Υπάρχει μια μικρή (από κάθε άποψη) μερίδα συμπολιτών μας που, θεωρώντας την παλινδρομούσα χούφτα της σαν τον κινητήριο μοχλό τής ιστορίας, βαυκαλίζεται να πιστεύει πως η άποψή της έχει ιδιαιτέρως βαρύνουσα σημασία για την πόλη και γι’ αυτό τείνει μονίμως να την βαφτίζει «κοινή γνώμη»!
Αυτά τα «μεσολογγιτοειδή», συνονθύλευμα «καρύων» – πάσης προελεύσεως – με κοινό τόπο τη μικροψυχία, τη μικρότητα, τη στενοκεφαλιά, την ανεπάρκεια και την συμπλεγματική τους υπόσταση, μη έχοντας ούτε ιερό, ούτε όσιο, έχουν αναλάβει – αυτόκλητα και κατ’ αποκοπή – την υπεράσπιση τών «ιερών και των οσίων» για λογαριασμό όλων των άλλων.
Τυμβωρύχοι και ιερόσυλοι, άφιλοι και αφιλότιμοι, ανδράποδα και ανδρείκελα, κάργες που ονειρεύονται να γίνουν αετοί και βάτραχοι που νόμιζαν ότι θα γίνουν πρίγκιπες, μια ζωή μάς σκοτίζουν τα λιμπά με τον ίδιο απαράλλακτα τρόπο!
Εκτίοντες ισόβια ειρκτή στον μικρόκοσμό τους, ουσιαστικά, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η «εντός των τειχών» διατήρηση τής «κεκτημένης ασυλίας» τους και η οξυγόνωση τού μικρού ενυδρείου εντός του οποίου ενδιαιτώνται αλληλομισούμενοι, αλληλοθαυμαζόμενοι, αλληλοτριβόμενοι και, φυσικά, εσαεί υποκρινόμενοι.
Πέρα από το ένα και έξω από το άλλο, δεν κάνουν ούτε για τα …μπάζα!