Η Ντόρα Μπακογιάννη παρουσίασε μια διαφορετική προσέγγιση για την έξοδο από την κρίση, που δίνει έμφαση στις νέες επενδύσεις με εγγύηση της Ε.Ε. για να κερδηθεί η μάχη της ανάπτυξης.
Υποστήριξε ότι οι εξελίξεις δικαίωσαν τη Δημοκρατική Συμμαχία για το εναλλακτικό μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που παρουσίασε τον Ιούλιο και εγκρίθηκε από τους Ευρωπαίους Φιλελεύθερους Δημοκράτες και την Ε.Ε. και τόνισε: «Πιστεύω πως το αρχικό σχέδιο που προτείναμε είναι απολύτως απαραίτητο στο σύνολό του. Οι περικοπές δαπανών, όπως αυτές που είχαμε το θάρρος να προτείνουμε, πέραν όσων απεδέχθη η τρόικα στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, είναι απολύτως εφικτές και απαραίτητες. Οι μεγάλες επενδύσεις και οι χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές για τις επιχειρήσεις χρειάζονται, ώστε να καταφέρουν οι Έλληνες να βγουν από το αδιέξοδο».
Επίσης επεσήμανε ότι χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση για την ελληνική κρίση που να στηρίζεται σε τρία σημεία. Συγκεκριμένα:
«Η Ευρώπη θα πρέπει να ζητήσει βαθύτερες περικοπές δαπανών στη δημόσια κατανάλωση και να προσφέρει ως αντάλλαγμα επιπλέον χρήματα για επενδύσεις, οι οποίες θα υλοποιούνται από κοινού. Αυτό μπορεί και πρέπει να γίνεται αυτόματα, χρησιμοποιώντας ένα μέρος των δόσεων των Ευρωπαϊκών δανείων μόνο για επενδύσεις.
Η χρηματοδότηση του Ιδιωτικού τομέα θα πρέπει να αυξηθεί. Ένα τμήμα των τραπεζικών επανακεφαλαιοποιήσεων θα πρέπει να διατίθεται σε νέες επενδύσεις αντί να καλύπτει παλιά δάνεια. Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να καταβάλλει άμεσα τις καθυστερημένες οφειλές της στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων θα πρέπει να σχεδιαστεί από κοινού με τα κράτη-δανειστές δίνοντας έμφαση, αντί για τις πωλήσεις, στη μεγιστοποίηση των εσόδων. Δεν μπορούμε, γα παράδειγμα, να συνεχίσουμε με ένα πρόγραμμα που στοχεύει στην είσπραξη 35 δις. ευρώ από την πώληση δημόσιας γης, όταν δεν έχει κάνει κανείς μια αξιολόγηση των επιπτώσεων που αυτή η πώληση θα έχει στην Ελληνική κτηματική αγορά, όπως παραδέχεται και η Κομισιόν. Οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές πρέπει να γίνουν ορθολογικά και οργανωμένα».
Μιλώντας για τη σημερινή Ελλάδα είπε ότι είναι μια χώρα με πλεονεκτήματα και δυνατότητες που πρέπει να αξιοποιηθούν τονίζοντας ότι «αυτό δεν μπορεί να γίνει όταν η οικονομία μας λιμνάζει. Αυτό δεν μπορεί να γίνει όταν τα κονδύλια από την Ε.Ε και το ΔΝΤ, δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, πηγαίνουν μόνο στην εξυπηρέτηση παλαιών δανείων και στο δημόσιο τομέα, όταν ο ιδιωτικός τομέας στραγγαλίζεται, οι πολίτες μας είναι άνεργοι και δεν μπορούν να βρουν δουλειά και το πολιτικό και θεσμικό σύστημα δεν μεταρρυθμίζεται».
