Γράφει ο Γιώργος Μέρης
Χημικός Μηχανικός Msc
Μέλος ΔΗΜΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
Αποφάσισα να είμαι υποψήφιος στις επικείμενες δημοτικές εκλογές, κυρίως για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι θεωρώ πως για να έχεις δικαίωμα στην κριτική έχεις υποχρέωση στη συμμετοχή – έμμεση ή άμεση – και ο δεύτερος έχει να κάνει με τη συμμετοχή στη διεκδίκηση του δημαρχιακού θώκου από τον Κώστα Αντωνίου.
Μια συμμετοχή που από μόνη της ανεβάζει το επίπεδο της συγκεκριμένης διεκδίκησης.
Ο Κώστας Αντωνίου – πέραν του ότι με τιμά με τη φιλία του – αποτελεί κατά την άποψή μου παράδειγμα προς μίμηση, αναφορικά με το τι μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος όταν βάζει στόχους στη ζωή του και πορεύεται για την πραγμάτωσή τους με αρχές, επιμονή, υπομονή και σκληρή δουλειά. Ορφανός από τα 14 χρόνια του, κατάφερε να γνωρίσει και τον πλούτο και την δόξα. Ταυτόχρονα, τίποτα από τα δύο, σ’ όλη αυτή την πορεία του, δεν διέβαλε ούτε κατ’ ελάχιστο την προσωπικότητά του και τις αρχές που την διέπουν. Μια προσωπικότητα η οποία είναι γνωστό ότι σε αναγνωρισιμότητα ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια όχι μόνο του Δήμου μας αλλά και του Νομού. Μάλιστα, σε ό,τι αφορά το Δήμο, αυτό ήδη έχει καταγραφεί, σχετικά με τις επικείμενες εκλογές, από το γεγονός ότι μέσα σε τρεις μήνες συγκέντρωσε υπό τη σκέπη της υποψηφιότητάς του ικανούς και αγνούς συνδημότες και συνδημότισσες. Τόσους μάλιστα που κάποιοι συνυποψήφιοί του χρειάστηκαν γι’ αυτό χρόνια, άλλοι δε ίσως να μην το επιτύχουν τελικά.
Συνδημότες, συνδημότισσες
Τα δικά μου βασικά κριτήρια για τον υποψήφιο δήμαρχο έχουν να κάνουν με την εντοπιότητα – αδιαπραγμάτευτο – και με το βιογραφικό. Όπου βιογραφικό ακαδημαϊκή και κοινωνική μόρφωση καθώς επίσης στάση και πορεία ζωής.
Θεωρώ ότι σ’ αυτές τις εκλογές καλούμεθα όλοι να πράξουμε κάτι ομολογουμένως δύσκολο. Να επιλέξουμε τον πιο ικανό υποψήφιο δήμαρχο ξεπερνώντας προσωπικές σχέσεις, φιλίες, συγγένειες. Δύσκολο αλλά αναγκαίο πιστεύω.