Της Κάτιας Αντωνιάδη στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"
Οι κόντρες που υπάρχουν μεταξύ των ελληνικών πόλεων χάνονται στα βάθη των αιώνων, μέσα στα παραμύθια των παππούδων μας και στα βιβλία της Ιστορίας. Η οποία έχει δείξει ότι τίποτα από τα κατοπινά δεν είναι τυχαίο: επτά πόλεις ερίζουν για τη γενέτειρα του Ομήρου, οι Σπαρτιάτες έρχονται στα χέρια με τους Αθηναίους με αιχμή τη Δηλιακή Συμμαχία, οι Μακεδόνες του Μέγα Αλέξανδρου προχωρούν σε εκστρατεία «πλην Λακεδαιμονίων»...
Αίτια για να φουντώσουν και να συντηρήσουν αυτές τις κόντρες υπάρχουν -αίτια οικονομικά, γεωπολιτικά, κοινωνικά και, εσχάτως, διοικητικά, ελέω Καποδίστρια. Και όταν τα χρόνια περάσουν και οι λόγοι μιας διαμάχης σταματήσουν να είναι ιστορικά ανιχνεύσιμοι, τότε οι μύθοι έρχονται να καλύψουν το κενό.
Εκείνο, όμως, που δεν αλλάζει και παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο είναι η εύθυμη πλευρά κάθε διαμάχης και, ίσως, κάποιες «μπηχτές» που εξακολουθούν να εναλλάσσονται μεταξύ των κατοίκων αυτών των περιοχών: «Καρντάσια» και «Χαμουτζήδες», «Πλατύποδες» και «Αυστριακοί», «Βλάχοι» και «Ψαρόμυαλοι». Πάνω Γειτονιά - Κάτω Γειτονιά, όπως Αθήνα - Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο - Χανιά, Λάρισα - Βόλος, Θήβα - Λιβαδειά, Νάουσα - Βέροια, Ναύπλιο - Αργος, Αγρίνιο - Μεσολόγγι και πάει λέγοντας. Ακόμα κι αν οι εκπρόσωποι κάθε πόλης προσπαθούν να κρατήσουν τις ισορροπίες, η... πυροσβεστική τους διάθεση μάλλον δεν φτάνει. Η κόντρα καλά κρατεί -αρκεί, όμως, να παραμένει σε επίπεδα λεκτικής αντιπαράθεσης.
Αίτια για να φουντώσουν και να συντηρήσουν αυτές τις κόντρες υπάρχουν -αίτια οικονομικά, γεωπολιτικά, κοινωνικά και, εσχάτως, διοικητικά, ελέω Καποδίστρια. Και όταν τα χρόνια περάσουν και οι λόγοι μιας διαμάχης σταματήσουν να είναι ιστορικά ανιχνεύσιμοι, τότε οι μύθοι έρχονται να καλύψουν το κενό.
Εκείνο, όμως, που δεν αλλάζει και παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο είναι η εύθυμη πλευρά κάθε διαμάχης και, ίσως, κάποιες «μπηχτές» που εξακολουθούν να εναλλάσσονται μεταξύ των κατοίκων αυτών των περιοχών: «Καρντάσια» και «Χαμουτζήδες», «Πλατύποδες» και «Αυστριακοί», «Βλάχοι» και «Ψαρόμυαλοι». Πάνω Γειτονιά - Κάτω Γειτονιά, όπως Αθήνα - Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο - Χανιά, Λάρισα - Βόλος, Θήβα - Λιβαδειά, Νάουσα - Βέροια, Ναύπλιο - Αργος, Αγρίνιο - Μεσολόγγι και πάει λέγοντας. Ακόμα κι αν οι εκπρόσωποι κάθε πόλης προσπαθούν να κρατήσουν τις ισορροπίες, η... πυροσβεστική τους διάθεση μάλλον δεν φτάνει. Η κόντρα καλά κρατεί -αρκεί, όμως, να παραμένει σε επίπεδα λεκτικής αντιπαράθεσης.
Η συνέχεια (ΕΔΩ)
Στην έρευνα της "Ε" ζητήθηκε η άποψη του διαχειριστή του MessolonghiNews, Δημήτρη Μαλαβέτα για την "αντιπαλότητα" Μεσολογγίου - Αγρινίου, ο οποίος σημείωσε:
ΑΓΡΙΝΙΟ vs ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ
«Να σταματήσουν να χαϊδεύουν αυτιά»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΛΑΒΕΤΑΣ, δημοσιογράφος στο Μεσολόγγι
"Η αλήθεια είναι ότι και στην Αιτωλοακαρνανία συχνά εκδηλώνονται δημόσιες αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε Μεσολόγγι και Αγρίνιο, με χαρακτηριστικά «πολεμικής» σύγκρουσης.
Πρόσφατο παράδειγμα ήταν αυτό της έντονης αντιπαράθεσης σχετικά με την έδρα του Εφετείου Δυτικής Στερεάς Ελλάδας: στο άκουσμα της πρόθεσης της
προηγούμενης κυβέρνησης να ιδρύσει το Εφετείο στο Αγρίνιο και όχι στο Μεσολόγγι -που είναι η πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας- έβγαλε διαμαρτυρόμενους στον δρόμο κατοίκους του Μεσολογγίου.