Στο πλαίσιο της ίδιας ημερίδας μίλησε και ο ευρωβουλευτής Θεόδωρος Σκυλακάκης υπεύθυνος Οικονομίας και Οικονομικών της Δημοκρατικής Συμμαχίας, ο οποίος τόνισε ότι για τη Δημοκρατική Συμμαχία «η μόνη λύση στο πρόβλημα, είναι ένα πρόγραμμα μαζικών επενδύσεων στην Ελλάδα, μαζί με δραστική μείωση της δημόσιας κατανάλωσης και κατακλυσμικές διαρθρωτικές αλλαγές. Και αυτό πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό. Με μία θεραπεία σοκ». Αναφερόμενος σε όσα πρέπει να γίνουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση επεσήμανε ότι «αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει αυτόματα, με μέρος των δόσεων από τα ευρωπαϊκά δάνεια που θα αφιερωθούν αποκλειστικά για επενδύσεις. Το σχέδιο δεν μπορεί να πετύχει αν δε σταματήσει η ενθάρρυνση της κατανάλωσης από το λιγότερο παραγωγικό δημόσιο τομέα στην Ευρώπη και αν δεν αρχίσει η στήριξη των επενδύσεων».
Ακολουθεί η ομιλία της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρας Μπακογιάννη.
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω την συμμαχία των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών Ευρώπης και ιδιαίτερα τους φίλους μου Guy Verhofstadt, Θ. Σκυλακάκη, και Γ. Χατζημαρκάκης για την ευγενική του πρόσκληση να απευθυνθώ σε ένα τόσο ξεχωριστό ακροατήριο.
Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ σοβαρή και η Ευρώπη χρειάζεται να αναπτύξει μία διαφορετική προσέγγιση εάν δεν θέλει η διαχείριση της ελληνικής κρίσης να καταλήξει σε καταστροφή. Μια καταστροφή, η οποία θα οδηγήσει στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και στην ανικανότητά της να αποπληρώσει, ακόμα και σε βάθος χρόνου, τα δάνεια που έχουν δοθεί στην Ελλάδα από τους εταίρους της. Μια καταστροφή που θα προκαλέσει πολύ σοβαρή παράπλευρη ζημιά στο ευρώ, στους θεσμούς και στις κυβερνήσεις που έχουν αποφασίσει εξ' αρχής να ξεπεράσουν τις δικές τους εσωτερικές δυσκολίες και να βοηθήσουν την Ελλάδα.
Τον περασμένο Ιούνιο παρουσιάσαμε στις Βρυξέλλες αυτή τη διαφορετική οικονομική προσέγγιση, μαζί με τον Guy Verhofstadt, ως την εναλλακτική πρόταση των Φιλελευθέρων Δημοκρατών για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης. Και μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο, το κόμμα μου, η Δημοκρατική Συμμαχία, έχει προτείνει ένα εναλλακτικό μεσοπρόθεσμο σχέδιο δημοσιονομικής εξυγίανσης, το οποίο παρουσιάστηκε στην ελληνική κοινή γνώμη και στην τρόικα.
Ποια ήταν τα βασικά στοιχεία αυτής της εναλλακτικής πρότασης:
Από την ελληνική κυβέρνηση ζητήσαμε περισσότερες θεμελιώδεις και ριζικές μεταρρυθμίσεις όπως:
- Ένα πιο τολμηρό, εμπροσθοβαρές και πιο ρεαλιστικό πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης, βασισμένο κυρίως στην μείωση των κυβερνητικών δαπανών που θα μείωναν τη συσσώρευση του δημόσιου χρέους και θα μπορούσε να εκπλήξει θετικά τις αγορές. Αυτό ήταν βασισμένο κατά δύο τρίτα σε περικοπές δαπανών και κατά ένα τρίτο στην αύξηση των εσόδων.
- Ένα μακροπρόθεσμο, θεσμικό, μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που στοχεύει στην αντιμετώπιση της διαφθοράς και των πελατειακού τύπου πολιτικών πρακτικών, με τεχνική βοήθεια από της αντίστοιχες ευρωπαϊκές υπηρεσίες.
