πιστευτό είναι. Και αυτό το άγχος μεγαλώνει ιδιαίτερα διότι είναι όρος επιβίωσης του πολιτικού συστήματος. Μπορεί βέβαια ο κύριος Πεπελάσης να μην έκανε αναφορές στο ποιος πρέπει να πληρώσει την κρίση και στην αριστερά γενικότερα, εκείνο όμως που προκύπτει αβίαστα είναι ότι υπάρχει ένας κόσμος ο οποίος παρακολουθεί με αγωνία αυτά που συμβαίνουν και πείθεται καθημερινά ότι τα ίδια πουκάμισα φορεμένα από την ανάποδη, αποτελούν παρένθεση σ’ αυτό που χρειάζεται ο τόπος και η περιοχή μας.
Το κρίσιμο ζήτημα και από τα λεγόμενα του κυρίου καθηγητή, είναι πως αυτό θα μετουσιωθεί σε κοινωνική πράξη και θα υπηρετήσει τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου και όχι τις ανάγκες του συσσωρευμένου πλούτου και των κλεπταποδόχων της υπεραξίας της ανθρώπινης εργασίας.
Και σ’ αυτό η αριστερά πρέπει να δείξει τις δυνατότητές της και να δώσει προοπτικές λύσης. Δεν αρκούν μόνο οι διαλέξεις, χρειάζονται και κοινωνικοί αγώνες και αυτό έχει αποδειχθεί ιστορικά.