Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης,
φαρμακοποιός ΕΣΥ, εκπρόσωπος εργαζομένων στο ΔΣ του νοσηλευτικού ιδρύματος ΑΙΤ/ΝΙΑΣ
Μια μέρα πριν την επίσημη έναρξη του Τριωδίου, ο υπουργός υγείας της εθνοσωτήριας κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου επισκέφτηκε την περιοχή μας μετά από πρόσκληση που του απηύθυναν τα μέλη της νομαρχιακής οργάνωσης ΑΙΤ/ΝΙΑΣ της Ν.Δ., προκειμένου να παραστεί στην κοπή της πίτας τους.
Ο κ. Γεωργιάδης, μπουχτισμένος από τις εκδηλώσεις λατρείας που τον συνοδεύουν σε κάθε δημόσια εμφάνισή του σε νοσοκομεία της χώρας -τόσο από τους εργαζόμενους όσο και από τον κόσμο που παρευρίσκεται σε αυτά-, προτίμησε να μην επισκεφθεί κανένα από τα δυο νοσηλευτικά ιδρύματα του νομού, προκειμένου ν’ αποφύγει και τις εδώ εκδηλώσεις λατρείας. Στην εορταστική όμως ατμόσφαιρα που του προσέφεραν τα κομματικά μέλη της κυβερνώσας παράταξης -από την οποία βέβαια δεν έλειπε η ισχυρή αστυνομική περιφρούρηση - προέβη σε μια σειρά δηλώσεων που προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης στους παριστάμενους στην ιερά πόλη του Μεσολογγίου. Έτσι, με την αξιοπιστία που διακρίνει όλη την πολιτική του διαδρομή, υποσχέθηκε ότι όχι μόνο δεν θα κλείσει καμιά δομή στο νομό μας, όπως κέντρα υγείας, υποκαταστήματα του πρώην ΕΟΠΥΥ, αλλά επιπλέον θα αναβαθμίσει τη λειτουργία του νοσοκομείου Μεσολογγίου, καθώς επίσης θα προβεί στην άμεση έναρξη λειτουργίας των δυο παλιών και μέχρι ώρας εγκαταλελειμμένων νοσοκομείων των δύο μεγάλων πόλεων του νομού, μετατρέποντας την περιοχή μας σε προορισμό ιατρικού τουρισμού.
Ας παραβλέψουμε το νόμο που μόλις ψηφίστηκε από τους γνωστούς εθνοπατέρες μας σχετικά με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας που προβλέπει μία τέτοια δομή σε κάθε καλλικρατικό δήμο, ας ξεχάσουμε τις δηλώσεις της TASK FORCE καθώς και των διάφορων αρμοδίων που μιλάνε για υπερβολικά μεγάλο αριθμό κέντρων υγείας στη χώρα μας, ας λησμονήσουμε ότι ο συγκεκριμένος υπουργός μόλις πριν από λίγους μήνες έβαλε λουκέτο σε δέκα νοσοκομεία της χώρας και ας γίνουμε καλόπιστοι απέναντι στις πλουσιοπάροχες εξαγγελίες του, θέτοντας απλώς μερικούς προβληματισμούς:
Για να λειτουργήσουν τα δυο νοσοκομεία, εκτός από το προσωπικό που εδώ και πάρα πολύ καιρό βρίσκεται στα όρια του (μια νοσηλεύτρια για 40 κρεβάτια, δεκάδες οφειλόμενα ρεπό, απλήρωτες υπερωρίες), χρειάζονται χρήματα που να εγγράφονται στους προϋπολογισμούς τους προκειμένου να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα μέσα όπως φάρμακα, αντιδραστήρια και υλικά. Ο προϋπολογισμός των δύο νοσοκομείων υπολείπεται κατά 40% περίπου του περσινού, ο οποίος με τη σειρά του ήταν πετσοκομμένος σε σχέση με πρόπερσι, και πάει λέγοντας. Μόνο για το νοσοκομείο Αγρινίου τα χρήματα για τα φάρμακα και τα αντιδραστήρια είναι κατά ένα εκατομμύριο ευρώ λιγότερα σε σχέση με το 2013. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι το νοσοκομείο με πολύ κόπο θα μπορεί να λειτουργεί μέχρι και το τέλος του καλοκαιριού. Μετά, πολύ ευχαρίστως να μας επισκεφτεί ο τότε υπουργός υγείας για να του παραδώσουμε τα κλειδιά. Με άλλα λόγια, με τα χρήματα που έχουν εξασφαλίσει οι διοικήσεις των νοσοκομείων όχι μόνο του νομού αλλά όλης της χώρας από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία τους, δεν χρειάζεται να τα κλείσει κανείς τα νοσοκομεία, μιας και θα κλείσουν μόνα τους εκ των πραγμάτων.