- Επίσης ζητήσαμε νέα κίνητρα για την Ελλάδα όσον αφορά τις επενδύσεις, αφού σήμερα περισσότερο από ποτέ, η ελληνική ιδιωτική οικονομία είναι στη γωνία και αντιμετωπίζει μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Έχουν να πληρώσουν πολλούς περισσότερους φόρους, δεν έχουν χρηματοδότηση από τις τράπεζες, η οικονομία συρρικνώνεται και οι δυνατότητες για επένδυση και ανάπτυξη μπλοκάρουν όσο ο κίνδυνος της πτώχευσης είναι ακόμα υπαρκτός.
Γι’ αυτό το λόγο ζητάμε μείωση του βάρους των φόρων που καλούνται να σηκώσουν οι επιχειρήσεις για να μπορέσουν να προωθήσουν την ανάπτυξη. Γι’ αυτό το λόγο ζητάμε ένα επενδυτικό σχέδιο με ανακατανομή των πόρων από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ύψους 30 δισεκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων τα 10 δις θα μπορούσαν να ληφθούν από το πακέτο χρηματοδότησης της περιόδου 2014-2020. Επίσης ζητήσαμε εγγυήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για νέες ιδιωτικές επενδύσεις στην Ελλάδα και για την διάθεση ενός μέρους του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων σε ένα ταμείο για τις επενδύσεις.
Παράλληλα στο πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων εμείς είπαμε, ότι πρέπει να επανασχεδιαστεί ώστε να μην καταλήγει σε τόσο βιαστικές πωλήσεις της ελληνικής δημόσιας περιουσίας, οι οποίες αναμένεται να πλήξουν τη χώρα και τα κράτη δανειστές μας. Αυτό θα μπορούσε καλύτερα να επιτευχθεί αν για τις πωλήσεις – ειδικότερα σε ότι αφορά τα ακίνητα - δινόταν περισσότερος χρόνος (για παράδειγμα 7 αντί για 5 χρόνια) και εάν τα έσοδα αποδίδονταν στο ελληνικό κράτος προς ενίσχυση του επενδυτικού ταμείου στο οποία προαναφέρθηκα, αλλά και στα κράτη- δανειστές μας.
Το άλλο τμήμα της πρότασής μας, σχετικά με τα επιτόκια και τους κατόχους ομολόγων υιοθετήθηκε στις αποφάσεις των Αρχηγών κρατών στις 21 Ιουλίου και πλέον εφαρμόζεται.
Εμείς από την πλευρά μας κάναμε το καθήκον μας. Προτείναμε ένα λεπτομερές σχέδιο φορολογικής ενοποίησης, πιο τολμηρό από αυτό που προτείνει η κυβέρνηση, το οποίο έγινε αποδεκτό από την τρόικα. Ένα σχέδιο με λιγότερους φόρους και περισσότερες περικοπές δαπανών που θα χρειαζόταν 10 δις. λιγότερη χρηματοδότηση. Επίσης προβλέψαμε πως το παρόν σχέδιο με την έμφαση που δίνει κατά 50% στους φόρους και κατά 50% στις περικοπές δαπανών (αντί για το 63%-37% που προτείναμε εμείς) θα αποτύχει.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Το έλλειμμα, το πρώτο επτάμηνο του έτους, αυξήθηκε κατά 25%, οι πρωτογενείς δαπάνες αυξήθηκαν κατά 5%, οι δημόσιες επενδύσεις μειώθηκαν κατά 38% και τα έσοδα των πρώτων 8 μηνών μειώθηκαν κατά 5%. Η Ελληνική κυβέρνηση κατηγορεί γι' αυτό την ύφεση, η αξιωματική αντιπολίτευση προωθεί μια παράλογη πρόταση που επιβαρύνει με επιπλέον 20 δις το έλλειμμα και τώρα αισθάνεται δικαιωμένη επειδή η κυβέρνηση απέτυχε να κάνει όσα είχε συμφωνήσει και οι Έλληνες πολίτες αισθάνονται παντελώς αποπροσανατολισμένοι.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει λύση: Πιστεύω πως το αρχικό σχέδιο που προτείναμε είναι απολύτως απαραίτητο στο σύνολό του. Οι περικοπές δαπανών, όπως αυτές που είχαμε το θάρρος να προτείνουμε, πέραν όσων απεδέχθη η τρόικα στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα είναι απολύτως εφικτές και απαραίτητες. Οι μεγάλες επενδύσεις και οι χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές για τις επιχειρήσεις χρειάζονται, ώστε να καταφέρουν οι Έλληνες να βγουν από το αδιέξοδο.
Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι που μας δανείζουν χρήματα δεν θα έχουν τίποτε να κερδίσουν εάν οι Έλληνες αρχίσουν να μεταναστεύουν στην Αυστραλία ή αν λαμβάνουν επιδόματα ανεργίας. Αυτές οι επενδύσεις όμως δεν μπορούν να προέλθουν μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, τον οποίο κανείς δεν χρηματοδοτεί λόγω του ρίσκου της χώρας. Τα έσοδα ποτέ δεν πρόκειται να συλλέγουν αποτελεσματικά και οι επενδύσεις πότε δεν θα γίνουν απρόσκοπτα εάν δεν υπάρξει ένα θαρραλέο, θεσμικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων ενάντια στη διαφθορά και τις πελατειακές πολιτικές πρακτικές. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ευρωπαϊκή τεχνική βοήθεια είναι απολύτως απαραίτητη.
Πώς μπορεί όμως να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο σε ένα περιβάλλον, όπου δεν υπάρχει η παραμικρή πολιτική συναίνεση, παρά μόνο η επαναλαμβανόμενη αποτυχία της κυβέρνησης να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της; Πιστεύω πως χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση, με βάση τις εμπειρίες που έχουμε ως τώρα:
- Η Ευρώπη θα πρέπει να ζητήσει βαθύτερες περικοπές δαπανών στη δημόσια κατανάλωση και να προσφέρει ως αντάλλαγμα επιπλέον χρήματα για επενδύσεις, οι οποίες θα υλοποιούνται από κοινού. Αυτό μπορεί και πρέπει να γίνεται αυτόματα, χρησιμοποιώντας ένα μέρος των δόσεων των Ευρωπαϊκών δανείων μόνο για επενδύσεις. Αυτό θα δώσει στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα τα κίνητρα και θα δείξει την αναγκαιότητα για μεταρρυθμίσεις. Τόσο φορολογικές όσο και διαρθρωτικές. Και θα είναι απολύτως δίκαιο για τους Έλληνες πολίτες.
- Η χρηματοδότηση του Ιδιωτικού τομέα θα πρέπει να αυξηθεί. Ένα τμήμα των τραπεζικών επανακεφαλαιοποιήσεων θα πρέπει να διατίθεται σε νέες επενδύσεις αντί να καλύπτει παλιά δάνεια. Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να καταβάλλει άμεσα τις καθυστερημένες οφειλές της στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Επενδύσεις που έχουν ήδη ξεκινήσει, όπως μεγάλοι οδικοί άξονες, και έχουν σταματήσει λόγω της κρίσης, και οι οποίες θα μπορούσαν να προσφέρουν 1.5% στο ΑΕΠ του επόμενου έτους θα πρέπει να διασωθούν και να συνεχιστούν.
- Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων θα πρέπει να επανεκτιμηθεί σε ρεαλιστική βάση. Το 75% των πόρων από το Ταμείο αποκρατικοποιήσεων μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εγγύηση για το νέο δάνειο και το υπόλοιπο να διατεθεί για νέες επενδύσεις στην Ελλάδα. Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων θα πρέπει να σχεδιαστεί από κοινού με τα κράτη-δανειστές δίνοντας έμφαση, αντί για τις πωλήσεις, στην μεγιστοποίηση των εσόδων. Δεν μπορούμε, γα παράδειγμα, να συνεχίσουμε με ένα πρόγραμμα που στοχεύει στην είσπραξη 35 δις. ευρώ από την πώληση δημόσιας γης, όταν δεν έχει κάνει κανείς μια αξιολόγηση των επιπτώσεων που αυτή η πώληση θα έχει στην Ελληνική κτηματική αγορά, όπως παραδέχεται και η Κομισιόν. Οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές πρέπει να γίνουν ορθολογικά και οργανωμένα.
