Γράφει ο Βασίλης Φεύγας
Πολιτικός επιστήμονας, Σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας.
Ο πολιτικός χρόνος τρέχει με απίστευτες ταχύτητες. Τόσο μεγάλες που ακόμη και εμείς που αναγκαζόμαστε να παρακολουθούμε τις εξελίξεις, αδυνατούμε πολλές φορές να τις προλάβουμε. Σε εκείνο, όμως, στο οποίο πρέπει να συμφωνήσουμε είναι ότι έχουμε μπει σε ένα καθοριστικό τετράμηνο, στη διάρκεια του οποίου θα κριθούν πολλά. Ίσως περισσότερα από όσα φανταζόμαστε και από όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας.
Αν ο ένας παράγοντας που καθορίζει τις τρέχουσες εξελίξεις είναι η νέα κυβερνητική συμμαχία, ο άλλος είναι η αξιωματική αντιπολίτευση και βέβαια τα υπόλοιπα κόμματα, το καθένα με τη δύναμη του. Ασφαλώς ένας τρίτος παράγοντας είναι η τρόικα ή οι «θεσμοί» όπως αποκαλούνται πρόσφατα.
Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει εισέλθει σε μια διαδικασία εσωστρέφειας με επίκεντρο ως συνήθως τα πρόσωπα. Στο παρελθόν παρόμοιες διαδικασίες κράτησαν για αρκετό χρονικό διάστημα. Τότε υπήρχε η πολυτέλεια για συζήτηση, διάλογο, ζυμώσεις και όλα όσα συνεπάγεται η εσωστρέφεια. Δημιουργήθηκαν πληγές για τις οποίες υπήρχε ο χρόνος να επουλωθούν. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αρκετά διαφορετικά και αυτό οφείλεται στον πολιτικό χρόνο και την ταχύτητα του. Αρκεί ένα παράδειγμα: Στην Νέα Δημοκρατία αυτές τις ημέρες συζητάνε για τα αίτια της αιτίας των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου. Δηλαδή γιατί έπεσε 2,5 μονάδες για τους μεν ή γιατί η διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν στις 8,5 μονάδες για τους άλλους. Οι εξελίξεις όμως έχουν οδηγήσει σήμερα την δημοσκοπική διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας στις 20 και τις 25 μονάδες. Οι εξελίξεις που διαμορφώνουν τη σημερινή πραγματικότητα θα έπρεπε να οδηγήσουν και στο ουσιαστικό θέμα που δεν είναι μόνο τα πρόσωπα. Η συζήτηση θα έπρεπε να είναι βαθύτατα πολιτική.
Το μείζων εθνικό θέμα, της διατήρησης της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, επιβάλλει την ταχύτατη ανασυγκρότηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως ισχυρού πυλώνα της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Ίσως συντομότερα από όσο πιστεύουμε όλο το πολιτικό σύστημα θα βρεθεί αντιμέτωπο με τη λήψη ιστορικών αποφάσεων. Και αυτές τις αποφάσεις η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να τις λάβει εν μέσω κλειστών εσωκομματικών συναντήσεων, υπόγειων διαδρομών και ενός κύκλου αμφισβήτησης, όπως αυτός οριζόταν στο παρελθόν. Η Ελλάδα του 2015 δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του 2009 και ακόμη περισσότερο με αυτή του 1996 ή του ’93.
Αναδημοσίευσης από το parapolitika.gr