Οι δηλώσεις και οι υποσχέσεις δεν κοστίζουν, βλέπετε, και από αυτές οι Αιτωλοακαρνάνες έχουν πικρή πείρα. Έτσι, για την αναπαλαίωση των δύο παλιών νοσοκομείων θα χρειαστούν καμπόσες χιλιάδες ευρώ, ο υπουργός δεν μας εξήγησε πού θα τα βρει. Την ίδια ώρα που το νοσοκομείο Μεσολογγίου στέλνει δείγματα αίματος ακόμη και για απλές αιματολογικές εξετάσεις στο Αγρίνιο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια και την αξιοπιστία του αποτελέσματος εξήγγειλαν τη λειτουργία αξονικού τομογράφου. Μόνο για τη μεταφορά και την τοποθέτησή του απαιτείται ένα ποσό της τάξης των πενήντα χιλιάδων ευρώ. Φανταζόμαστε ότι όλα αυτά τα χρήματα θα βρεθούν από το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα με εντολή Σαμαρά.
Μια μέρα μετά τις «πίτες» τους και τα «σουαρέ» τους, το τοπίο στην υγεία είναι ακόμη πιο τραγικό. Το υποκατάστημα του ΕΟΠΥΥ στο Αγρίνιο είναι κλειστό και οι ασφαλισμένοι με σοβαρά χρόνια προβλήματα, όπως οι αιμοκαθαρόμενοι και οι καρκινοπαθείς, ξεκινούν το δικό τους Γολγοθά προκειμένου να βρουν τα φάρμακά τους, κάνοντας χιλιόμετρα στο Μεσολόγγι ή ακόμη και στην Πάτρα. Παράλληλα, η ένταξη των κέντρων υγείας στην υγειονομική περιφέρεια προκαλεί προς ώρας αμηχανία για την εργασιακή τύχη όλων των εργαζομένων που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε πόστα των δύο νοσοκομείων και έχουν οργανικές θέσεις σε αυτά. Οι εξετάσεις και η χορήγηση φαρμάκων από τα δυο νοσοκομεία σε εξωτερικούς ασθενείς αλλά και σε όσους νοσηλεύονται γίνεται με μεγάλη δυσκολία, ενώ η απουσία στοιχειωδών υλικών δυσχεραίνει το έργο όλων των εργαζομένων.
Είναι προφανές πως δεν υπάρχει άλλη λύση από την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής με μαζικούς αγώνες όλων των εργαζομένων. Οι σύγχρονες διεκδικήσεις δεν θα αφορούν κάποια αύξηση ή άλλο συντεχνιακό αίτημα, αλλά την υπεράσπιση των όρων εκείνων που θα μας επιτρέψουν να ζήσουμε μια αξιοπρεπή ζωή, μακριά από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, μακριά από τους στενούς και αντιλαϊκούς κορσέδες που μας έχουν φορέσει οι σύγχρονοι δυνάστες μας ΕΕ-ΔΝΤ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς, αρκεί να το τολμήσουμε.