Αριστούχος Κοινωνιολόγος Πανεπιστημίου Αιγαίου, Πολιτικός Επιστήμονας MSC ΝΟΠΕ, Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αρθρογράφος τοπικού τύπου
Στη ζωή αυτή δεν υφίσταται ομολογουμένως τίποτε πιο ιερό από την ώρα που φέρνεις στον κόσμο μια νέα ζωή. Μια νέα ζωή που αλλάζει τη ζωή σου ολοκληρωτικά. Κουβαλάς για εννέα μήνες στην κοιλιά σου μια νέα ζωή, δένεσαι μαζί της και είσαι με το ένα πόδι στο λάκκο, όπως είθισται να λένε. Η εγκυμοσύνη είναι μια κατάσταση με μεγάλους κινδύνους, πολλές φορές χρειάζεται να προσέχεις σε πολύ μεγάλο βαθμό, ώστε να μη τεθεί εν κινδύνω μια από τις δυο ζωές που βρίσκονται σε ένα σώμα, το σώμα της μάνας. Η χαρμόσυνη είδηση της νέας ζωής για μια γυναίκα ξεκινά από τη στιγμή που θα μάθει ότι είναι έγκυος και όχι από τη στιγμή της γέννας. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή που μόνο όταν είσαι μάνα μπορείς να την περιγράψεις, οπότε και προχωράμε στην ουσία του ζητήματος.
Το να γίνεις μάνα είναι εύκολο εν μέρει, το να είσαι μάνα είναι εξαιρετικά δύσκολο, πόσο μάλλον όταν καλείσαι απρόσμενα να αντιμετωπίσεις ένα έγκλημα, όπως αυτό της σεξουαλικής βίας και κακοποίησης των ανήλικων παιδιών σου. Δεν υπάρχει πιο φρικτό, πιο αποτρόπαιο, πιο ασύλληπτο για την υγιή ανθρώπινη λογική, πιο ανέντιμο πράγμα από το να ασελγήσεις σε ένα παιδί. Το άκουσμα μιας τέτοιας είδησης, όπως και κάθε άσχημης αιφνίδιας κατάστασης, δεν το χωρά ανθρώπινος νους, δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις, να το συλλάβεις, είναι από τις στιγμές που λες πως ζεις έναν εφιάλτη και θα ξυπνήσεις κι όλα θα είναι μια χαρά. Αλλά δυστυχώς είναι μια σκληρή πραγματικότητα, ένας ζωντανός εφιάλτης που σε έχει επισκεφτεί και πρέπει να αντιδράσεις. Μόνο που δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις αλλά και πώς θα αντιδράσεις, όταν πέσει στην αντίληψή σου κάτι τόσο το φρικτό. Συνεπώς, κανείς δεν ξέρει το πώς και το πότε μπορεί να γίνει εγκληματίας, γεγονός που υποστηρίζω σε άρθρα που έχω δημοσιεύσει στον τοπικό τύπο. Φρικτότερο δε, είναι η αποκάλυψη της ταυτότητας του νοσηρού ανθρώπου που ασέλγησε στο ανήλικο παιδί. Τις περισσότερες φορές έλκει την καταγωγή του από το συγγενικό, οικογενειακό περιβάλλον. Ένα πράγμα πρέπει να έχουμε πολύ καλά κατά νου: η ψυχική νόσος είναι ύπουλη, δεν μπορείς να αντιληφθείς για το τι είναι ικανός κάποιος που βάζεις μέσα στο ίδιο σου το σπίτι και τον εμπιστεύεσαι.
