Αρκεί να παρακολουθήσεις τον Νίκο Αλιάγα στη γαλλική τηλεόραση για να διακρίνεις την αγάπη που έχει ο Έλληνας σταρ για τις ρίζες του. Ιδιαίτερα για τον τόπο καταγωγής του, με την εμβληματική λιμνοθάλασσα, τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά, αλλά κυρίως με το προνόμιο να γεννά και να ανατρέφει ανθρώπους που δεν εγκαταλείπουν ποτέ την προσπάθεια.
Τον Νίκο Αλιάγα τον συναντήσαμε λίγο πριν φύγει για την ιδιαίτερη πατρίδα του, το Μεσολόγγι. Ήταν ήδη πολύ μαυρισμένος, φορούσε μαύρο Τ-shirt και είχε μαζί του ένα κομποσχοίνι από το Άγιον Όρος. Η συζήτηση ξεκίνησε αναπόφευκτα από την Ελλάδα, που είναι ένα κομμάτι του εαυτού του, όπως δηλώνει. Ένα κομμάτι που έμεινε αναλλοίωτο παρότι γεννήθηκε, μεγάλωσε κι έμαθε γράμματα έξω. "Η πρώτη μου εικόνα από την Ελλάδα ήταν στο Μεσολόγγι. Φεύγαμε από το Παρίσι με το αυτοκίνητο, θυμάμαι, και πηγαίναμε μέσω Γιουγκοσλαβίας. Κι όταν είχαμε λεφτά, παίρναμε και το καράβι και πηγαίναμε μέσω Ιταλίας".
Η μνήμη της ψυχής
Η πρώτη φορά που πήγε ο Νίκος Αλιάγας στο Μεσολόγγι ήταν μόλις δύο-τρεις μήνες μετά τη γέννησή του. "Είχα μια περιπέτεια υγείας όταν γεννήθηκα και με πήραν οι γονείς μου και με έφεραν Ελλάδα. Με πήγαν και στο χωριό. Να πίνω γάλα με γεύση δυνατή, απόλυτη. Με ανέλαβαν η γιαγιά κι ο παππούς εκεί πέρα. Και από τότε δεν υπήρχε χρονιά που να μην ήρθα στην Ελλάδα. Την τελευταία δεκαπενταετία, μάλιστα, δεν υπάρχει μήνας που να μην είμαι Ελλάδα".
Παρότι έχει πάρει συνέντευξη από τον Μπραντ Πιτ και έχει καλύψει δημοσιογραφικά τον γάμο του φίλου του, πρίγκιπα Αλβέρτου, για το μεγαλύτερο σε τηλεθέαση γαλλικό ιδιωτικό κανάλι, το TF1, πάντα βρίσκει τον χρόνο να επισκεφτεί την ιδιαίτερη πατρίδα του. "Η πρώτη εικόνα που έχω είναι όταν φτάνεις στο ΚΤΕΛ πίσω από τον ΟΤΕ με το λεωφορείο από Αθήνα που παίζει Ζαγοραίο ή Καζαντζίδη και μυρίζει καμένο λάστιχο. Και φωνάζει ο οδηγός πίσω στον εισπράκτορα "άνοιξε πίσω!". Και η γιαγιά να περιμένει στη γωνία. Στο σπιτάκι εκεί στο περιβόλι στην οδό Μάνας. Είχε ποτίσει και μύριζαν οι τριανταφυλλιές. Έλεγα ότι μυρίζουν τα γιασεμιά. Όταν φτάσεις στο Μεσολόγγι έχει αυτήν τη γλυκιά μυρωδιά της λιμνοθάλασσας. Λίγο αλμυρή, λίγο βαριά. Τα αρμυρίκια, το ξερό που φυσάει ο αέρας της θάλασσας. Και φέρνει νοτιά. Το Μεσολόγγι είναι για μένα πρώτα μυρωδιές".
Το Μεσολόγγι για τον Νίκο Αλιάγα όταν ήταν παιδί σήμαινε τρία πράγματα: Πατρίδα, οικογένεια, διακοπές. Γιατί τότε -αλλά και για πολλά χρόνια αργότερα- η Ελλάδα ήταν ο αγαπημένος προορισμός της οικογένειάς του για διακοπές. Η χώρα μας φάνταζε ως παράδεισος στα μάτια του διάσημου πλέον γιου Ελλήνων μεταναστών που ζούσε στο Παρίσι σε ένα διαμέρισμα 30 τετραγωνικών, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι γονείς του και ως χώρο εργασίας τους. Το άλλο πράγμα που έφερνε το Μεσολόγγι στο μυαλό του Νίκου Αλιάγα ήταν η "μυστήρια προφορά που δεν καταλάβαιναν οι Αθηναίοι". Γιατί όταν η μάνα και ο πατέρας με παρουσίαζαν, "ο Νίκος έχει γεννηθεί στο Παρίσι, ζει εκεί, πάει σχολείο εκεί", μου έλεγαν "γεια σου, αγόρι μου, τι κάνεις" κι εγώ μίλαγα μεσολογγίτικα. Και έλεγαν τι Παριζιάνος είναι αυτός; Τους έλεγα "τι κάν'ς μωρέ, τι έπαθ'ς καμάρι μ';". Κι έλεγαν "τι βλαχάκι είναι αυτό;". Ενώ ήμουν και Γαλλάκι συγχρόνως. Ημουν Παριζιάνος και Μεσολογγίτης". Στο Μεσολόγγι, ο διάσημος παρουσιαστής χειραφετήθηκε. Εκεί είχε τα πρώτα του φλερτ όταν ήταν ακόμα δέκα ετών. Εκεί ένιωσε το πρώτο του χτυποκάρδι. Κάτι άλλο που τον σημάδεψε ήταν η λιμνοθάλασσα. Εκεί όπου καθόταν ο Παλαμάς και έγραφε. Η λιμνοθάλασσα από τον Νίκο Αλιάγα παρουσιάζεται σαν ένα σφουγγάρι που απορροφά τα πάντα. "Κάθομαι ώρες ατελείωτες. Κι αγναντεύω. Είναι ψυχανάλυση η λιμνοθάλασσα".
Πορτρέτο. O Νίκος Αλιάγας και το iPhone με το οποίο τράβηξε τις φωτογραφίες του λευκώματος «Nikos Now».
Στη συνέχεια ξεκίνησε να μας μιλάει για την Τουρλίδα, έναν δρόμο μερικών χιλιομέτρων που ξεκινάει από το λιμάνι και πάει προς την παραλία προσπερνώντας τις γάιτες, τις ξύλινες βάρκες των ψαράδων στη λιμνοθάλασσα. Από την Τουρλίδα και μετά ξεκινά η αγαπημένη διαδρομή του Αλιάγα. "Από το λιμάνι παίρνεις τον περιφερειακό, βλέπεις τη λιμνοθάλασσα και δεν έχει αλλάξει τίποτα. Πριν πεθάνουν οι Μεσολογγίτες το '21 έβλεπαν τα ίδια βουνά και την ίδια λιμνοθάλασσα, και είχαν την ίδια μυρωδιά. Και περνάς από το Αιτωλικό και πας στα Σταμνά. Αυτή την ώρα που βασιλεύει ο ήλιος έχει ένα από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα στον κόσμο. Τα έχω δει όλα, έχω γυρίσει τον κόσμο. Παντού. Ειρηνικό, Αμερική, Σαντορίνη... Εχω δει πάρα πολλά ηλιοβασιλέματα. Το Μεσολόγγι έχει κάτι το σχεδόν πένθιμο. Σαν Επιτάφιος είναι αυτό το κόκκινο του ηλιοβασιλέματος στο Μεσολόγγι. Γλυκόπικρο, αλλά ωραίο".
Λιμνοθάλασσα. Από τους ψαράδες του Μεσολογγίου ο Νίκος Αλιάγας παίρνει το «καλύτερο αβγοτάραχο του κόσμου».
Το πνεύμα της Οδύσσειας
Διαδρομή. Η πινακίδα που υποδεικνύει την αφετηρία ενός αγαπημένου δρόμου.
Αυτό που κράτησε τον δεσμό του παριζιάνου Αλιάγα με το Μεσολόγγι ζωντανό ήταν η οικογένειά του. Ο παππούς του, που του διάβαζε την Οδύσσεια κάτω από τις λεμονιές ακόμα κι αν ο Νίκος Αλιάγας δεν πολυκακαταλάβαινε τότε. Τα ξαδέρφια και οι φίλοι του με τους οποίους ψάρευε. Με τους παιδικούς του φίλους από το Μεσολόγγι κρατάει ακόμα την επαφή. Οι πιο καλοί του φίλοι ακόμα και σήμερα είναι Μεσολογγίτες. Ο Κώστας Βλαχογιάννης, για παράδειγμα, που έχει ένα μπαρ στις Βρυξέλλες: "Καταπληκτικό το ?Ethnic?, έρχεται κάθε μέρα όλη η Κομισιόν. Κάνει δουλειά για την Ελλάδα ο Κώστας. Τους μεθάει για να πάθουν αμνησία. Με τον Κώστα, όταν ήμασταν έξι ετών παίζαμε σκάκι μαζί, οι γονείς μας ήταν φίλοι. Ο Κώστας έρχεται πάντα σε όλα τα μεγάλα events που κάνω". Παρεμπιπτόντως, μπαρ "Ethnic" υπάρχει και στο Μεσολόγγι. Τώρα που ο Κώστας Βλαχογιάννης βρίσκεται στις Βρυξέλλες, το διατηρούν οι Γιώργος Παγούρας και ο Μάκης Κοτσίρας.
Δίχτυα. Tων ψαράδων της λιμνοθάλασσας που χρησιμοποιούσαν τις ιδιότυπες βάρκες, τις γάιτες.
Το Μεσολόγγι σημαίνει πολλά για τον Ελληνα σταρ της Γαλλίας. Και ειδικά η ιστορία του. Αυτή που τον δίδαξε να αντιστέκεται. Την αγάπη για την ελευθερία "που δεν την ξέρεις μέχρι να τη χάσεις". Η ζωή για τον γιο των Ελλήνων μεταναστών είναι μια μάχη. Στην οποία πολλοί, σε αντίθεση με τους Μεσολογγίτες ήρωες της επανάστασης του 1821, παραιτούνται. Ο Αλιάγας έχει στο μυαλό του τους ήρωες του Μεσολογγίου: "Αυτό που κληρονόμησα από τους Μεσολογγίτες είναι το να μην το βάζω ποτέ κάτω...".
ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
diamantopoulos@pegasus.gr
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”