Σελίδες

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Για τους Φίλους και για εμάς

Ξέρετε, πολλές φορές μέσα στην καθημερινότητά μας προσπερνάμε καταστάσεις που μπορεί να συμβαίνουν γύρω μας, προσπερνάμε ανθρώπους που μπορεί να δημιουργούν, και που είναι πιθανόν να ανακαλύψουμε και κάτι διαφορετικό αν δεν τα προσπερνάμε έτσι, βρε αδερφέ … και συνεχίζουμε το «κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια» και μένουμε στην επιφάνεια και πολλές φορές δεν αξιολογούμε πράγματα που μπορεί να μας αλλάξουν έστω και λίγο τη διάθεσή μας και το πώς βλέπουμε το περιβάλλον μας….
Σκεφτόμουνα λοιπόν να το πω να μην το πω, αξίζει τον κόπο, και τι θα πουν οι άλλοι και τελικά το αποφάσισα και σας το παραθέτω.
Φαντάζομαι κι εσείς όπως κι εγώ ότι δεν γνωρίζατε πως υπάρχει Ελληνική Εταιρεία Κεφαλαλγίας. Κι όμως υπάρχει και δραστηριοποιείται και αποτελείται από γιατρούς πολλών ειδικοτήτων και κυρίως νευρολόγους. Αυτή η εταιρεία  λοιπόν διοργάνωσε το συνέδριό της στο Πήλιο στις αρχές Σεπτεμβρίου και κάλεσαν για εισηγητή το φίλο σας και φίλο μου τον Πάνο τον Αθανασίου, ναι τον ζωγράφο, ναι  αυτόν με την γκαλερί στο πεζόδρομο, τον γνωστό και μη εξαιρετέο…



Ο άνθρωπος στην αρχή ξαφνιάστηκε, άρχισε να το ψάχνει, να παίρνει γνώμες, και «γιατί εμένα», «δεν το έχω ξανακάνει» … μετά άρχισε να το σκέφτεται σοβαρά και στο τέλος να το πάρει απόφαση να δεχτεί, αφού έτσι κι αλλιώς ήταν τιμή στο πρόσωπό του.
Και προετοιμάστηκε, και πήγε. Κι όχι μόνο πήγε, αλλά μίλησε κιόλας. Και δεν μίλησε απλώς, έκλεισε το συνέδριο (δεν το αναθέτουν σε όλους) και οι σύνεδροι παραξενεύτηκαν όταν ξεκίνησε να μιλάει και σώπασαν, και πρόσεξαν, και άκουσαν με προσοχή, και αισθάνθηκαν και συγκινήθηκαν και στο τέλος ανταπέδωσαν…
Και ξέρετε γιατί; Γιατί ο Πάνος μίλησε με την καρδιά του στην καρδιά τους και αυτό το καταφέρνουν μόνο όσοι είναι αυθεντικοί. Και αυτό το γνώριζαν αυτοί που τον κάλεσαν….
Το πόσο το χάρηκα, δεν λέγεται. Και είδα και τον ίδιο άλλον άνθρωπο…τον ξαναβλέπω ξανά στην καθημερινότητά του αλλά δεν είναι όπως ήταν, είναι αλλιώς, έχει άλλον αέρα βρε παιδί μου. Βλέπει τα πράγματα και με άλλο μάτι και από μια άλλη σκοπιά…ευτυχώς για όλους μας….


Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Κώστας Πούλος