Γράφει η Φωτεινή Τσιτσώνη - Καβάγια
Εκπαιδευτικός
Ο θίασος του θεάτρου «Κιβωτός», του Γιώργου Φρατζεσκάκη, προσκεκλημένος από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, με πρωταγωνίστρια την Κάρμεν Ρουγγέρη, μια σημαντική και ταλαντούχα παρουσία στο χώρο του παιδικού θεάτρου, και μια ομάδα δυνατών ηθοποιών, με οδηγό τους τον Αίσωπο, το μεγαλύτερο παραμυθά της αρχαιότητας, που έζησε τον 6ο αι. π. Χ., ταξιδεύει το φετινό καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα, χαρίζοντας ψυχαγωγία αλλά και γνώση στους πολυπληθείς θεατές, μικρούς και μεγάλους, όπου κι αν παραστεί.
18 Αυγούστου, 2013. Στάση του θιάσου, στο Θέατρο Λιμανιού Μεσολογγίου. Τίτλος της παράστασης; «Αίσωπος! Κάτι θέλει να μας πει…» Παράσταση εξαιρετική και πολύ διδακτική μέσα από τα παθήματα των πρωταγωνιστών, που… «γίνονται μαθήματα!». Απλές ιστορίες που διδάσκουν, και κρύβουν τη βαθιά σοφία της ζωής, με την άφταστη συμβολικότητά τους και την αλληγορία τους, που είναι παρμένες από την καθημερινότητα των ανθρώπων αλλά και από τη φύση.
Και, βέβαια, ο Αίσωπος είχε να μας πει και να μας διδάξει πολλά, μέσα από τους 16 μύθους του που μας παρουσίασε η θεατρική ομάδα, και που τους ανάμειξε με επιτυχία, μέσα σε ευχάριστη ατμόσφαιρα και ζωντανή μουσική.
Μέσα στο χώρο του θεάτρου, συναντήθηκαν, τραγούδησαν, χόρεψαν αλλά και δίδαξαν με τα παθήματά τους, τα τζιτζίκια με τα μερμήγκια, ο άμυαλος γάιδαρος και η πονηρή κατσίκα, που πλήρωσε την πονηριά της με τη ζωή της, ο ψεύτης βοσκός, ο υπερόπτης λαγός, ο Γρηγόρης, που αγωνίστηκε στο τρέξιμο με την ταπεινή χελώνα, την κυρα-Σταμάτα, το μικρό και ασήμαντο ποντικάκι, που αποδείχτηκε τόσο χρήσιμο στο βασιλιά Λιοντάρι, αφού του έσωσε τη ζωή κι όχι μόνο…
Κι ήταν όλοι τους εκεί… Και η δημοσιογράφος, η Λίνα η Παπαγαλίνα και ο φιλάργυρος, και ο γερο-ξυλοκόπος, που προς στιγμή, κουρασμένος από τη ζωή του επικαλέστηκε το Χάρο για εξιλέωση, ενώ όταν εκείνος τον πλησίασε ανακάλυψε πόσο «γλυκιά είναι η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα!»…
Ήταν εκεί κι η άμυαλη χωριατοπούλα, η Μαριγώ με το σταμνί της αλλά και τα βατραχάκια και τα καβουράκια, που ήθελαν να γνωρίσουν το βουνό, και η κότα που γεννούσε τα χρυσά αβγά…και όλοι τους χόρεψαν και τραγούδησαν αλλά και δίδαξαν μέσα απ’ τη διαχρονικότητα των μύθων του Αισώπου, αλλά και την απίστευτη συνέπεια της παρουσίασης όλης της θεατρικής ομάδας.
Μέσα από την πλοκή όλων των μύθων που παρουσιάστηκαν αποδοκιμάστηκε το κακό, η απάτη, η ματαιοδοξία, η αλαζονεία, η ψευδολογία, η πλεονεξία, η πονηριά, η αυθαιρεσία…
Αξίζει να ευχηθούμε σ’ όλους τους συντελεστές της παράστασης, «καλή συνέχεια στα επόμενα θεατρικά τους ταξίδια και καλές παραστάσεις!».