Γράφει ο Πέτρος Δούκας
Όχι λίγοι θεωρούν πως η λύση στην οικονομική κρίση που μας μαστίζει εδώ και 6 χρόνια είναι η επάνοδος στη δραχμή.
Θεωρούν οτι φταίει το ευρώ για την δημοσιονομική κακοδιαχείριση και επιπολαιότητα, τις σπατάλες, τον υπερδανεισμό μας, την αναξιοκρατία, το δυσλειτουργικό κράτος, την γραφειοκρατία, τη ρουσφετοκρατία, την τάση καταναλωτισμό!
Θεωρούν ότι τυπώνοντας δισεκατομμύρια δραχμούλες θα μπορούμε να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, να επενδύουμε σε κατασκευές κ.ο.κ., να επιτύχουμε εύκολα και χωρίς μόχθο τη παλινόρθωση των εισοδημάτων μας!
Όπως δίδασκε ο Ηράκλειτος, ενώ η πραγματικότητα είναι μία, ο καθένας την αντιλαμβάνεται σύμφωνα με τη δική του φρόνηση ή ασχετοσύνη. «Ως ίδιαν έχων φρόνησιν»!
Άλλοι συνδυάζουν την επάνοδο στη δραχμή και με το να «ρίξουμε μονομερώς κανόνι» στους πιστωτές μας και έτσι να γλυτώσουμε από το βάρος της πληρωμής τόκων και χρεολυσίων!
Απίστευτες (και Εθνικά επικίνδυνες) επιπολαιότητες.
Αλλά ας δουμε τα πράγματα από την αρχή:
ΤΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΠΑΝΟΔΟΥ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ
Το να έχεις δικό σου εθνικό' νόμισμα έχει δύο αβαντάζ:
α. Μπορείς να τυπώνεις δικό σου χρήμα για να εξυπητετήςεις πληρώσεις τυχόν δάνεια που έχεις στο δικό σου νόμισμα -κάτι που σήμερα φαίνεται πως πράγματι διευκολύνει τις σοβαρές χώρες που έχουν δικό τους νόμισμα, όπως η Αμερική, η Βρετανία, η Ιαπωνία- (δημιουργώντας την αίςθηςη ότι στο κάτω κάτω της γραφής το Federal Reserve θα μπορούςε να 'τυπώσει' νόμισμα και να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις του σε δολάρια, έστω και αν έτσι προκαλέσει μικρές ή μεγάλες πληθωριστικές πιέσεις).
β. Μπορείς να υποτιμάς το δικό σου νόμισμα για να βελτιώνεις την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων σου και του τουρισμού, αλλά και των μετοχών των επιχειρήςεων, των ακινήτων, κ.α., χωρίς να φαίνεται ότι μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις. Απλά όμως, με το ίδιο νόμισμα θα μπορείς να αγοράσεις πολύ λιγότερα πράγματα. Περίπου (όχι ακριβώς) σαν να σου είχαν περικόψει το μισθό ή τη σύνταξη!
ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΟΔΟΥ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ
1. Για να μπορούσε να βοηθήσει την οικονομική δραστηριότητα και την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών, η 'Νέα Δραχμή', αναγκαστικά θα έπρεπε να ήταν εξαιρετικά υποτιμημένη. Δηλαδή η αγοραςτική αξία των μισθών, των συντάξεων και των εισοδημάτων μας γενικότερα θα κατέρρεε (σε ευρώ, σε ευθυγράμμιση με την υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος).
2. Η εκτύπωση δραχμών γιά να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, χωρίς φυσικά καμιά αύξηση της παραγωγής μέσα σε τέτοιο οικονομικό αλαλούμ, θα οδηγούσε σε καταστάσεις υψηλού πληθωρισμού!