Η αλήθεια, επίσης, είναι ότι αυτή η «κόντρα» περισσότερο υποδαυλίζεται από τοπικούς πολιτικούς παράγοντες, που στοχεύουν σε ένα πρόσκαιρο μικροπολιτικό όφελος, καθώς αυτοαναγορεύονται -στις τοπικές κοινωνίες-«Μεσολογγιτομάχοι» ή «Αγρινιοτομάχοι» και ελάχιστα έως καθόλου από τους απλούς πολίτες των δύο περιοχών. Και σ' αυτό το σημείο εστιάζεται η ευθύνη του πολιτικού προσωπικού της Αιτωλοακαρνανίας, που δεν έχει καταφέρει να αμβλύνει την όποια αντιπαλότητα υπάρχει... αλλά διαχρονικά έμμεσα τη συντηρεί.
Προσωπικά, επειδή πιστεύω ότι το Αγρίνιο και το Μεσολόγγι αποτελούν δυο ολοκληρωμένα αστικά σύνολα, είναι εύκολο να δημιουργηθεί μια σχέση συνεργασίας για την τόνωση της αναπτυξιακής προοπτικής των δύο περιοχών και της Αιτωλοακαρνανίας γενικότερα. Το Μεσολόγγι θεσμικά είναι η πρωτεύουσα του νομού και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται από την κεντρική κυβέρνηση. Το Αγρίνιο είναι το οικονομικό κέντρο και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται από την κεντρική κυβέρνηση. Το γεγονός ότι το Μεσολόγγι υπολείπεται πληθυσμιακά του Αγρινίου δεν αναιρεί τον θεσμικό ρόλο της πόλης ως πρωτεύουσας, κάτι που το συναντάμε σε πολλά κράτη του κόσμου όπου πρωτεύουσες είναι πόλεις με μικρότερο πληθυσμό από άλλες π.χ. Ουάσιγκτον στις ΗΠΑ, Βέρνη στην Ελβετία.
Επομένως, για να αμβλυνθεί η όποια αντιπαράθεση δημιουργείται κατά καιρούς, επιβάλλεται το κράτος να μη λειτουργεί «με δυο μέτρα και δύο σταθμά», και κυρίως το πολιτικό προσωπικό της Αιτωλοακαρνανίας να σταματήσει να «χαϊδεύει» αυτιά... "
«Να σταματήσουν να χαϊδεύουν αυτιά»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΛΑΒΕΤΑΣ, δημοσιογράφος στο Μεσολόγγι
"Η αλήθεια είναι ότι και στην Αιτωλοακαρνανία συχνά εκδηλώνονται δημόσιες αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε Μεσολόγγι και Αγρίνιο, με χαρακτηριστικά «πολεμικής» σύγκρουσης.
Πρόσφατο παράδειγμα ήταν αυτό της έντονης αντιπαράθεσης σχετικά με την έδρα του Εφετείου Δυτικής Στερεάς Ελλάδας: στο άκουσμα της πρόθεσης της
προηγούμενης κυβέρνησης να ιδρύσει το Εφετείο στο Αγρίνιο και όχι στο Μεσολόγγι -που είναι η πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας- έβγαλε διαμαρτυρόμενους στον δρόμο κατοίκους του Μεσολογγίου.Η αλήθεια, επίσης, είναι ότι αυτή η «κόντρα» περισσότερο υποδαυλίζεται από τοπικούς πολιτικούς παράγοντες, που στοχεύουν σε ένα πρόσκαιρο μικροπολιτικό όφελος, καθώς αυτοαναγορεύονται -στις τοπικές κοινωνίες-«Μεσολογγιτομάχοι» ή «Αγρινιοτομάχοι» και ελάχιστα έως καθόλου από τους απλούς πολίτες των δύο περιοχών. Και σ' αυτό το σημείο εστιάζεται η ευθύνη του πολιτικού προσωπικού της Αιτωλοακαρνανίας, που δεν έχει καταφέρει να αμβλύνει την όποια αντιπαλότητα υπάρχει... αλλά διαχρονικά έμμεσα τη συντηρεί.
Προσωπικά, επειδή πιστεύω ότι το Αγρίνιο και το Μεσολόγγι αποτελούν δυο ολοκληρωμένα αστικά σύνολα, είναι εύκολο να δημιουργηθεί μια σχέση συνεργασίας για την τόνωση της αναπτυξιακής προοπτικής των δύο περιοχών και της Αιτωλοακαρνανίας γενικότερα. Το Μεσολόγγι θεσμικά είναι η πρωτεύουσα του νομού και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται από την κεντρική κυβέρνηση. Το Αγρίνιο είναι το οικονομικό κέντρο και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται από την κεντρική κυβέρνηση. Το γεγονός ότι το Μεσολόγγι υπολείπεται πληθυσμιακά του Αγρινίου δεν αναιρεί τον θεσμικό ρόλο της πόλης ως πρωτεύουσας, κάτι που το συναντάμε σε πολλά κράτη του κόσμου όπου πρωτεύουσες είναι πόλεις με μικρότερο πληθυσμό από άλλες π.χ. Ουάσιγκτον στις ΗΠΑ, Βέρνη στην Ελβετία.
Επομένως, για να αμβλυνθεί η όποια αντιπαράθεση δημιουργείται κατά καιρούς, επιβάλλεται το κράτος να μη λειτουργεί «με δυο μέτρα και δύο σταθμά», και κυρίως το πολιτικό προσωπικό της Αιτωλοακαρνανίας να σταματήσει να «χαϊδεύει» αυτιά... "