Γράφει ο Πάνος Παπαδόπουλος
Η εκλογική αναμέτρηση των ευρωεκλογών μπαίνει στην τελική ευθεία. Με τα ΜΜΕ να αναδεικνύουν το σύνθημα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» σε μέγα ζητούμενο. Βέβαια ήδη κυκλοφορεί και το πρώτο ανέκδοτο: «Σοσιαλισμός ή παπαγάλοι;».
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι στην αναμέτρηση αυτή ούτε ζητούμενο είναι ο σοσιαλισμός ούτε και η βαρβαρότητα απειλείται. Αν κρίνουμε από τα όσα εφάρμοσαν την τελευταία 20ετία σε Ε.Ε. και Ελλάδα οι σοσιαλιστές και οι φιλελεύθεροι χριστιανοδημοκράτες, θα οδηγηθούμε με ασφάλεια στην παραπάνω διαπίστωση. Γιατί εάν ο σοσιαλισμός ξεψύχησε με την τελευταία πνοή του Λένιν στο Μαυσωλείο της Κόκκινης Πλατείας, η σοσιαλδημοκρατία του 20ου αιώνα τον ακολούθησε με τη συνθήκη του Μάαστριχτ στην Ολλανδία. Πράσινα άλογα και πράσινα πουλιά από τη μία, υπευθυνότητα και ριζοσπαστισμός από την άλλη. Η βαρβαρότητα βέβαια – όπως τόνισε ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας – βρίσκεται παντού και γύρω μας. Στην ανασφάλιστη εργασία και στα Stage, στην βουλιμία για χρήμα και εξουσία των εκπροσώπων του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη και στον τόπο μας. Στην ενίσχυση της καταστολής και της αγριότητας. Στην απομύζηση του μόχθου των ανθρώπων και στα μέτρα ασφαλείας για αυτούς που ιδιοποιούνται αυτό τον μόχθο! Όμως ένα πράγμα πρέπει να γνωρίζουν οι εταίροι του δικομματισμού. Η παρακμή μπορεί να ανακυκλώνεται, να ανεβοκατεβάζει παπαγάλους στην εξουσία, να δημιουργεί βαρβαρότητες στην πολιτική και να χρησιμοποιεί σε άλλους ρόλους – ως δράστες και τιμωρούς – στα ΜΜΕ, τους ίδιους παίχτες. Και αυτό να έχουν υπ’ όψη τους, ότι οι πολίτες το έχουν αντιληφθεί. Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν ξανά εφεδρείες τύπου “Οικολόγων” στο πολιτικό σύστημα. Ανώδυνα, ανεπαίσθητα και ειρηνικά κατά το Ιερόν Ευαγγέλιον!
Οι Ευρωεκλογές του Ιουνίου είναι μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία οι πολίτες να σιχτιρίσουν την κατάπτωση, το δούλεμα και τα παπαγαλάκια. Η άνοδος ή η πτώση της ασημαντότητας θα είναι ένα ακόμη σημάδι κρίσης και παρακμής. Αν όμως η ριζοσπαστική και οικολογική αριστερά, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ βγει ενισχυμένος απ’ αυτή την εκλογική μάχη, αυτό μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικό για τον δικομματισμό και να γεννηθεί κάτι νέο επιτέλους στην πολιτική ζωή του τόπου. Έχουμε λοιπόν το δικαίωμα στην ελπίδα. Στο χέρι των πολιτών είναι να δώσουν αυτό το μήνυμα. Και πρέπει να το πράξουν.
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι στην αναμέτρηση αυτή ούτε ζητούμενο είναι ο σοσιαλισμός ούτε και η βαρβαρότητα απειλείται. Αν κρίνουμε από τα όσα εφάρμοσαν την τελευταία 20ετία σε Ε.Ε. και Ελλάδα οι σοσιαλιστές και οι φιλελεύθεροι χριστιανοδημοκράτες, θα οδηγηθούμε με ασφάλεια στην παραπάνω διαπίστωση. Γιατί εάν ο σοσιαλισμός ξεψύχησε με την τελευταία πνοή του Λένιν στο Μαυσωλείο της Κόκκινης Πλατείας, η σοσιαλδημοκρατία του 20ου αιώνα τον ακολούθησε με τη συνθήκη του Μάαστριχτ στην Ολλανδία. Πράσινα άλογα και πράσινα πουλιά από τη μία, υπευθυνότητα και ριζοσπαστισμός από την άλλη. Η βαρβαρότητα βέβαια – όπως τόνισε ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας – βρίσκεται παντού και γύρω μας. Στην ανασφάλιστη εργασία και στα Stage, στην βουλιμία για χρήμα και εξουσία των εκπροσώπων του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη και στον τόπο μας. Στην ενίσχυση της καταστολής και της αγριότητας. Στην απομύζηση του μόχθου των ανθρώπων και στα μέτρα ασφαλείας για αυτούς που ιδιοποιούνται αυτό τον μόχθο! Όμως ένα πράγμα πρέπει να γνωρίζουν οι εταίροι του δικομματισμού. Η παρακμή μπορεί να ανακυκλώνεται, να ανεβοκατεβάζει παπαγάλους στην εξουσία, να δημιουργεί βαρβαρότητες στην πολιτική και να χρησιμοποιεί σε άλλους ρόλους – ως δράστες και τιμωρούς – στα ΜΜΕ, τους ίδιους παίχτες. Και αυτό να έχουν υπ’ όψη τους, ότι οι πολίτες το έχουν αντιληφθεί. Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν ξανά εφεδρείες τύπου “Οικολόγων” στο πολιτικό σύστημα. Ανώδυνα, ανεπαίσθητα και ειρηνικά κατά το Ιερόν Ευαγγέλιον!
Οι Ευρωεκλογές του Ιουνίου είναι μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία οι πολίτες να σιχτιρίσουν την κατάπτωση, το δούλεμα και τα παπαγαλάκια. Η άνοδος ή η πτώση της ασημαντότητας θα είναι ένα ακόμη σημάδι κρίσης και παρακμής. Αν όμως η ριζοσπαστική και οικολογική αριστερά, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ βγει ενισχυμένος απ’ αυτή την εκλογική μάχη, αυτό μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικό για τον δικομματισμό και να γεννηθεί κάτι νέο επιτέλους στην πολιτική ζωή του τόπου. Έχουμε λοιπόν το δικαίωμα στην ελπίδα. Στο χέρι των πολιτών είναι να δώσουν αυτό το μήνυμα. Και πρέπει να το πράξουν.