{Οι περισσότεροι 'οικονομολόγοι' αγνοούν μιά βασικότατη επίπτωση του υψηλού πληθωρισμού: Οδηγεί σε υψηλότερα πραγματικά επιτόκια (ως αντιστάθμισμα του μεγαλύτερου ρίσκου που επικρατεί σε καθεστώτα υψηλού πληθωρισμού και αναστάτωσης)! Επιτόκια που θα είναι όλο και πιό δύσκολο να εξυπηρετήσει οποιοσδήποτε ιδιώτης και επιχείρηση! Εδώ δεν εξυπηρετούνται τα δάνεια με χαμηλά επιτόκια, θα εξυπηρετηθούν αυτά με υψηλά;}
3. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα πληθωριςμού, υποτιμήςεων και μεγάλης αύξησης των επιτοκίων, θα υποχωρούσαν ακόμα περιςςότερο οι αξίες (τιμές) των ακινήτων, των μετοχών στο χρηματιστήριο, των ομολόγων και όλες τις κινητές αξίες. Αλλά σχεδόν ποτέ κάποια υποτίμηση δεν είχε ουσιαστικά μεσο-πρόθεσμα αποτελέσματα. Οδηγούσε σε φαύλο κύκλο πληθωρισμού, πολύ υψηλά επιτόκια (ονομαστικά και πραγματικά), φόβο για νέα υποτίμηση, έξοδο κεφαλαίων και τελικά σε νέα υποτίμηση.
[Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται όπως όταν μιλάμε για 'επίθεση' των αγορών, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι αγορές, κυριολεκτικά, όχι μόνο δεν επιτίθενται, αλλά το βάζουν στα πόδια. Ξεπουλάνε με ζημία όσο-όσο για να μην εγκλωβιστούν με ακόμα μεγαλύτερες ζημιές. Πουλώντας όσο-όσο ρίχνουν τις τιμές και έτσι αυξάνεται η απόδοση των ομολόγων. Για να μπορεί να δανειστεί ένα κράτος πρέπει να πληρώσει επιτόκιο μεγαλύτερο από την απόδοση των ομολόγων στη δευτερογενή αγορά, γιατί η ήδη υψηλή απόδοση αφορά αυτά τα ομόλογα που ήδη κυκλοφορούν στην αγορά. Αν θες να εκδόσεις και άλλα, πρέπει να πληρώσεις ακόμα παραπάνω!]
4. Μιά τέτοια κατάσταση θα απωθούσε τους επενδυτές οι οποίοι δεν θα επένδυαν τα ευρώ τους για να εισπράξουν δραχμές, εκτός αν μπορούν να αγοράζουν ακίνητα, μετοχές, κλπ., ακόμα πιο μπιρ-παρά σε σχέση με σήμερα.
5. Μέχρι να ισορροπήσουν κάπως τα πράγματα, θα εξαφανιζόταν η εμπορική πίστη. Οι συναλλαγές και οι εισαγωγές θα γινόντουσαν, κατά το μεγαλύτερο μέρος, με ρευστό. Με μετρητά, με όλα τα επακόλουθα για την οικονομική δραστηριότητα και την ανάπτυξη.
6. Φυσικά, οι πολίτες που είχαν καταθέσεις και επενδύσεις στη χώρα μας θα κοίταζαν να αποφύγουν τις ζημιές από την επάνοδο στη Δραχμή και θα προςπαθούςαν να βγάλουν έγκαιρα (και δικαιολογημένα) τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα την άμεση κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και της οικονομικής δραστηριότητας! Ήδη έχουν αρχίσει να το κάνουν. {Δηλαδή ήδη ισχύει ο 'Νόμος του Γκρέσαμ' (που όμως πρώτος είχε συλλάβει ο Αριστοφάνης στους Βατράχους στ.718-737), όπου όλοι θα προσπαθήσουν να 'ξεφορτωθούν' τις δραχμές και να 'αποθηκεύσουν' τα ευρώ.}
7. Δεν υπάρχει το απαιτούμενο πολιτικό, τραπεζικό και διοικητικό προσωπικό γιά ένα τέτοιο εγχείρημα. Μέσα στη γενικευμένη αναξιοκρατία και τη κακοδιοίκηση, άντε να περάσεις από το ευρώ στη δραχμή. Μόνο με το άκουςμα τέτοιων προθέςεων, η οικονομική καταστροφή θα είναι μη διαχειρίςημη.
