Γράφει η Ευαγγελία Χρ. Πρέζα,
Αριστούχος Κοινωνιολόγος Πανεπιστημίου Αιγαίου, Πολιτικός Επιστήμονας Msc Νομικής Σχολής, Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αρθρογράφος τοπικού τύπου
Η ζωή του ανθρώπου ανέτως δύναται να παρουσιαστεί ως εάν είναι ένα βιβλίο με πολλές και διαφορετικές σελίδες, με κεφάλαια, ενότητες και υποενότητες. Μόνο που, όταν ο συγγραφέας γεννά το πνευματικό του παιδί, ήτοι το σύγγραμμά του, ξέρει εκ προοιμίου και τη θεματική αυτού. Η ζωή, όμως, έχει πολλές θεματικές και τα κεφάλαιά της είναι αφοπλιστικά απρόβλεπτα. Κάθε σελίδα του βιβλίου της ζωής του εκάστοτε ανθρώπου γράφεται πότε με πένα φωτεινή και πότε με πένα σκούρα. Ενίοτε, για να μην πούμε, εν πολλοίς, τούτη η πένα μπερδεύεται κι εκεί που γράφει πράσινο, ξερνά και μαύρα στίγματα, ακουσίως ή εκουσίως, και αντίστροφα, εκεί που γράφει μαύρο ‘τρελαίνεται’ και μεταμορφώνεται σε πράσινη και ζωγραφίζει όμορφες στιγμές κάνοντας την μπόρα να μετουσιωθεί σε λιακάδα. Ένα βιβλίο που γράφει ο καθένας αφ’ημών, ένα βιβλίο με σελίδες παραμυθιού, αλλά και με σελίδες που απαθανατίζουν δύσκολες καταστάσεις που καλείται να βιώσει ο καθένας μας. Ένα βιβλίο που παντρεύει τη θλίψη με τη χαρά, την ευτυχία με τη δυστυχία, αυτό σημαίνει όμως ζωή, στιγμές.
Και θέτω το εξής εύλογο ερώτημα: ποιος κατευθύνει αυτή την πένα; Ή μάλλον ποιοι; Με ποιο τρόπο και γιατί; Ερωτήματα που απαντώνται κι ερωτήματα που μένουν αναπάντητα. Αφενός τη ζωή μας την κινούμε εμείς, αφετέρου δε τη ζωή μας την κινεί ο Θεός. Ορισμένα ερωτήματα μόνο Εκείνος τα ξέρει. Εξ ου που λέμε ο Θεός κι η ψυχή σου οίδε. Ένα φιλοσοφικό ρητό λέει ‘εν οίδα ότι ουδέν οίδα’, ένα γνωρίζω λοιπόν ότι δεν γνωρίζω τίποτα. Όμορφες φιλοσοφικές ακροβασίες που ακονίζουν το σκέπτεσθαι της ανήσυχης ανθρωπότητας. Τα όσα ζούμε τα γνωρίζουμε, τα όσα θα ζήσουμε δεν τα γνωρίζουμε, αλλά όμως έχουμε την ευθύνη της επιλογής τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο στο πλαίσιο των ανθρωπίνων σχέσεων. Ο Θεός όμως γνωρίζει και γι’ αυτό ζητάμε να είναι και αρωγός μας.
Στις 17 Ιανουαρίου ορκίστηκα πολιτικός επιστήμονας της Νομικής σχολής του ΕΚΠΑ και στην καθομολόγηση ακούστηκε η εξής τελευταία ρήση: Ταύτην μοι την επαγγελίαν επιτελούντι, είη μοι τον Θεόν αρωγόν κτήσασθαι εν τω βίω. Έτσι λοιπόν αφορμώμενη από την ως άνω κουβέντα εύχομαι να μας βοηθά ο Θεός γενικά στη ζωή μας αλλά και ώστε να τηρήσουμε τα όσα ορκιστήκαμε αναφορικά με την επιστήμη μας στο διάβα της ζωής μας. Η επιστήμη θέλει ανήσυχα πνεύματα. Αναφορικά με άλλα θέματα συν Αθηνά και χείρα κίνει! Μην το ξεχνάτε αυτό. Μεγάλη στιγμή η ώρα που ορκίζεσαι έναντι πρυτάνεως, καθηγητών, συναδέλφων και παρευρισκομένων εκεί. Ακόμη μεγαλύτερης ουσίας τα όσα ορκιζόμαστε. Είναι η στιγμή που ο γονέας καρπώνεται τον κόπο του. Κι εκεί το παιδί αποδεικνύει στο γονέα πως ξέρει να σέβεται και να εκτιμά, αξίες που τις μαθαίνει ο ίδιος ο γονέας στο παιδί του ως γνήσιο αντίγραφό του. Τι λέει ο λαός; Κατά μάνα κατά κύρη, κατά γιο και θυγατέρα. Σοφός ο λαός! Εύχομαι στους συναδέλφους μου καλή δύναμη για τη συνέχεια της ακαδημαϊκής πορείας, προκοπές και διακρίσεις. Ό,τι καλύτερο παιδιά αλλά να μην ξεχνάμε ότι όσα πτυχία κι αν λάβουμε, το μεγαλύτερο είναι η Ανθρωπιά, να είμαστε πρώτα άνθρωποι και μετά επιστήμονες. Ιδού μια ανθρώπινη διάσταση ενός οικογενειάρχη επιστήμονα: ένας συνάδελφός μου