Γράφει ο Γιάννης Ατσαλάκης
Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Μεσολογγίου
ΜΠΡΟΣΤΑ στις επαναληπτικές κάλπες, Κυριακή 17 Ιουνίου 2012, οφείλουμε την δικαιολογημένη αγανάκτηση και οργή που εκφράσαμε στις 6-5-2012 να μετατρέψουμε σε στάση και πράξη ευθύνης. Οφείλουμε να ενεργήσουμε ως υπεύθυνοι Πολίτες της Ελλάδος και της Ευρώπης.
Αναμφισβήτητα ο σημερινός κόσμος ζει μια βαθιά κρίση αρχών και αξιών, ιδεολογιών και πολιτικών. Ζήσαμε την “κατάρρευση” της θεοποίησης του Κομμουνιστικού Μανιφέστου και της Μαρξιστικής Οικονομίας. Βασικές αιτίες αυτής η οπορτουνιστική άποψη ότι μπορεί να υπάρξει και διαρκέσει σοσιαλιστική “όαση” σ’ ένα άγριο, αδηφάγο παγκόσμιο καπιταλιστικό περίγυρο, σε συνδυασμό βέβαια με την υποβάθμιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών και των σύμφυτων ανθρώπινων αναγκών (επιλογών, έκφρασης, ατομικότητας, ιδιοκτησίας, κατανάλωσης, μιμητισμό κ.ά.).
ΖΟΥΜΕ, σήμερα, σε βαθιά ύφεση και κρίση του καπιταλιστικού συστήματος με την θεοποίηση του “κέρδους” της κεφαλαιοκρατίας, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της Οικονομίας της Αγοράς. Ιδίως, με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού μετατράπηκε σε ασύδοτη και ωμή καταλήστευση ανθρώπων και περιβάλλοντος. Η σημερινή κρίση μεταξύ πλουσίων και φτωχών (χρέος) κρατών, βορά και νότου, εκφράζεται απ’ την ανέλεγκτη διάσταση ονομαστικής (χρηματικής) και πραγματικής οικονομίας με έλλειμμα πλέον των 8,5 τρισ. δολάρια που κύρια έχει μεταφερθεί σαν πλεόνασμα απ’ τους ναούς του καπιταλισμού στις ανταγωνιστικές αναδυόμενες οικονομίες (Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία κ.ά.). Η υπερβάλλουσα ζήτηση και η υπερκατανάλωση προκειμένου να διατηρηθούν ή αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου δημιουργούν δανειζόμενα κράτη και λαούς με ελλείμματα και χρέη.
Στα ανωτέρω ιδεολογικοπολιτικά αδιέξοδα οφείλουμε να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας και την κοινωνικότητά μας. Το πρόβλημα είναι πρώτιστα πολιτισμικό. Είναι στάση και τρόπος ζωής του καθενός και όλων μας. Είναι ζήτημα νοοτροπίας και παιδείας, κουλτούρας και πολιτισμού. Διαρκής πρέπει να είναι η αναζήτηση και η εφαρμογή αρχών και αξιών, υπεροχής των άυλων πνευματικών έναντι των αναγκαίων υλικών αγαθών του ανθρώπου, σεβόμενοι την ατομικότητα και την αξιοπρέπεια του προσώπου, την διαφορετικότητα, υπαγόμενα στη συλλογικότητα για ισότητα, ισονομία και ισοπολιτεία, ελευθερία και δικαιοσύνη με συμμετοχική, πολυκομματική δημοκρατία, πραγματική πολιτική και οικονομική, όπου τα συλλογικά, κοινωνικά και δημόσια, δικαιώματα – υποχρεώσεις και αγαθά θα υπερέχουν και θα ρυθμίζουν τα ατομικά με σεβασμό και περιφρούρηση του “σκληρού”, συνταγματικού, πυρήνα αυτών.
