Γράφει η Νίκη Φούντα
Βουλευτής, ΔΗΜ.ΑΡ. Αιτωλοακαρνανίας
Μέσα σε μόλις 15 ημέρες εμβρόντητη η τοπική κοινωνία της Αιτωλοακαρνανίας, πληροφορήθηκε για δύο αποτρόπαια περιστατικά κακοποίησης ζώων. Στη μια περίπτωση μάλιστα, στο Μεσολόγγι, ένας ασυνείδητος πολίτης αποκεφάλισε ένα σκύλο, γιατί “δήθεν τον ενοχλούσε”... Η σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης.
Δυστυχώς τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι σπάνιες. Τις περισσότερες φορές, η κακοποίηση ή η μαζική θανάτωση ζώων από -μόνο κατ' επίφαση- ανθρώπους, δεν θεωρούνται ειδήσεις, άξιες αναφοράς. Πριν από λίγα μόλις χρόνια, είχε ξεσπάσει ένα πανευρωπαϊκό σκάνδαλο – που ακουμπούσε και τη χώρα μας– για παράνομη διακίνηση αδέσποτων, που εν τέλει χρησιμοποιούνταν για ιατρικές δοκιμές. Οι αναφορές στον ελληνικό τύπο ελάχιστες. Όπως ελάχιστες ήταν δυστυχώς και οι συλλήψεις.
Όπως ακριβώς και με τους ανθρώπους, όμως, κακοποίηση δεν συνιστά μόνο ο βασανισμός ή ο φόνος. Σύμφωνα με την Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία στη χώρα μας το 70% των σκύλων στα αστικά κέντρα και το 90-100% στα αγροτικά παραμένουν εφ' όρου ζωής δεμένα. Χωρίς να μπορούν να τρέξουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Φυλακισμένα σε μία ανθρώπινη φυλακή.
Ταυτόχρονα, στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων που συζητείται αυτές τις ημέρες στη Βουλή, εισάγονται ρυθμίσεις που θα επιτρέπουν τη χρησιμοποίηση ζώων και πάλι για ψυχαγωγικούς σκοπούς –και «παραστάσεις». Κακοποίηση με τη βούλα της Πολιτείας, σε «πισωγύρισμα» για την ελληνική κι ευρωπαϊκή νομοθεσία. Το επίμαχο άρθρο έχει τίτλο “Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό”. Οξύμωρος τίτλος για αυτά που κρύβει. Από την πρώτη στιγμή η Δημοκρατική Αριστερά, εξέφρασε την σφοδρή της αντίθεση.
Η χώρα μας συχνά αναγκάζεται να τροποποιήσει τη νομοθεσία της, ώστε να συμβαδίζει με την ευρωπαϊκή. Στο εν λόγω σχέδιο νόμου ευτυχώς υπάρχουν και θετικές διατάξεις για τους μικρούς μας “φίλους”: Υποχρεωτική είναι πλέον η σήμανση και η καταγραφή των ζώων, το ειδικό διαβατήριο–βιβλιάριο, καθώς και η περισυλλογή και η διαχείριση των αδέσποτων από τους Δήμους. Ας ελπίσουμε ότι με αυτό το τρόπο θα υπάρξει βελτίωση στο θέμα των αδέσποτων ζώων, την κακοποίησής τους, αλλά και της διασφάλισης της δημόσιας υγείας.
Τι λέει συνολικά για το θέμα της κακοποίησης ζώων η ελληνική νομοθεσία; ”Απαγορεύεται ο βασανισμός, η κακοποίηση, η κακή και βάναυση μεταχείριση οποιουδήποτε είδους ζώου, καθώς και οποιαδήποτε πράξη βίας κατ’ αυτού, όπως ιδίως η δηλητηρίαση, το κρέμασμα, ο πνιγμός, το κάψιμο, η σύνθλιψη και ο ακρωτηριασμός. Η στείρωση του ζώου καθώς και κάθε άλλη κτηνιατρική πράξη με θεραπευτικό σκοπό, δεν θεωρείται ακρωτηριασμός”. Κακοποίηση, βασανισμός, κακή ή βάναυση μεταχείριση ζώου» συνεπάγονται πρόστιμο έως και 30.000 ευρώ για κάθε ζώο και για κάθε περιστατικό”
Γιατί, όμως, οι νόμοι δεν βρίσκουν ισχύ και δεν λειτουργούν αποτρεπτικά; Ελάχιστοι καταγγέλουν περιπτώσεις κακοποίησης ζώων. Η ευθύνη αυτή έχει ουσιαστικά περάσει στην δικαιοδοσία των φιλοζωικών οργανώσεων και στους λίγους αλλά πραγματικά αξιέπαινους συμπολίτες μας, που δεν κλείνουν τα μάτια στο πόνο όλων των πλασμάτων που ζουν μαζί μας σε αυτόν τον πλανήτη. Όπως ακριβώς και στο Μεσολόγγι. Η καταδίκη της τοπικής κοινωνίας, κινητοποίησε τις αρχές που συνέλαβαν τον δράστη της δολοφονίας του σκυλιού ενός μικρού παιδιού.
Μία ακόμα είδηση που ήρθε από τις Σέρρες, μας δίνει ελπίδα, ότι θα εκλείψει επιτέλους η “απάνθρωπη” συμπεριφορά απέναντι στα ζώα: Το τριμελές κακουργιοδικείο Σερρών, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, καταδίκασε σε έναν χρόνο φυλάκιση χωρίς αναστολή και επιδίκασε 5.000 ευρώ πρόστιμο σε έναν άνδρα που κακοποίησε βάναυσα σκύλο. Ο καταδικασμένος πλέον Σερραίος έσερνε με την μηχανή του τον σκύλο του, μέχρι τη στιγμή που νεαροί τον σταμάτησαν και έσωσαν τον σκύλο από βέβαιο θάνατο.
Ας διδαχτούμε από αυτήν την αλληλεγγύη, καθώς αντικατοπτρίζει το ήθος που αποζητούμε ως κοινωνία. Ο τρόπος που φερόμαστε στα ζώα, δείχνει και το μέγεθος της ανθρωπιάς μας. Ασύμβατες έννοιες, αλλά βαθειά αληθινές.
Δεν μιλούμε μόνο για φιλοζωικό ήθος. Αλλά για τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον πόνο που μπορεί να προκαλέσει ο άνθρωπος στη φύση και σε ότι δυνητικά «εξουσιάζει». Ναι, είμαστε κυρίαρχα είδη στον πλανήτη. Αυτό, όμως, δεν μας δίνει κανένα δικαίωμα βάναυσης συμπεριφοράς, κανένα δικαίωμα κακώς εννοούμενης «εξουσίας».