πατέρας δυο παιδιών, πήρε στην αγκαλιά του το δίχρονο γιο του που έτρεξε κοντά του φωνάζοντας ‘μπαμπά’ και πήρανε μαζί το πτυχίο. Τα συγχαρητήρια μου συνάδελφε, ο γιός σου είναι το μοναδικό παιδάκι που πήρε το πτυχίο, το μεταπτυχιακό του μάλλον, τόσο ετών. Συνάδελφοι, όσοι από εσάς ετοιμάζεστε για πολιτική καριέρα, μην ξεχνάτε την παροιμία του λαού «το ‘θα’ πολλές φορές το σπείρανε, καμιά δε φύτρωσε»!!! Ανθρωπιά, αξιοπρέπεια και ήθος είναι διαβατήρια ζωής, είναι αξίες ζωής. Προπαντός λέμε ΟΧΙ στην έκπτωση των αξιών μας. Μπορεί με το ασανσέρ να ανεβαίνεις πιο γρήγορα, αλλά τα σκαλοπάτια ένα προς ένα είναι πιο ασφαλής και αξιοπρεπής κατ’εμέ οδό. Επίσης, δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται! Το θέμα είναι να ξυλεύεται και πριν πέσει το δέντρο! Στα δύσκολα σας θέλω πρώτη θέση κι έτοιμοι για τη μάχη, ή για να είμαι μέσα, για τις μάχες που πρόκειται να είναι πάμπολλες. Στο κάτω κάτω της γραφής ή ταν ή επί τας. Άντε μπράβο!! Στο χέρι του είναι; Όχι βέβαια!!! Και φυσικά καριέρα και οικογένεια μπορούν να συμβαδίσουν. Είθισται να λέμε ότι όλα γίνονται, μόνο του σπανού τα γένια δεν γίνονται. Ως κοινωνιολόγος και επισήμως πολιτικός επιστήμονας πλέον, εφόσον κρατάμε και το χαρτί στα χέρια μας, σας λέω το εξής ότι κι ο σπανός μπορεί να βγάλει γένια. Αυτή η άποψη τεκμηριώνεται παρακάτω.
‘Την έχει η ψυχή μου τη φωτιά, τους φόβους όλους καίει μοναδικά, τα βήματά μου κάνω στο Θεό κι αν πέσω εγώ ξανά θα σηκωθώ’…, λέει το άσμα που ενέχει βαθύτατο και ουσιαστικό νόημα. Ας μπει στο αίμα μας, στο μυαλό μας, στη συνείδησή μας το ως άνω νόημα κι ας ‘στύψουμε την πέτρα να βγάλουμε νερό’, όπως μου τονίζει συνεχώς ο πατέρας μου θέλοντας να μου περάσει το μήνυμα ότι όταν είσαι νέος έχεις τη δύναμη να κινήσεις γη και ουρανό για να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα, φτάνει να τα πιστέψεις και να δώσεις όλο σου το είναι, ολόκληρο τον εαυτό σου, γεγονός που θα σου προσφέρει μέγιστη χαρά όταν επιτύχεις. Και νικητής είναι αυτός που παλεύει μέχρι τέλους ώστε να πει στον εαυτό του, όταν χρειαστεί: ‘ξέρεις κάτι, my friend, πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις κι έφτασα εκεί που έφτασα’. Γιατί αν δεν το κάνεις αυτό κι αφήνεις άλλα άτομα να καθοδηγούν τη ζωή σου ή ακόμη και τους ίδιους τους φόβους σου, θα περάσουν τα χρόνια και θα πεις ‘ μακάρι να γύριζα το χρόνο πίσω’, αλλά ξεχνάς ότι ακόμη κι αν σπας το κεφάλι σου το χρόνο δεν τον φέρνεις πίσω… και το χειρότερο για αυτόν που τα έχει με τη συνείδησή του είναι ότι στο διάβα του χρόνου αλλάζουν οι άνθρωποι, τα πράγματα, οι καταστάσεις και η επιστροφή συναντά πολλά εμπόδια. Ακόμη κι όταν φαντάζει κάτι ακατόρθωτο, μπορεί ως εκ του θαύματος στη μαγεία της ανθρώπινης και θεϊκής δύναμης να συμβεί. Οπότε θα αξιολογήσω τη θεωρία του πατέρα μου, ο οποίος είναι μια ιδιαίτερα ανήσυχη και δημιουργική προσωπικότητα, και θα πω πως έχει απόλυτα δίκιο. Πόσο μάλλον αν σκεφτώ τα όσα κατόρθωσε ξεπερνώντας τα διάφορα εμπόδια. Όντας νέος, με αφορμή μια οικογενειακή του υποχρέωση ακαδημαϊκού τύπου, σηκώθηκε κι έφυγε με το καράβι για λίγες μέρες στην Ιταλία, χωρίς να ξέρει τη γλώσσα, χωρίς να έχει γνωστούς εκεί, ακολουθώντας το γνωστό ρηθέν ‘ρωτώντας πας στην πόλη’, και γύρισε μετά από πενήντα μέρες. Ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα…αλλά και με πολλές εμπειρίες ταυτόχρονα.
