Γράφει ο Γιάννης Μακρυγιάννης
Βρε, πώς δημιουργούνται οι δήμοι στην Ελλάδα! Να λοιπόν μια ιστορία. Ήταν κάποτε ένας σημιτικός υφυπουργός μερακλής και χιουμορίστας – Μπαλτάς Αλέκος με τ’ όνομα. Ο κυρ Αλέκος λοιπόν φιλοξενήθηκε ένα καλοκαίρι του ’98 στον όμορφο Γαλατά του Μεσολογγίου, με την ωραία παραλία του Κρυονερίου, από έναν τοπάρχη του ΠΑΣΟΚ και κοινοτάρχη επί δεκαετίες.
Ο υφυπουργός την πέρασε μέγκλα και αποφάσισε να κάνει το χατίρι του τοπάρχη, που ζητούσε στον επικείμενο «Καποδίστρια» να πάει ο Γαλατάς όχι με το παρακείμενο Μεσολόγγι, που ήταν η φυσική του θέση, αλλά με κάτι χωριά της ευρύτερης Ναυπακτίας, παρότι ανάμεσά τους βρισκόταν ένα ολόκληρο βουνό!
Βλέπετε, η σύνθεση του εκλογικού σώματος στον περίεργο δήμο -που προέκυπτε- ευνοούσε το ΠΑΣΟΚ και τον τοπάρχη - ή έτσι πίστευε ο έρμος. Επιπλέον, ο τοπάρχης μπορούσε να κατευθύνει και κάποιους πολύ δικούς του να ψηφίσουν στις εκλογές τον πνευματώδη, αλλά αδύναμο σε απήχηση στην περιοχή, υφυπουργό.
Ο κυρ Αλέκος ο Μπαλτάς λοιπόν ανέλαβε να πείσει έναν άλλο Αλέκο, τον Παπαδόπουλο, υπουργό Εσωτερικών τότε και αρχιτέκτονα του «Καποδίστρια», που έψαχνε βουλευτές να τους κάνει φίλους του στο εσωκομματικό παιχνίδι - έτσι γίνονται πολλά πράγματα στον τόπο αυτό, δεν ήταν χωρίς προσωπική σκοπιμότητα οι σκέψεις τους. Αλέκος ο ένας, Αλέκος κι άλλος, τα βρήκαν τα Αλεκάκια και να σου ο δήμος τέρας -Χάλκεια τον ονόμασαν- με τα διάσπαρτα και άσχετα μεταξύ τους χωριά.
Και ω του θαύματος, με το νέο φοβερό σχέδιο «Καλλικράτης» βρέθηκε ο Γαλατάς Μεσολογγίου, παρότι είναι ακριβώς δίπλα στην ιστορική πόλη, με τους κατοίκους του να νταραβερίζονται και να εξαρτώνται από αυτή, να μεταφέρεται διοικητικά σε μία ακόμη πιο άσχετη και μακρινή περιοχή, στον Δήμο Ναυπάκτου.
Έτσι, φίλοι μου, αντί ο «Καλλικράτης» να διορθώσει όσα κακώς κείμενα είχε ο «Καποδίστριας», τα χειροτέρεψε σε πολλές περιπτώσεις, όπως στην αναφερόμενη πιο πάνω. Βάλανε μία φορά κάτι Αλέκοι τα χωριά ατάκτως ερριμμένα και επειδή η βιάση και η αδιαφορία δεν άφησαν τους μεταγενέστερους πολιτικούς να διορθώσουν την κατάσταση, οι κάτοικοι πρέπει να πληρώνουν μια ζωή τις ατυχείς αυτές εμπνεύσεις… Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλά παρόμοια παραδείγματα…
Ο υφυπουργός την πέρασε μέγκλα και αποφάσισε να κάνει το χατίρι του τοπάρχη, που ζητούσε στον επικείμενο «Καποδίστρια» να πάει ο Γαλατάς όχι με το παρακείμενο Μεσολόγγι, που ήταν η φυσική του θέση, αλλά με κάτι χωριά της ευρύτερης Ναυπακτίας, παρότι ανάμεσά τους βρισκόταν ένα ολόκληρο βουνό!
Βλέπετε, η σύνθεση του εκλογικού σώματος στον περίεργο δήμο -που προέκυπτε- ευνοούσε το ΠΑΣΟΚ και τον τοπάρχη - ή έτσι πίστευε ο έρμος. Επιπλέον, ο τοπάρχης μπορούσε να κατευθύνει και κάποιους πολύ δικούς του να ψηφίσουν στις εκλογές τον πνευματώδη, αλλά αδύναμο σε απήχηση στην περιοχή, υφυπουργό.
Ο κυρ Αλέκος ο Μπαλτάς λοιπόν ανέλαβε να πείσει έναν άλλο Αλέκο, τον Παπαδόπουλο, υπουργό Εσωτερικών τότε και αρχιτέκτονα του «Καποδίστρια», που έψαχνε βουλευτές να τους κάνει φίλους του στο εσωκομματικό παιχνίδι - έτσι γίνονται πολλά πράγματα στον τόπο αυτό, δεν ήταν χωρίς προσωπική σκοπιμότητα οι σκέψεις τους. Αλέκος ο ένας, Αλέκος κι άλλος, τα βρήκαν τα Αλεκάκια και να σου ο δήμος τέρας -Χάλκεια τον ονόμασαν- με τα διάσπαρτα και άσχετα μεταξύ τους χωριά.
Και ω του θαύματος, με το νέο φοβερό σχέδιο «Καλλικράτης» βρέθηκε ο Γαλατάς Μεσολογγίου, παρότι είναι ακριβώς δίπλα στην ιστορική πόλη, με τους κατοίκους του να νταραβερίζονται και να εξαρτώνται από αυτή, να μεταφέρεται διοικητικά σε μία ακόμη πιο άσχετη και μακρινή περιοχή, στον Δήμο Ναυπάκτου.
Έτσι, φίλοι μου, αντί ο «Καλλικράτης» να διορθώσει όσα κακώς κείμενα είχε ο «Καποδίστριας», τα χειροτέρεψε σε πολλές περιπτώσεις, όπως στην αναφερόμενη πιο πάνω. Βάλανε μία φορά κάτι Αλέκοι τα χωριά ατάκτως ερριμμένα και επειδή η βιάση και η αδιαφορία δεν άφησαν τους μεταγενέστερους πολιτικούς να διορθώσουν την κατάσταση, οι κάτοικοι πρέπει να πληρώνουν μια ζωή τις ατυχείς αυτές εμπνεύσεις… Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλά παρόμοια παραδείγματα…
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Το Πρώτο Θέμα"