Αγαπητοί φίλοι,
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με τεράστια προβλήματα, αλλά και με τεράστιο δυναμικό. Έχουμε καλές υποδομές. Το Ελληνικό εργατικό δυναμικό είναι ευσυνείδητο, με πολύ καλή μόρφωση, (πολλοί από τους νέους φοιτούν στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου) και με γνώσεις ξένων γλωσσών. Οι Έλληνες επιχειρηματίες έχουν διαπρέψει στις διεθνείς αγορές σε πολλούς τομείς. Εξακολουθούμε να έχουμε τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο παγκοσμίως. Η χώρα έχει πλούσιους και ανεκμετάλλευτους πόρους ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, μετάλλων αλλά και φυσική ομορφιά και πολιτιστική κληρονομιά. Πρέπει να αλλάξουμε και να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης αυτών των πόρων καθώς επίσης να κινητοποιήσουμε το ανθρώπινο δυναμικό μας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει όταν η οικονομία μας λιμνάζει. Αυτό δεν μπορεί να γίνει όταν τα κονδύλια από την Ε.Ε και το Δ.Ν.Τ, δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, πηγαίνουν μόνο στην εξυπηρέτηση παλαιών δανείων και στο δημόσιο τομέα, όταν ο ιδιωτικός τομέας στραγγαλίζεται, οι πολίτες μας είναι άνεργοι και δεν μπορούν να βρουν δουλειά και το πολιτικό και θεσμικό σύστημα δεν μεταρρυθμίζεται.
Οι Έλληνες πολίτες θέλουν την αλλαγή. Η Ευρώπη μπορεί να δώσει ώθηση σε μια τέτοια αλλαγή προς όφελος όλων. Πρέπει όμως να δράσει τώρα, πριν χαθεί ο έλεγχος στην Ελλάδα, στις αγορές και στην Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Σας ευχαριστώ».
Ακολουθεί η ομιλία του υπεύθυνου Οικονομίας και Οικονομικών της Δημοκρατικής Συμμαχίας, ευρωβουλευτή, Θεόδωρου Σκυλακάκη.
«Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που δε θα είμαι απλά ειλικρινής, θα μιλήσω ωμά.
Η ανάπτυξη στην Ελλάδα από το 2000 και μετά βασίστηκε ολοκληρωτικά στην κατανάλωση. Σύμφωνα με την πρόσφατη μελέτη της McKinsey, το 97% της ανάπτυξης κατά την περίοδο 2000-2008 στηρίχθηκε στη δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση. Οι επενδύσεις τα τελευταία 10 χρόνια ήταν ελάχιστες, το ποσοστό του επενδυόμενου ΑΕΠ ήταν πέρυσι μόλις 14,5% την ώρα που στην υπόλοιπη Ν. Ευρώπη κυμαινόταν από 20%-23%.
Η παραγωγικότητα είναι 29% χαμηλότερη από το μέσο όρο της Ευρώπης των 15 και ο ελληνικός δημόσιος τομέας έχει τη χαμηλότερη παραγωγικότητα σε όλη την Ευρώπη. Μεγάλο μέρος της μικρής επένδυσης που έχει γίνει την τελευταία δεκαετία ήταν κυρίως σε σπίτια, πράγμα το οποίο σε μια χώρα με την υψηλότερη ιδιοκτησία σε σπίτια στην Ευρώπη είναι στην πραγματικότητα κατανάλωση διαρκών αγαθών.
Σήμερα, η επίσημη ανεργία ξεπέρασε το 15% και συνεχίζει να αυξάνεται. Κατά συνέπεια, η δουλειά που πρέπει να γίνει είναι τεράστια. Πρέπει να μηδενίσουμε τα δημόσια ελλείμματα, τα οποία σήμερα είναι της τάξεως του 10% του ΑΕΠ, να αρχίσουμε να αποπληρώνουμε το τεράστιο δημόσιο χρέος και να αντικαταστήσουμε 10 χρόνια αποεπένδυσης.