8. Το Κράτος θα βρισκόταν σε μια κατάσταση ημιδιάλυσης, σε μιά κατάσταση του τύπου "ό σώζων εαυτόν σωθήτω". Έτσι και τα δημόσια έσοδα θα ήταν πενιχρά, αναγκάζοντας τη Κυβέρνηση να περικόψει τις δαπάνες ακόμα πιό άγαρμπα.
9. Όσον δε αφορά το τεράστιο χρέος μας σε ευρώ, αυτό θα πρέπει να αποπληρωθεί με υποτιμημένες δραχμές. Σαν συνέπεια το χρέος μας θα ανέβαινε τουλάχιστον στο 250% του ΑΕΠ! Εκτός αν μονομερώς δηλώναμε πως δεν πληρώναμε και οδηγούσαμε τους εαυτούς μας στη χρεοκοπία με απίθανα τραγικές συνέπειες γιά τη Χώρα μας!
10. Θα χάσουμε τα πλεονεκτήματα του ευρώ: χαμηλά επιτόκια, διευκόλυνση των συναλλαγών με το ενιαίο νόμισμα, απλοποίηση της χρηματο-οικονομικής διαχείρισης, πιό εύκολη πρόσβαση σε μιά τεράστια αγορά, ελαχιςτοποίηςη των συναλλαγματικών κινδύνων, κλπ.
11. Ξεχνάμε την πορεία της οικονομίας μας πριν αρχίσει η προσπάθεια ένταξης στο ευρώ; Δραχμικά επιτόκια και κόστος δανεισμού για το Δημόσιο πάνω από 20% και για τις επιχειρήσεις πάνω από 30%; -Πραγματικά επιτόκια πάνω από 9%. -Ξεχνάμε τον πληθωρισμό, τις κρίσεις και τις υποτιμήσεις, τη συνεχή γκρίνια για την αδύναμη δραχμή;
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ
Το να «ρίξουμε μονομερώς κανόνι» στους δανειστές μας για δάνεια σε ευρώ, γιά τα οποία ισχύει το Αγγλικό δίκαιο θα ήταν πράξη απίστευτης επιπολαιότητας! Δεν θα βλέπαμε άσπρη μέρα (φράση που προέρχεται από το Αθηναϊκό εκστρατευτικό σώμα στη Σάμο και τη κλήρωση με άσπρα κουκιά γιά το ποιοί θα ήταν σε βάρδια), δεδομένων των δικαιωμάτων των δανειστών μας στη δημόσια περιουσία της Χώρας μας και τη κάκιστη φήμη που θα έχουμε αποκτήσει.
Τι μεγαλύτερο δώρο θα μπορούςαμε κάναμε στους Τούρκους; Θα πέρναγε το μήνυμα σε Τούρκους και Σκοπιανούς, πως η Ελλάδα είναι μια ασήμαντη δύναμη στο περιθώριο της Ευρώπης... Με τέτοια ρεζιλίκια, με την Ελλάδα ακόμα πιό απένταρη και στο περιθώριο της Ευρώπης, με ποιά ισχύ θα προωθούσαμε τα 'εθνικά μας θέματα'; Βούτυρο στο ψωμί των Τούρκων και των Σκοπιανών...
