Το Θεατρικό Τμήμα Εφήβων της Θεατρικής Ομάδας Αιτωλικού του Πολιτιστικού και Μορφωτικού Συλλόγου "Το Αιτωλικό" θα μας παρουσιάσει φέτος το Καλοκαίρι και συγκεκριμένα την Κυριακή 29 Ιουνίου 2014 και ώρα 9.00 μ.μ. στο Υπαίθριο Θέατρο Αιτωλικού το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά (για μικρούς και μεγάλους!!): "Η Τελευταία Μαύρη Γάτα". Η Είσοδος είναι Ελεύθερη για το κοινό.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ:
Σε ένα μακρινό νησί τα μέλη της Αδελφότητας Προληπτικών καταφέρνουν να πείσουν τους νησιώτες ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και είναι υπεύθυνες για όλα τα κακά και τα δεινά του τόπου. Έτσι αρχίζει ένας ανελέητος διωγμός με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δυο απάνθρωπους τρόπους. Ο διωγμός σχεδόν θα επιτύχει το σκοπό του. Σχεδόν όμως, γιατί μια μαύρη γάτα (ο ήρωας του έργου) έχει απομείνει ζωντανή…. Τι μπορεί να επιτύχει;
Η συνέχεια επί της σκηνής....
Για την παράσταση η θεατρολόγος Διονυσία Ολιβώτου σημειώνει:
"Η Τελευταία Μαύρη Γάτα – όπως και τα περισσότερα έργα του Ευγένιου Τριβιζά- έχει μια καταπληκτική διττότητα και αμφισημία. Έτσι, απευθύνεται σε όλη την ηλικιακή γκάμα:
· Στα παιδιά, ως παραμύθι, άμεσα αντιληπτό και κατανοητό.
· Στους εφήβους –όπως η ομάδα που το ανεβάζει- αρχίζει να γίνεται μια ιστορία που κάτι έχει να τους πει: από ‘προκαταλήψεις’ που δεν είναι τόσο απλές όσο φαίνονται, ξεκινάει ένας παράλογος διωγμός. Οι διώξεις στο έργο έχουν σχέση με τις μαύρες γάτες, στην κοινωνία μας, με τις ευάλωτες μειονότητες. Αμέσως, το θέμα του ρατσισμού και της διαφορετικότητας ξεδιπλώνεται μ’ έναν χιουμοριστικό τρόπο.
· Στους ενήλικες, κάθε φορά που το βλέπει κάποιος, το ακούει ή το διαβάζει φανερώνεται και μια νέα πτυχή, έρχεται κι ένας καινούριος συνειρμός:
*οικονομικά συμφέροντα διαπλεκόμενων που βαφτίζονται ‘πατριωτικά’ κρύβονται πίσω από μια εταιρία προστασίας… (κάτι ... μάλλον ΜΚΟ)
*φτηνές δικαιολογίες των πολιτικών, που υποτιμάν το IQ του κόσμου, κι εμείς αντί να μαυρίσουμε αυτούς, τα βάζουμε με τις ‘μαύρες γάτες’…
*την ώρα που όλα γύρω μας καταρρέουν κι εμείς κινδυνεύουμε άμεσα, κάποιοι θέτουν ‘φιλοσοφικά’, ‘βασανιστικά’ ερωτήματα όπως αν ο κούκος του ρολογιού τρώγεται ή όχι…
*την ώρα που κάποια μέλη της κοινωνίας μπαίνουν στο στόχαστρο, οι υπόλοιποι βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω και συμπαραστέκονται… νοερά! (Δεν σκέφτονται ότι έρχεται κι η σειρά τους).
Και δυστυχώς, ο Τριβιζάς στρίβει κι άλλο το μαχαίρι στην πληγή, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με τις δικές μας πράξεις:
...το κακό δεν κρύβεται και σε τόσο περίεργες σκοτεινές συνωμοσίες… Φορέας του κακού γινόμαστε εμείς οι ίδιοι, όταν ξεχνάμε αυτά που οι κυβερνώντες έχουν κάνει και πιστεύουμε αυτά που μας λένε. Τότε η κατάσταση ξεφεύγει απ’ τη λογική και κάνουμε πράγματα που καλλιεργούν όλα τα παραπάνω… ‘άλλοι το έκαναν από καθήκον, άλλοι από υποχρέωση, άλλοι από ανία, άλλοι από φόβο, άλλοι από σαδιστική ευχαρίστηση…’. Τότε η καλοκάγαθη γιαγιούλα καρφώνει με τη βελόνα της μια μαύρη γάτα –μιας κι αυτό της υπέδειξαν ως σωστό- και μετά γύρισε ήσυχα-ήσυχα, χωρίς τύψεις, στο πλέξιμό της…
Δεν είναι καταπληκτικό, πώς μέσα από μία μορφή παραμυθιού μπορούν να ειπωθούν τα πιο σοβαρά πράγματα;"
