Γράφει ο Βασίλης ΜπρούμαςΔημοτικός Σύμβουλος Μεσολογγίου
Επικεφαλής του "Μετώπου Ελεύθερων Δημοτών"
Σοκαριστική, φρικιαστική, ανατριχιαστική ήταν η αίσθηση που προκάλεσε η εισήγηση του προέδρου της Αρχαιολογικής- Ιστορικής Εταιρίας Δυτικής Στερεάς Ελλάδας Αθανασίου Σπυρόπουλου, για την ίδρυση Αρχαιολογικού Μουσείου στο Μεσολόγγι στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο.
Μίλησε για μεθοδευόμενο «μεγάλο πολιτιστικό έγκλημα εις βάρος του Μεσολογγίου…, για υφαρπαγή του αρχαιολογικού μας πλούτου, πράγμα που γίνεται μόνο σε χώρες που τελούν υπό ξένη κατοχή…», και υπενθύμισε ότι «Σήμερα λειτουργεί στο Αγρίνιο ένα αρχαιολογικό Μουσείο στο οποίο το μεγαλύτερο μέρος των εκθεμάτων είναι από τους δικούς μας αρχαιολογικούς χώρους (Πλευρώνας, Καλυδώνας, Ρωμαϊκών Θερμών, Αλίκυρνας, Ιθωρίας, Οινιαδών) και πουθενά δεν το αναφέρουν».
Αγανακτεί, εξοργίζεται και εξεγείρεται πλέον και η πιο ανεκτική μεσολογγίτικη συνείδηση με όσα ειδεχθή κάνουν και σχεδιάζουν αναίσχυντα σε βάρος του Μεσολογγίου, όχι μόνο στο παρασκήνιο αλλά και στο προσκήνιο τώρα., αυτή η ανεκδιήγητη κυβέρνηση και το ιδιαζόντως απεχθές καθεστώς του Αγρινίου.
Ας μην περιμένουν, πάντως, η καταιγίδα των αντιμεσολογγίτικων ενεργειών τους (Πανεπιστήμιο, Εφετείο, αρχαιολογικό Μουσείο κ.λ.π.) να οδηγήσει τους Μεσολογγίτες στην παραίτηση και στην απάθεια της απελπισίας. Αυτό που επιτυγχάνουν με την πολιτική τους είναι να διευρύνεται και να παγιώνεται το χάσμα του Μεσολογγίου με την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ και το καθεστώς. Τα μοιραία πλήγματα που απεργάζονται για το Μεσολόγγι κάνουν τους Μεσολογγίτες να ξαναβρίσκουν τη φωνή τους, τους οδηγούν στο δρόμο της αντίστασης, στο πέρασμά τους σε μαχητική φάση αφύπνισης.
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σοβαρό ζήτημα που απειλεί όχι μόνο το Μεσολόγγι αλλά τη χώρα ολόκληρη πλέον. Εμείς εδώ δικαιούμαστε, βεβαίως, να εστιάζουμε στον δήμο μας. Η αδιαφορία , η έμπρακτη περιφρόνηση εκ μέρους της κυβέρνησης και του καθεστώτος προς κάθε πολιτισμική, ηθική αρχή και αξία, ακόμη και προς τα ιερά και όσια του έθνους, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες, ενσταλάζουν στη συνείδηση και των Μεσολογγιτών την πεποίθηση ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που δεν ορρωδεί προ ουδενός, που δεν αντιλαμβάνεται ή που δεν ενδιαφέρεται για όσα έχουν να κάνουν με την αυτογνωσία, την ταυτότητα, την ιστορία και την ίδια την επιβίωση της χώρας και ότι οι δημοκρατικές μορφές ειρηνικής διεκδίκησης δεν την συγκινούν και είναι αναποτελεσματικές. Έτσι η μεσολογγίτική οργή συσσωρεύεται.
Απομένουν ακόμη εδώ να χρησιμοποιηθούν τα πιο μαχητικά μέσα που μας παρέχει το δημοκρατικό πολίτευμα (ομόφωνα ψηφίσματα, διαδηλώσεις, πορείες, καταλήψεις, κλείσιμο δρόμων). Βλέπουμε όμως τη γενικότερη στάση της κυβέρνησης απέναντι στις διαμαρτυρίες των πολιτών για τη συνολικότερη πολιτική της – αδιαφορία, περιφρόνηση προς κάθε διαμαρτυρία.
Έτσι όμως εγκυμονούνται κίνδυνοι διάρρηξης του «κοινωνικού συμβολαίου» που μέχρι τώρα καθόριζε τη λίγο πολύ ειρηνική συμβίωση πολιτικών και πολιτών – δημοτών. Ορισμένα πρώτα δείγματα υπέρβασης αυτού του πλαισίου, ανώδυνα για την ώρα, έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους. Γιουχαϊσματα πρωθυπουργού και αντιπροέδρου της κυβέρνησης, κραξίματα και αναγκαστικές αποχωρήσεις από διάφορους χώρους υπουργών, βουλευτών και μεγαλοπασόκων, «μεταγωγές» από την πίσω πόρτα για αποφυγή διαμαρτυρομένων κ.λ.π., υποδηλώνουν μια συντελούμενη αλλαγή στους κανόνες συμπεριφοράς του λαού έναντι των πολιτικών ηγετών τους.
Το Μεσολόγγι παρακολουθεί τις γενικότερες εξελίξεις και το όλο κλίμα. Θα επιτρέψουν οι Μεσολογγίτες στην κυβέρνηση και στο καθεστώς του Αγρινίου να ρημάξουν κυριολεκτικά το Μεσολόγγι με την πολιτική που ακολουθούν ή θα τους διώξουν τουλάχιστον από την Ιερή Πόλη πριν προλάβουν να ολοκληρώσουν το ολέθριο έργο τους περιορίζοντας τις ζημιές στα όσα έχουν ήδη κάνει, τα οποία φυσικά θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να αναστραφούν; Το δίλημμα αυτό κυριαρχεί πλέον στην πολιτική συνείδηση των δημοτών.
Η κυβέρνηση αυτή είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη κυβέρνηση και για το Μεσολόγγι, καθώς προτίθεται να πάρει όλα τα μέτρα συντριβής του Μεσολογγίου που θα της υποδείξει το καθεστώς του Αγρινίου – πυλώνας της στην περιοχή. Αδιαφορούν για κάθε διαμαρτυρία του Μεσολογγίου και είναι αποφασισμένοι να φέρουν σε τέρμα αυτά που έχουν στο μυαλό τους.
Αυτά που εμείς θεωρούμε «συντρίμμια», τη λεηλασία, την εξαθλίωση της Ιερής Πόλης, είναι στην πραγματικότητα το εξαιρετικό έργο υπέρ του καθεστώτος του Αγρινίου που παρουσιάζει η κυβέρνηση στην περιοχή. Είναι τα διαπιστευτήρια των βουλευτών , «βουλευτές – κότες» στον Παπανδρέου, που παρουσιάζουν στους Αγρινιώτες για να τους πείσουν ότι προσφέρουν έργο, μη έχοντας κάτι άλλο να τους δείξουν. Αυτούς προφανώς τους ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός τους. Αδιαφορούν έτσι για την οποιαδήποτε καταστροφική συνέπεια της πολιτικής τους στο Μεσολόγγι.
Δίνουν εξετάσεις στο καθεστώς του Αγρινίου για την καριέρα τους. Όσο χρόνο τους περνάει, έχοντας την εξουσία, είναι πανευτυχείς. Ας λένε ό,τι θέλουν οι Μεσολογγίτες. Οι δουλειές τους να γίνονται και όλα τα υπόλοιπα είναι ασήμαντες λεπτομέρειες για αυτούς. Είναι δυνατόν να βασιστούμε καθ΄οιονδήποτε τρόπο σ’ αυτούς και να περιμένουμε τίποτα καλό από δαύτους; Μόνο να μας χρησιμοποιούν θέλουν.
Αν τους αφήσουμε ανενόχλητους να συνεχίσουν να βλάπτουν κρυφά και φανερά την πόλη και δεν τους διώξουμε κλωτσηδόν (π.χ., σ’ αυτή τη φάση να μην επιτρέψουμε να πατήσει κανείς από αυτούς επίσημα το πόδι του στο Μεσολόγγι), θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας ως σύγχρονοι Μεσολογγίτες και «υπόλογοι στις γενιές που έρχονται για την ανικανότητά μας να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της πόλης μας», όπως λέει και ο Α. Σπυρόπουλος. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, καλό είναι να γνωρίζουν οι «ηγέτες» μας ότι η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων στην περιοχή αργά ή γρήγορα θα ανατραπεί και ότι το τίμημα των πολιτικών επιλογών τους ανά πάσα στιγμή είναι ανελέητο.