Ο χρόνος δυσκολεύεται να γιατρέψει τον πόνο της ψυχής μας και να μειώσει την πίκρα της καρδιάς μας, από τότε που ‘’έφυγες’’. Το κενό που άφησες, τεράστιο και δυσαναπλήρωτο. Θέλει πολύ αγώνα ψυχής και πνεύματος για να σταθούμε ξανά όρθιοι και να βαδίσουμε στο δρόμο που εσύ μας χάραξες, από μικρά ακόμα.
Να είσαι σίγουρος όμως ότι, έστω και δύσκολα, έτσι θα γίνει. Θα γίνει έτσι, γιατί μας άφησες μια πλούσια παρακαταθήκη που εδράζεται σε αρχές και αξίες που έχουν ως επίκεντρο τον συνάνθρωπό μας. Με αυτές μας γαλούχησες, με αυτές μας μπόλιασες. Μας έλεγες να βοηθάμε πάντα χωρίς ανταπόδοση, να αγαπάμε χωρίς ανταλλάγματα, να στηρίζουμε και να είμαστε αλληλέγγυοι προς το διπλανό μας αφειδώς και χωρίς αντιπαροχή. Μας συμβούλευες να μιλάμε λίγο και να σκεφτόμαστε πολύ. Πίστευες βαθιά στον πλούτο και την ομορφιά της ψυχής παρά σε αυτόν των υλικών αγαθών. Ήσουν εχέμυθος, έμπιστος και πάνω απ’όλα τίμιος και αγνός.
Σε ευχαριστούμε και σε ευγνωμονούμε για όλα αυτά και να είσαι βέβαιος ότι η μνήμη σου θα αποτελεί παντοτινά για μας, για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, Φάρο αρετής, ακεραιότητας και αξιοπρέπειας.
Να είναι Αιώνια η Μνήμη σου
Γ.Β.Μ.