Γράφει ο Βασίλης Πάικος
Δημοσιογράφος
Εντάξει, οι άλλοι έχουν τα όπλα τα βαριά. Τους κανόνες τους άκαμπτους και τα λεφτά. Και τους Γερμανούς κορώνα στο κεφάλι τους. Εμείς τι έχουμε; Τίποτα. Μονάχα την ψήφο του λαού μας, τη νωπή. Και την εμπιστοσύνη του, τη διαρκώς διευρυνόμενη. Έχουμε και τις πλατείες βέβαια, τις γεμάτες πλατείες, στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο. Α, ναι, έχουμε και το δίκιο με το μέρος μας, και την κοινή λογική. Αλλά, ψιλά γράμματα αυτά, ποιος λογαριάζει το δίκιο; Και ποιος μετράει την κοινή λογική; Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια...Πώς έγινε και πολλοί από μας θυμήθηκαν αυτές τις μέρες, από τη Δευτέρα το βράδυ συγκεκριμένα, την απάντηση του Μεταξά στον Ιταλό πρεσβευτή Γκράτσι, τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940; Μετά το τελεσίγραφο του Μουσολίνι. Alors, c' est la guerre. «Έχουμε πόλεμο λοιπόν» σε ελεύθερη μετάφραση. «Έχουμε πόλεμο» όχι επειδή τον επιλέγουμε, αλλά επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.
Είναι, ίσως, επειδή ο όρος «τελεσίγραφο» έδωσε και πήρε αυτές τις μέρες. Όρος που αποδίδει απολύτως την ουσία των πραγμάτων και τώρα, όπως και τότε. Κι ας ανατριχιάζουν κάποιοι όταν επιχειρούνται παραπομπές σε πολεμικές καταστάσεις. Πόλεμος; Από πού κι ώς πού; Με φίλους και εταίρους; Να λείπουν οι βέβηλες συσχετίσεις, σου λένε. Σαν να μην ξέρουν πως οι πόλεμοι δεν γίνονται πλέον (τουλάχιστον όχι μόνο και όχι επί ευρωπαϊκού εδάφους) με κανόνια και με τανκς. Αλλά μέσω των αγορών και των τραπεζών. Ή δεν αντιλαμβάνονται πως η, γερμανικής έμπνευσης, επιχείρηση πρόκλησης οικονομικής ασφυξίας της χώρας δεν είναι παρά η σύγχρονη εκδοχή της επισιτιστικής ασφυξίας, διά του ναυτικού αποκλεισμού του λιμανιού του Πειραιά. Όπως τον γνώρισε η Ελλάδα δύο κιόλας φορές στη νεότερη Ιστορία. Και βέβαια, για τελεσίγραφο με τα όλα του μιλάμε. Και ως προς τη μεθόδευση, και ως προς την ουσία. Πιο τελεσίγραφο δεν γίνεται. Δεδομένου ότι κατατείνει στο να δυσχεράνει τον κάθε είδους έντιμο και εύλογο συμβιβασμό. Και έχει στόχο να δει τη χώρα και τον λαό της, ηττημένους και ταπεινωμένους, να ζητούν έλεος. Τίποτα λιγότερο απ' αυτό...
Η μεγάλη εγγύηση
Ενίστανται οι «ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας», ότι με τη συνεχή επίκληση της νωπής λαϊκής εντολής αλλά και με τις πλατείες δεν γίνεται δουλειά. Επειδή, λέει, με τα ακραία μαξιμαλιστικά τους συνθήματα, εξωθούν τους κυβερνώντες στην αδιαλλαξία. Εκείνο το σύνθημα που λέει ότι «Το πειραματόζωο το 'σκασε» παραείναι προκλητικό. Όπως και το «Ούτε βήμα πίσω». Άσε που η λέξη «αξιοπρέπεια» κυριαρχεί παντού άκου να δεις. Και το χειρότερο, ότι παρωδούνται ασεβέστατα υβριστικά η Μέρκελ και ο Σόιμπλε, ακόμη και στο καρναβάλι της Πάτρας. Λες και μπορούν να συγκριθούν τα σκωπτικά λαϊκά ξεσπάσματα, ή και τα έργα των σκιτσογράφων, με τις -απολύτως μελετημένες- ιταμές προκλήσεις του ίδιου του Σόιμπλε. Του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, που δεν διστάζει να δηλώσει δημόσια πως «λυπάται τους Έλληνες για την ανεύθυνη κυβέρνηση που επέλεξαν». Αυτή τη δήλωση - ορισμό της «ύβρεως».Οι ενιστάμενοι για τις πλατείες είναι, προφανώς, εκείνοι που θέλουν τον λαό παρόντα μονάχα στην κάλπη και μετά ήσυχα - ήσυχα σπίτι του, στον καναπέ του. Ε, λοιπόν, η σημερινή λογική των πραγμάτων, οδηγεί στο αντίθετο ακριβώς, οδηγεί στην εποχή του «άδειου καναπέ». Με τον λαό διαρκώς ενεργό και παρόντα. Θετικά παρόντα, προωθητικά παρόντα, κριτικά παρόντα, διεκδικητικά παρόντα. Ως τη μέγιστη και ισχυρότερη εγγύηση επιτυχίας της προσπάθειας. Σ' αυτές τις μοναδικές εκδηλώσεις στήριξης της κυβερνητικής αντίστασης απέναντι στην επιχείρηση ευτελισμού της Δημοκρατίας. Απέναντι στην επιχείρηση καθυπόταξης των λαών. Εκδηλώσεις όχι «εναντίον», αλλά «υπέρ», όχι για το «όχι», αλλά για το «ναι». Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται το μεγαλείο τους.
Αυτή είναι εντέλει η προίκα της κυβέρνησης της Αριστεράς. Η προίκα και το όπλο της. Ας το αξιοποιήσει, όσο περισσότερο, όσο καλύτερα μπορεί. Ας το χρησιμοποιήσει και, πού ξέρεις, μπορεί και να αποδειχτεί πιο αποτελεσματικό από τους «κανόνες» τους άκαμπτους κι από τα λεφτά. Ίσως ακόμη κι από την οίηση του γερμανικού imperium. Αυτού που αργά, σταθερά, συστηματικά, νομοτελειακά ξεθεμελιώνει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα...