Σελίδες

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Αποχαιρετισμός στον Σπύρο Α. Κανίνια

Κανινιας ΣπυροςΓράφει ο Νίκος Κορδόσης

Δικηγόρος – Ιδρυτής Κέντρου Λόγου και Τέχνης «ΔΙΕΞΟΔΟΣ»

Είμαστε σήμερα εδώ όλοι οι Μεσολογγίτες , και όχι μόνο , για να αποχαιρετήσουμε στο τελευταίο του ταξίδι έναν απ΄τους πιο αξιαγάπητους συμπολίτες μας. Τον Σπύρο Αθανασίου Κανίνια.

Η πρόταση της οικογένειας να απευθύνω τον ύστατο χαιρετισμό ομολογώ ότι με κολάκευσε ιδιαίτερα, γιατί μόνο κολακεία αισθάνεται κάποιος όταν καλείται να απευθύνει το τελευταίο αντίο σ΄έναν πασίγνωστο νομομαθή, σ΄ έναν μεγάλο λειτουργό της δικαιοσύνης, σ΄έναν εξαίρετο λόγιο, σ΄έναν γνήσιο Μεσολογγίτη.

Με συγκίνησε η πρόταση γιατί ο Σπύρος Κανίνιας απ΄τα εφηβικά του χρόνια ήταν στενότατος φίλος της οικογένειάς μας και ποτέ δεν σταμάτησε ο δεσμός του με αυτή.

Έκανε την άσκησή του σαν δικηγόρος στο γραφείο του πατέρα μου και στη βιβλιοθήκη του υπάρχει - και θα υπάρχει πάντα - ο ίσκιος αυτού του διαπρεπούς μαθητή του.

Με συγκίνησε η πρόταση γιατί μετά την συνταξιοδότησή του υπήρξε και για μένα σύμβουλος και συνεργάτης στον αγώνα μου για την «Διέξοδο» και πάντα με εμψύχωνε στα σχέδιά μου γι΄αυτή.

 

Πρωτότοκος γιός της Εριφύλης Μηλιώνη (αδελφής του τέως Δημάρχου Σώζοντος Μηλιώνη) και του πρώην διευθυντή των σιδηροδρόμων βορειοδυτικής Ελλάδος Θανάση Κανίνια γεννήθηκε το 1922 στο Μεσολόγγι όπου τέλειωσε τα εγκύκλια μαθήματα και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά από σύντομη δικηγορία εισήλθε στο δικαστικό σώμα και διορίστηκε πάρεδρος στην εισαγγελία Αθηνών ενώ στη συνέχεια υπηρέτησε στην Ηγουμενίτσα, στην Καλαμάτα, στη Μυτιλήνη, στην Κόρινθο, στην Θεσσαλονίκη, στο Ναύπλιο για να καταλήξει και πάλι στην Αθήνα στην ανώτατη θέση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου απ΄όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 1989 μετά από 39 χρόνια άψογης δικαστηριακής συμπεριφοράς και λαμπρού παραδείγματος στο υπηρεσιακό καθήκον.

Εν ονόματι της δικαιοσύνης ξεχώριζε πάντα με ψυχραιμία τον σίτο από την ήρα. Γιατί είχε ανθρώπινο κριτήριο αλλά και δύναμη απόφασης. Αυτή η δίδυμη αρετή, αυτή η σπάνια μέθεξη τον έκανε ανώτερο άνθρωπο και επιστήμονα αψεγάδιαστο.

Συνέγραψε αρκετές νομικές μελέτες και συμμετείχε σε πολλές σημαντικές δίκες που συντάραξαν το πανελλήνιο. Οι αγορεύσεις του ήταν εξαίσιες με κορυφαία αυτή στη δίκη των πρωτεργατών του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 η οποία απετέλεσε μνημείο δικανικού και όχι μόνο λόγου.

‘Ήρεμος και στοχαστικός με ηθική αλεξίσφαιρη και σκέψη οργανωμένη ο Σπύρος Κανίνιας πατούσε γερά στο βάθρο της προσωπικής του αισθητικής και πολιτικής παιδείας.

Εν ονόματι της αγάπης, αγκάλιαζε τους πάντες. Άξιους και ανάξιους. Πλούσιους και φτωχούς αλλά προπάντων τους ταπεινούς με τους οποίους είχε αναπτύξει δεσμούς έντονης φιλίας.

Ευαίσθητος πατριώτης , είχε το Μεσολόγγι αμετακίνητο σημείο του προσανατολισμού του.

Αφιερώνοντας μεγάλο χρόνο της ζωής του σε έρευνες και μελέτες, συνέγραψε για την Ιερή αυτή Πόλη σειρά βιβλίων που αποτελούν για μας τους νεότερους τις πιο σοβαρές και αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης.

- Η Δικαιοσύνη στο Μεσολόγγι 1821 – 1826

- Η Παιδεία στο Μεσολόγγι επί τουρκοκρατίας

- Ελευθερία – Οι πολιορκίες και η Έξοδος του Μεσολογγίου σε ευρωπαϊκά ποιητικά, πεζά και μουσικά έργα

- Ο Χαρίλαος Τρικούπης και το Μεσολόγγι. Και

- Ο Αη Λάζαρος

είναι μερικά από τα πάμπολλα εξαίρετα βιβλία του για την πόλη μας που οδήγησαν την Ακαδημία Αθηνών να του απονείμει το 2002 ειδικό έπαινο για την ιδιαίτερη αυτή ενασχόλησή του με την προβολή της δόξας του Μεσολογγίου.

Για το Μεσολόγγι ο Σπύρος Κανίνιας άφησε υπέροχη σπορά.

Η λατρευτή του σύντροφος η κυρία Λίτσα , τα εκλεκτά του παιδιά ο Νίκος και η Εριφύλη , τα πολυαγαπημένα του εγγόνια , ο εξαίρετος αδελφός του, τα αγαπημένα του ανίψια και οι άλλοι συγγενείς αλλά και όλοι εμείς οι γηγενείς Μεσολογγίτες καθώς και αυτοί που αισθάνονται Μεσολογγίτες αναλαμβάνουμε βαριά ευθύνη να συνεχίσουμε το έργο του για το Μεσολόγγι. Γιατί ο άνθρωπος μένει αθάνατος , όταν ζεί το έργο του.

Και εμείς, μαζί με την ευχή για καλό ταξίδι στον Παράδεισο, δίνουμε υπόσχεση στον Σπύρο Κανίνια ότι θα προσπαθήσουμε να σταθούμε αντάξιοι διάδοχοι του δικού του έργου .

(Το παραπάνω κείμενο εκφωνήθηκε από τον κ. Νίκο Κορδόση κατά την εξόδιο ακολουθία του αείμνηστου Σπύρου Κανίνια την Τρίτη 4 Οκτωβρίου στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Μεσολογγίου)