.jpg)
Γράφει ο Δημήτρης Σταμάτης
Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας
Κατά κοινή ομολογία η πατρίδα μας οικονομικά και πολιτικά βρίσκεται σε κρίση. Μια κρίση που εδώ και τρεις μήνες επιχειρούμε να την αναδιατάξουμε και να την διαχειριστούμε με ένα εργαλείο το οποίο διακρίνεται από μία καθαρά τεχνοκρατική μεθοδολογία, που έρχεται να καταργήσει κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις.
Σήμερα, είτε το θέλουμε να το αποδεχθούμε είτε όχι, κινδυνεύουμε να πολιτικοποιήσουμε την απελπισία. Και η απελπισία αυτή μας οδηγεί σε καταχρηστικές γενικεύσεις, που τις περισσότερες φορές το πολιτικό μας σύστημα τις μεταλλάσει μέσα από ηθικοπλαστικές απλουστεύσεις σε άδικα αυτοενοχοποιητικές διαθέσεις.
Λέμε δηλαδή: «Όλοι φταίμε», «όλοι έχουμε ευθύνη». Θα μου επιτρέψετε όμως να μην συμφωνήσω με αυτές τις διαπιστώσεις. Γιατί αν κάποιος συμφωνήσει με αυτές τις γενικεύσεις και αποδεχθεί ότι έτσι είναι τα πράγματα, τότε πολύ εύκολα μπορούμε να οδηγηθούμε και ως κοινωνία και ως πολιτικός κόσμος στον μη καταλογισμό της ευθύνης. κι αυτό, όσο και να ενοχλεί κάποιους η θέση μου, μας οδηγεί σιωπηρά και σταθερά στο αξίωμα ότι «φταίχτης δεν υπάρχει». Δυστυχώς πολλοί είναι εκείνοι στις μέρες μας, που οικοδομούν τη συνενοχή, για να καταργήσουν την ενοχή.
Ακούγεται ίσως λίγο παράτολμο, σήμερα, ένας βουλευτής ενός κόμματος που κυβέρνησε τη χώρα για πολλά χρόνια, να υποστηρίζει τα παραπάνω. Όμως πιστεύω ότι όλοι αντιλαμβάνεστε, πως στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η χώρα μας, ο νομός μας, οι άνθρωποι δίπλα μας, το ζητούμενο πρέπει να είναι όχι ο πολιτικός σκεπτικισμός μιας στείρας πολιτικής υπεράσπισης πολιτικών επιλογών του παρελθόντος. Το ζητούμενο σήμερα πρέπει να είναι η ουσιαστική προσέγγιση της αλήθειας και η εξαγωγή εξ’ αυτής παραγωγικών θεωρήσεων, οι οποίες θα συμβάλλουν στο να δρομολογηθούν, πάνω σε χρήσιμες κατευθύνσεις, αποτελεσματικές λύσεις.
Σήμερα, κάθε άλλο παρά ποτέ, πρέπει να κερδίσουμε το πιο μεγάλο στοίχημα της ιστορίας μας και αυτό δεν είναι άλλο από το να μάθουμε να επενδύουμε το χρόνο μας στη ζωή με ουσιαστικό και παραγωγικό τρόπο. Αυτό είναι η μόνο ρεαλιστική διέξοδος και για την πατρίδα μας, αλλά και για τον νομό μας.
Σήμερα, είτε το θέλουμε να το αποδεχθούμε είτε όχι, κινδυνεύουμε να πολιτικοποιήσουμε την απελπισία. Και η απελπισία αυτή μας οδηγεί σε καταχρηστικές γενικεύσεις, που τις περισσότερες φορές το πολιτικό μας σύστημα τις μεταλλάσει μέσα από ηθικοπλαστικές απλουστεύσεις σε άδικα αυτοενοχοποιητικές διαθέσεις.
Λέμε δηλαδή: «Όλοι φταίμε», «όλοι έχουμε ευθύνη». Θα μου επιτρέψετε όμως να μην συμφωνήσω με αυτές τις διαπιστώσεις. Γιατί αν κάποιος συμφωνήσει με αυτές τις γενικεύσεις και αποδεχθεί ότι έτσι είναι τα πράγματα, τότε πολύ εύκολα μπορούμε να οδηγηθούμε και ως κοινωνία και ως πολιτικός κόσμος στον μη καταλογισμό της ευθύνης. κι αυτό, όσο και να ενοχλεί κάποιους η θέση μου, μας οδηγεί σιωπηρά και σταθερά στο αξίωμα ότι «φταίχτης δεν υπάρχει». Δυστυχώς πολλοί είναι εκείνοι στις μέρες μας, που οικοδομούν τη συνενοχή, για να καταργήσουν την ενοχή.
Ακούγεται ίσως λίγο παράτολμο, σήμερα, ένας βουλευτής ενός κόμματος που κυβέρνησε τη χώρα για πολλά χρόνια, να υποστηρίζει τα παραπάνω. Όμως πιστεύω ότι όλοι αντιλαμβάνεστε, πως στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η χώρα μας, ο νομός μας, οι άνθρωποι δίπλα μας, το ζητούμενο πρέπει να είναι όχι ο πολιτικός σκεπτικισμός μιας στείρας πολιτικής υπεράσπισης πολιτικών επιλογών του παρελθόντος. Το ζητούμενο σήμερα πρέπει να είναι η ουσιαστική προσέγγιση της αλήθειας και η εξαγωγή εξ’ αυτής παραγωγικών θεωρήσεων, οι οποίες θα συμβάλλουν στο να δρομολογηθούν, πάνω σε χρήσιμες κατευθύνσεις, αποτελεσματικές λύσεις.
Σήμερα, κάθε άλλο παρά ποτέ, πρέπει να κερδίσουμε το πιο μεγάλο στοίχημα της ιστορίας μας και αυτό δεν είναι άλλο από το να μάθουμε να επενδύουμε το χρόνο μας στη ζωή με ουσιαστικό και παραγωγικό τρόπο. Αυτό είναι η μόνο ρεαλιστική διέξοδος και για την πατρίδα μας, αλλά και για τον νομό μας.