Με τις αρχές αυτές προσπάθησε να απαντήσει ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός αντιπαλεύοντας τα δύο προαναφερόμενα ιδεολογικοπολιτικά και κοινωνικοοικονομικά συστήματα, του Καπιταλισμού και του Κομμουνισμού. Υιοθετήθηκε από προοδευτικά δημοκρατικά κόμματα, αριστερά κινήματα, σοσιαλιστών, εργατών κ.ά. Ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός μετατράπηκε μέσα στην αστική δημοκρατία που ζούμε σε Σοσιαλδημοκρατία, βάζοντας νερό στο κρασί του για να πετύχει ευρύτερες δυνατές συμμαχίες και πλειοψηφίες. Πάλεψε για εκδημοκρατισμό και εκσυγχρονισμό του Κράτους πρώτιστα και δευτερευόντως στην Κοινωνία, ακόμη περισσότερο συντηρικοποιήθηκαν δυνάμεις και πρόσωπα, λειτουργώντας μέσα στο κυρίαρχο καπιταλιστικό σύστημα που στη σημερινή συγκυρία κυβερνούν νεοφιλελεύθερες δυνάμεις και πολιτικές, και ανέλαβαν να διαχειριστούν την συστημική οικονομική κρίση. Ο κίνδυνος ενσωμάτωσης ήτο πιθανός και μέχρι ένα σημείο αναπόφευκτος, όταν μάλιστα, ο συσχετισμός δυνάμεων δεν ευνοεί διεθνώς και στην Ευρώπη όπως συμβαίνει τώρα. Δικαιολογημένη η απογοήτευση, όχι η αποστασιοποίηση. Δικαιολογημένη η οργή και αγανάκτηση, όχι η αυτοτιμωρία μας και η αποδόμησή μας που καιροφυλακτούν άλλοι κομματικοί σχηματισμοί και μηχανισμοί, για να ψήσουν τους βουλευτές τους.
ΣΗΜΕΡΑ, απαιτείται να προβληματιστούμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, νηφάλια, χωρίς πρόσκαιρους και επώδυνους θυμούς. Μια βαθύτερη κρίση σίγουρα θα την πληρώσουν πρώτα οι αδύναμοι, οι έχοντες λιγότερες αντοχές που δυστυχώς έχουν περιέλθει σ’ αυτή τη δεινή θέση η πλειοψηφία ανθρώπων και νοικοκυριών της Χώρας μας. Ζούμε σε διεθνή ύφεση και κρίση, που ξεκίνησε απ’ τις ΗΠΑ, πιο έντονη στην Ευρώπη και με απρόβλεπτη ένταση, όσο και αναμενόμενη, στον αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης που αποτελεί η Ελλάδα. Αποτελούμε εύκολη λεία στην παντοδυναμία της “διεθνούς” του κεφαλαίου και της κερδοσκοπίας των χρηματιστηριακών αγορών. Με περιορισμένες δυνατότητες αντίστασης, σε συνδυασμό με έλλειμμα ηγεσίας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου εσφαλμένες εκτιμήσεις της έκτασης του προβλήματος (βλέπετε και άλλες χώρες της ευρωζώνης), καθυστερημένες και αναποτελεσματικές παρεμβάσεις αναγκαίας σταθεροποίησης και μέτρων ανάκαμψης και ανάπτυξης, με ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ που θα σφυρηλατηθεί και ενισχυθεί μέσα από την επικράτηση προοδευτικών δυνάμεων σε μια Ευρωπαϊκή Γερμανία αντί της γερμανικής Ευρώπης και αντεπίθεσης στο αδηφάγο κεφάλαιο και την ασυδοσία των αγορών, με φραγμούς και κανόνες, φόρους Τόμπιν, ευρωομόλογα κ.ά.
Πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι η Ευρώπη αλλάζει πολιτική. Το δείχνει η Γαλλία και ο θρίαμβος του “αδελφού” Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, στηριζόμενο και απ’ τις αριστερές δυνάμεις της Χώρας του. Θέλουν συμμάχους στη νέα πορεία, κύρια με συγγενή κόμματα και κινήματα για μια νέα προγραμματική συμφωνία και κοινωνική συμμαχία που θα μετασχηματίσει την κυρίαρχη πολιτική σε φιλολαϊκή και ανθρώπινη. Εμείς δεν μπορούμε και δεν πρέπει να είμαστε απόντες, αλλά παρόντες και σύμμαχοι μαζί στη νέα δύσκολη πορεία. Σ’ αυτό το κρίσιμο διακύβευμα καλούμαστε με την ψήφο μας να απαντήσουμε την Κυριακή των εκλογών. Για το αύριο της Ελλάδας και της Ευρώπης, για το δικό μας μέλλον και των παιδιών μας.