Δηλαδή έξι μήνες πριν τις εκλογές δεν πρέπει να γίνεται τίποτε; Όσον αφορά τον "μαρασμό" της πόλης, οι άνθρωποι της δεν έχουν (για την ακρίβεια έχουμε) καμιά ευθύνη;
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κατάσταση στους πεζόδρομους μετά τις μπάρες. Αλήθεια γιατί έπρεπε να ξοδευτούν 150.000€ για να υπάρξει επιτέλους ευταξία; εμείς δεν ήμασταν αυτοί που τους είχαμε μετατρέψει σε "παρκαρόδρομους", μη σεβόμενοι τον ΚΟΚ;
Εμείς δεν είμαστε αυτοί που για τα "προσωπικά" μας κατά καιρούς αλληλοϋπονομεύουμε συλλογικές προσπάθειες;
Εμείς δεν είμαστε αυτοί που πολλές φορές κανείς δεν μπορεί να μας πιάσει, «ούτε στο κρύο ούτε στη ζέστη».
Π.χ.: Φωνάζαμε για το ΚΤΕΛ και όταν έφυγε από την πλατεία ξαναφωνάζουμε...
Φωνάζαμε για τη Μαρίνα και όταν ξεκίνησε η κατασκευή και η λειτουργία της έχουμε βάλει «λυτούς και δεμένους» για να επιβραδύνουμε την κατασκευή με καταγγελίες στο ΣΔΟΕ, στο λιμεναρχείο κ.α...
Φωνάζαμε για την Τουρλίδα και όταν επιτέλους η Τουρλίδα έγινε οργανωμένη πλαζ και πάλι φωνάζουμε για το "χρώμα" ή την "τιμή" της ξαπλώστρας...
Παρακολουθώντας τα δημοτικά πράγματα στο Μεσολόγγι από το 1995 και μετά το βέβαιο είναι ότι έχουν γίνει πολλά και σημαντικά πράγματα, με το κυριότερο για μένα τον ΧΥΤΑ. Ένα έργο για την ολοκλήρωση του οποίου εργάστηκαν και μόχθησαν, πολλοί άνθρωποι και αιρετοί και υπηρεσιακοί παράγοντες. Αλήθεια δεν θυμούμαστε τότε ποιοι ήταν αυτοί που είχαν σηκώσει "παντιέρα" κατά του ΧΥΤΑ;
Καταθέτω τους παραπάνω προβληματισμούς γιατί πραγματικά δεν αντέχω άλλο αυτή την ανακύκλωση της μιζέριας και του μηδενισμού των πάντων, που αποσκοπεί στην εκπλήρωση προσωπικών φιλοδοξιών και μικροπολιτικών επιδιώξεων και μόνο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κατάσταση στους πεζόδρομους μετά τις μπάρες. Αλήθεια γιατί έπρεπε να ξοδευτούν 150.000€ για να υπάρξει επιτέλους ευταξία; εμείς δεν ήμασταν αυτοί που τους είχαμε μετατρέψει σε "παρκαρόδρομους", μη σεβόμενοι τον ΚΟΚ;
Εμείς δεν είμαστε αυτοί που για τα "προσωπικά" μας κατά καιρούς αλληλοϋπονομεύουμε συλλογικές προσπάθειες;
Εμείς δεν είμαστε αυτοί που πολλές φορές κανείς δεν μπορεί να μας πιάσει, «ούτε στο κρύο ούτε στη ζέστη».
Π.χ.: Φωνάζαμε για το ΚΤΕΛ και όταν έφυγε από την πλατεία ξαναφωνάζουμε...
Φωνάζαμε για τη Μαρίνα και όταν ξεκίνησε η κατασκευή και η λειτουργία της έχουμε βάλει «λυτούς και δεμένους» για να επιβραδύνουμε την κατασκευή με καταγγελίες στο ΣΔΟΕ, στο λιμεναρχείο κ.α...
Φωνάζαμε για την Τουρλίδα και όταν επιτέλους η Τουρλίδα έγινε οργανωμένη πλαζ και πάλι φωνάζουμε για το "χρώμα" ή την "τιμή" της ξαπλώστρας...
Παρακολουθώντας τα δημοτικά πράγματα στο Μεσολόγγι από το 1995 και μετά το βέβαιο είναι ότι έχουν γίνει πολλά και σημαντικά πράγματα, με το κυριότερο για μένα τον ΧΥΤΑ. Ένα έργο για την ολοκλήρωση του οποίου εργάστηκαν και μόχθησαν, πολλοί άνθρωποι και αιρετοί και υπηρεσιακοί παράγοντες. Αλήθεια δεν θυμούμαστε τότε ποιοι ήταν αυτοί που είχαν σηκώσει "παντιέρα" κατά του ΧΥΤΑ;
Καταθέτω τους παραπάνω προβληματισμούς γιατί πραγματικά δεν αντέχω άλλο αυτή την ανακύκλωση της μιζέριας και του μηδενισμού των πάντων, που αποσκοπεί στην εκπλήρωση προσωπικών φιλοδοξιών και μικροπολιτικών επιδιώξεων και μόνο.
Δ.Μ.
Υ.Γ. Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις αποτέλεσε σχόλιο φίλου μας, σχετικά με τη δημοπράτηση της ανακατασκευής της Αγίου Αθανασίου. Ταυτόχρονα σε καμιά περίπτωση, δεν υιοθετούμε την άποψη περί "τέλματος" ή "μαρασμού"....