Επίσης, πρέπει ταυτόχρονα να μετακινήσουμε ένα εκατομμύριο ανθρώπους από τους υπερτροφικούς εσωστρεφείς καταναλωτικούς τομείς της οικονομίας στους ατροφικούς, εξωστρεφείς παραγωγικούς τομείς. Η μόνη λύση, λοιπόν, στο πρόβλημα, είναι ένα πρόγραμμα μαζικών επενδύσεων στην Ελλάδα, μαζί με δραστική μείωση της δημόσιας κατανάλωσης και κατακλυσμικές διαρθρωτικές αλλαγές. Και αυτό πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό. Με μία θεραπεία σοκ.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Ο σταδιακός ρυθμός του παρόντος προγράμματος καθώς και η πολιτική των υψηλών φορολογικών συντελεστών και της διατήρησης του ύψους των δημοσίων δαπανών είναι λάθος. Το ελληνικό δικομματικό πολιτικό σύστημα έχει έως τώρα κατορθώσει να προστατέψει σε μεγάλο βαθμό τις πελατειακές του σχέσεις στο δημόσιο τομέα και στα κλειστά επαγγέλματα και τους φοροφυγάδες, και ταυτόχρονα να προσθέσει περισσότερα εμπόδια στον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα.
Το μισό από το παρόν πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής βασίζεται σε νέους φόρους, ενώ ακόμη χρηματοδοτεί μια πραγματική πρωτογενή δημοσία ανάπτυξη 25% μεγαλύτερη από αυτή που ήταν όταν εισήλθαμε στο ευρώ. Ο ιδιωτικός τομέας ασφυκτιά εξαιτίας της παντελούς έλλειψης χρηματοδότησης (καθώς ο κίνδυνος της χρεοκοπίας είναι ακόμη τεράστιος) και νέων υψηλών φορολογικών συντελεστών. Οι δημόσιες επενδύσεις έχουν επιβραδυνθεί στο απόλυτα ελάχιστο. Ακόμη και οι εν εξελίξει επενδύσεις, όπως οι νέοι δρόμοι οι οποίοι αν ξαναξεκινούσαν θα μπορούσαν να προσθέσουν 1,5% επιπλέον ανάπτυξη το 2012, έχουν καταρρεύσει.
Ως Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, είχαμε προτείνει τον Ιούνιο το μόνο ρεαλιστικό, κατά τη γνώμη μας, σχέδιο. Περισσότερο δραστική μείωση των κρατικών δαπανών, λιγότεροι φόροι, ταχύτερη προσαρμογή (10 δις ευρώ περισσότερα από αυτά που στοχεύει το παρόν δημοσιονομικό πρόγραμμα) και ένα μαζικό πακέτο στήριξης επενδύσεων με 30 δις ευρώ, μερικώς χρηματοδοτούμενο από μελλοντικούς πόρους της Ελλάδας από τα διαρθρωτικά ταμεία. Ως ελληνικό κόμμα, έχουμε αναλάβει το πολιτικό κόστος να προτείνουμε στους Έλληνες πολίτες και στην τρόικα συγκεκριμένες δραστικές περικοπές των δημοσίων δαπανών. Σήμερα, προχωρούμε ένα βήμα ακόμα. Προτείνουμε η υπόλοιπη Ευρώπη να ζητήσει βαθύτερες περικοπές των δαπανών στη δημόσια κατανάλωση και να προσφέρει ως αντάλλαγμα πρόσθετα χρήματα για επενδύσεις. Αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει αυτόματα, με μέρος των δόσεων από τα ευρωπαϊκά δάνεια που θα αφιερωθούν αποκλειστικά για επενδύσεις. Το σχέδιο δεν μπορεί να πετύχει αν δε σταματήσει η ενθάρρυνση της κατανάλωσης από το λιγότερο παραγωγικό δημόσιο τομέα στην Ευρώπη και αν δεν αρχίσει η στήριξη των επενδύσεων».