Το ερώτημα που θέτω, εν προκειμένω, είναι το πώς αντιδράς ούσα μάνα και όντας άνθρωπος σε μια τέτοια περίπτωση. Πώς να καταλαγιάσεις την οργή και το θυμό, την ψυχή που βράζει έμπροσθεν ενός τέτοιου παράλογου φαινομένου; Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παίρνει έτσι την παιδική αθωότητα του κάθε παιδιού με τέτοιο αποτρόπαιο τρόπο, κανείς δεν μπορεί να βιάσει έτσι την παιδική ψυχή και το σωματάκι ενός ανήλικου παιδιού. Έτσι όπως έχει γίνει η ζωή, η λέξη εμπιστοσύνη καταργείται από το λεξιλόγιό μας. Όλα τα σενάρια του μυαλού μας μπορεί να ζωντανέψουν και εκεί βλέπουμε ιδίοις όμασι τη λογική να παντρεύεται με την τρέλα και να δημιουργούν το χειρότερο εγκληματικό σενάριο. Ένα ανήλικο παιδί βιολογικά δεν έχει ολοκληρωθεί, είναι υπό ανάπτυξη, δεν μπορεί ο κάθε άρρωστος νους να ξεσπά πάνω του εκδηλώνοντας τις αρρωστημένες σεξουαλικές του ορέξεις και πολλές φορές να το οδηγεί σε θάνατο, όπως ακούμε με μωρά έως και δυο ετών στις ειδήσεις. Από ένα άρρωστο νου που δρα ανεξέλεγκτα δημιουργείται το κατ’εμέ φαινόμενο ζωή χωρίς ζωή. Μπορεί το αίμα να κυλά στις φλέβες ενός παιδιού-θύματος βιασμού, αλλά τι ποιότητα και τι ισορροπία μυαλού θα υπάρχει σε αυτή τη ζωή που θα κουβαλάει τούτο το σαράκι; Θα μπορέσει ποτέ να το ξεπεράσει; Είναι κακό να σημαδεύεις και να χαρακώνεις με τόσο βίαιο τρόπο μια παιδική ψυχούλα, που δεν φταίει σε τίποτα να πληγωθεί τόσο βάναυσα από ανθρώπους – τέρατα. Κάποια στιγμή μίλησα σε άρθρο μου για μαύρες ψυχές. Μήπως οι παιδεραστές είναι οι ‘σάπιες ψυχές’ σύμφωνα πάντα με προσωπική άποψη; Μόνο μια ‘σάπια ψυχή’ μπορεί να λερώσει και να στιγματίσει την παιδική αθωότητα. Πως μπορείς να βάλεις τελεία σε όνειρα που δεν πρόλαβαν να αρχίσουν ή μόλις άρχισαν;
Μήπως θα υπάρχει και σωφρονιστική τιμωρία αυτού του ανθρώπου ώστε να επέλθει το αίσθημα δικαίου; Κάποτε ρώτησαν ένα παιδί, το οποίο είχε υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, τον τρόπο με τον οποίο ήθελε να πληρώσει ο θύτης το κακό που του έκανε. Εκείνο φυσικά απήντησε αυτό που υποστηρίζω κι εγώ, όχι μόνο ως κοινωνιολόγος αλλά και ως άνθρωπος, ότι πρέπει να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα, να πάθει την ίδια ζημιά, την οποία έκανε και εκείνος. Ακούμε πολλάκις δια στόματος αστυνομίας ότι ανθρώπους, για παράδειγμα 80 ετών δεν τους πιάνει ο νόμος και κυκλοφορούν και πάλι έξω ανάμεσά μας έτοιμοι για δράση πάλι. Ποια προστασία του πολίτη; Μύθος ή πραγματικότητα; Να πιστέψω ότι είναι μύθος;; Πολλές αμφιβολίες, πολλά τα ερωτηματικά και καταλήγεις…θα καταντήσουμε να παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας και όποιον πάρει ο χάρος; Πού βαδίζουμε; Σε άγνωστο δρόμο με ένα σωρό εκπλήξεις άλλοτε ευχάριστες κι άλλοτε δυσάρεστες. Έτσι είναι η ζωή και να θες να την κυλήσεις ομαλά, εξαρτάται και από τη διαστροφή των μυαλών που υπάρχουν εκεί έξω, ζουν ανάμεσά μας και ανατρέπουν την ομαλή ροή. Για να μην μακρηγορώ άλλο, κατ’εμέ εάν οποιοσδήποτε εγκληματίας ετύγχανε σκληρής και παραδειγματικής τιμωρίας, σίγουρα θα είχαμε μείωση εγκλημάτων.
Το κάθε ανήλικο παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώσει σε ένα υγιές, ομαλό περιβάλλον με τους γονείς του δίπλα του να το αγαπάνε και να το προσέχουνε, και να το αφήσουνε να ενηλικιωθεί και να βάλει τη δική του σφραγίδα με το έργο του στον κόσμο αυτό και όχι να αρρωσταίνει και να βιάζεται από τη στιγμή που έρχεται σε αυτή τη ζωή που δεν έχει ακόμα προλάβει να την αντιληφθεί, να τη νιώσει και να την χαρεί. Κοντολογίς, έτσι για να βάλω και την τελευταία μου πινελιά: εδώ είναι η κόλαση εδώ είναι κι ο παράδεισος και όπως στρώνει ο καθείς, κοιμάται, αφού φέρει ο ίδιος ευθύνη για τα πεπραγμένα του. Μην ξεχάσω να τονίσω το θέμα του γνωστού παραμυθιού της μετάνοιας: ‘σφάλμα μου, ήμαρτον, μετάνιωσα, δεν ήξερα τι έκανα’! Και εις άλλα με υγεία!!!!! Αυτό δεν είναι σφάλμα, να ζητήσεις συγνώμη και να σε συγχωρέσουν. Είναι έγκλημα που δεν συγχωρείται, είναι ένα μόνιμα χαραγμένο, βρόμικο ‘τατουάζ’ σε σώμα και ψυχή, από πολύ πιο βρόμικο ‘μελάνι’ κτήνους.