Γράφει η Φωτεινή Τσιτσώνη - Καβάγια
Ζωή – Θάνατος! Σκληροί οι νόμοι που τους διέπουν! Αρχίζουμε κάποτε τη ζωή και τελειώνουμε κάπου οδοιπορώντας, ανάμεσα σε παγίδες. Δύσκολος δρόμος!
…Κι όλα γι’αυτόν άρχισαν τότε, εκείνο το φθινόπωρο του 13, το τόσο αλλιώτικο από τ’άλλα. Το χώμα του δεν ήταν νοτισμένο από τη βροχή, αλλά παγωμένο. Μύριζε απαίσια! Ανάδυε τη μυρωδιά της αρρώστιας, που τον κύκλωσε και μας κύκλωσε κι όλους στην οικογένεια.
Κι αυτός μέσα στη δίνη της ακολουθεί τη μοίρα του. Μάχεται όμως και παλεύει για τη ζωή, που τόσο αγαπούσε και που την είχε ζήσει τόσο ειρηνικά ως δάσκαλος στην αγαπημένη του γενέτειρα, το Μεσολόγγι
Η αγάπη του για τα παιδιά, μεγάλη! Ήθελε να τα διδάσκει τα αγαθά της ειρήνης και της αγάπης, γι’αυτό και πάντα στη ζωή του προωθούσε τους νέους βοηθώντας τους όπως και όσο μπορούσε.
Στοχαστικός, με σωστή και δίκαιη κρίση, ήρεμος, με τη δική του ιδιαίτερη προσωπικότητα, δημοκρατικός στις απόψεις του, πάντα απόφευγε να κάνει κάτι, που θα τον εξέθετε στα μάτια των άλλων.
Υπομονετικός, εργατικός, τον χαρακτήριζε πάντα η εργατικότητα, η θέληση και η δύναμη του μυαλού του, η ανθρώπινη ζεστασιά και πάνω απ’ όλα η αγάπη για την οικογένειά του, για την οποία υπήρξε πρότυπο ζωής, αλλά και η αγάπη και για τους συμπατριώτες του, που ήταν όλοι τους γι’αυτόν «τα Μεσολογγιτάκια», τα «παιδιά του Μεσολογγίου».
Αγωνιστής της καθημερινότητας. Όλη του η ζωή ένα λιθαράκι στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια κι ένας ύμνος στην αγωνιστικότητα.
Στη μνήμη μας πάντα θα μένουν χαραγμένα τα τελευταία του λόγια: «Ο άνθρωπος αξίζει στη ζωή του να αγωνίζεται για την ελευθερία, την αγάπη και τη δικαιοσύνη. Αυτές είναι οι αξίες που καθορίζουν τη ζωή!».
Άλλωστε κι ο ίδιος ακολούθησε τις αξίες αυτές στη ζωή του, που ήταν γι’αυτόν το πραγματικό φως της ζωής!
Κι η ώρα τούτη που γίνονται οι σκέψεις αυτές πικρή, πολύ πικρή! Η αυλαία έπεσε και γίνεται από εδώ και στο εξής αφετηρία μνήμης. Κι όλες οι θύμησες, παίρνουν μέσα μας μιαν άλλη διάσταση.
Αγαπημένε μας! Εκεί όπου πας, χρειάζεσαι σιγή για να ακούσεις! Εκεί όπου πας οι ουρανοί με τα αστέρια μιλούν το βράδυ στη σιγαλιά της νυχτιάς. Εκεί όπου πας οι χοροί των αγγέλων πλημμυρίζουν με φως τα ουράνια Ας σε καλέσουν κοντά τους
Καλό σου ταξίδι!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Η οικογένεια Αριστείδη Ξ. Καβάγια σας ευχαριστεί θερμά για τη συμπαράστασή σας στο πένθος της για το χαμό του αγαπημένου της συζύγου, πατέρα, παππού και θείου.