Αυτό που συμπεραίνω είναι ότι η νεότητα πρέπει να συμπορεύεται με την τόλμη. ‘Κουνήστε’ το μυαλό σας με το ρητό …ο τολμών νικά!!! Ο μη τολμών είναι και δυστυχής ενίοτε, διότι στη θέση της τόλμης θέτει τα διάφορα φοβικά του σύνδρομα. Η ζωή είναι ρίσκο. Στο τραγούδι ακούγεται …κι αν πέσω εγώ ξανά θα σηκωθώ. Θα συμφωνήσω απόλυτα και θα πω έναν αγγλικό στίχο «success is failure turned inside out…». Έτσι είναι, εκεί που νυχτώνει, ξημερώνει, εκεί που κλαις, γελάς, εκεί που απελπίζεσαι γιατί σε γονατίζει η ζωή, μπορεί η πένα να γράψει κάτι πολύ καλό για σένα! Όλα για εμάς είναι! Τι αξία θα είχε μια ζωή χωρίς δυσκολίες, θα πλήτταμε! Και τώρα θα σας πάω ένα ταξίδι στην Ινδία! Ήταν μια τηλεοπτική βραδιά Bollywood και παρακολουθούσα με πολύ ενδιαφέρον μια ινδική ταινία, η οποία με συνεπήρε τόσο πολύ που χάθηκα στο χρόνο και όταν τελείωσε ήταν 4 τα ξημερώματα. Οι ινδικές τηλεοπτικές παραγωγές έχουν το τάλαντο να συζευγνύουν χορό, μουσική, τραγούδι, φωτεινό φόντο και έκφραση μηνυμάτων ψυχής μέσα από τη μουσική γλώσσα. Θέλω να σας πω ότι το μήνυμα της ήταν ότι ο Θεός εμφανίζεται στο πρόσωπο κάποιου που σε αγαπά και νοιάζεται για σένα. Πολύ ωραία τροφή για σκέψη! Έτσι είναι, εκεί που συναντάς δυσκολίες, μαυρίζει το τοπίο και οι ελπίδες αργοσβήνουν, εμφανίζεται ο Θεός σε κάποια πρόσωπα που σε πλαισιώνουν, με την έννοια της φώτισης θα σπεύσω να προσθέσω, σου απλώνει το χέρι του και η ζωή αλλάζει όψη, δρομολόγιο και ετοιμάζεται για απογείωση. Τυχαία η ρήση ‘ουδέν μονιμότερον του προσωρινού’; Όταν η ζωή σου κόβει σφαλιάρες που πονάνε για τα καλά, να ξέρεις ότι θα έρθει και η ώρα της ανταμοιβής.
Στο βιβλίο της ζωής σας να επιλέγετε να γράφουν άτομα που σας αγαπάνε και σας εκτιμάνε με πράξεις και όχι με λόγια, γιατί τα λόγια είναι αέρας. Όσον αφορά την εργασία μετά τις αξιώσεις και τα πτυχία σε μια κοινωνία που διψάει και φλέγεται για εργασία, εύχομαι στον καθένα από εσάς κι εμένα παρέα ό,τι καλύτερο. Αν βέβαια δεν βρείτε τίποτα στην Ελλάδα, ας είναι και στο εξωτερικό. Ίσως εκεί εκτιμήσουν τα προσόντα σας καλύτερα, γιατί, όπως καλά ξέρετε και έχετε ακούσει πολλές φορές, η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της και τα παιδιά, τα οποία έχουν να δώσουν στην πατρίδα τους, διαπρέπουν στο εξωτερικό.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Πατήστε γκάζι στην αισιοδοξία, εκεί η ταχύτητα ωφελεί, δε βλάπτει, κι όλα θα πάνε καλά!