Είναι τυχαίο πως η Τουρκία εξέδωσε ειδοποίηση / Notam ότι δεσμεύει γιά δέκα μήνες το μισό Αιγαίο για στρατιωτικές της ασκήσεις (έστω και αν την απέσυρε); {Να σας παραπέμψω στο περίφημο διάλογο Αθηναίων - Μηλίων που μας μετέφερε ο μέγας Θουκυδίδης, όπως και το άγνωστο στους περισσότερους Έλληνες "Επεισόδιο της Κέρκυρας" του Αυγούστου 1923 και την ταπείνωση που υποστήκαμε από την Ιταλία.}
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
1. Η Ευρώπη πρέπει να βρει κάποιο τρόπο να αποσύρει και να διαγράψει τα ομόλογα πού έχει αγοράσει η ΕΚΤ (50 δισεκ. περίπου)
2. Μόλις δείξουμε ουσιαστικό έργο και προχωρήςουμε σε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, και αποκαταστήσουμε κάποια εικόνα αξιοπιστίας κι σοβαρότητας, να συζητήσουμε νέο ουσιατικό κούρεμα του official sector debt, ώστε να μειωθούν και ο όγκος του χρέους και οι δαπάνες γιά τόκους.
3. Όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί πρέπει να εξηγήσουν στον Ελληνικό λαό πως αν δεν κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε σήμερα, θα υποστούμε πολλαπλάσια χειρότερα αύριο. Πρέπει και εμείς να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας. Πρέπει να γίνουμε πιό ανταγωνιστικοί.
4. Να εξηγήσουν ότι τα εισοδήματα όλων μας δεν μπορεί να μην είναι ανάλογα με τη πραγματική αξία αυτών που παράγουμε. Τα εισοδήματα δεν θα αυξηθούν με το να τυπώνουμε και μοιράζουμε δραχμούλες! (Το αντίθετο θα συνέβαινε σε μιά τέτοια περίπτωση!) Θα αυξηθούνε μόνον όταν παράγουμε πολλά περισσότερα προιόντα, πολύ μεγαλύτερης συνολικής αξίας! Μόνο τότε! Και γιά να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει και να γίνει ασύγκριτα πιό ελκυςτικό όλο το επενδυτικό κλίμα και περιβάλλον! Όλο!
5. Να τελειώνουμε με αυτά τα πέρα-δώθε με τις μεταρρυθμίσεις και τις αποκρατικοποιήσεις. Να εκσυχρονισθεί άμεσα η πρωτόγονη και υπερσυντηρητική εργατική νομοθεςία. Αντί το μόνο που να μας νοιάζει να είναι το πως θα καταφέρουμε να τσιμπήσουμε κάποια παράταση γιά τη διασωληνωμένη οικονομία μας, θάπρεπε όλοι να βοηθήσουμε να γίνει η Ελλάδα τούρμπο, πρωτοπόρος. Πιό αυτάρκης. Μόνο τότε θα ανακτήσει την αξιοπρέπειά της. Όσο ζητάμε (συμπόνοια, κατανόηςη, χρήματα), δεν μπορεί να μιλάμε για αξιοπρέπεια.
6. Ο κ. Τσίπρας που μου δίνει την εντύπωση ότι αντιλαμβάνεται το μέγεθος και την κρισιμότητα των προβλημάτων, να απεγλωβιστεί από εκείνο το αριστερίστικο ρεύμα του Κόμματός του που ελέγχει το 35-45% της Κεντρικής του Επιτροπής, αλλά έχει πολύ περιορισμένη απήχηση στο εκλογικό σώμα (5-7%;;;), και να ζητήσει επίςημα τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ γιά να ορθοποδήσει η Χώρα και να περάσει τις αναγκαίες εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται όχι απλά γιά να σωθεί, αλλά γιά να μεγαλουργήσει η Πατρίδα μας!
7. Οι Πολιτικοί Αρχηγοί να βρίσκονται και να 'τα λένε' μια φορά την εβδομάδα, έστω και αν υπάρχουν προσωπικές αντιπάθειες. Σε μιά μισοβουλιαγμένη Χώρα με όλους τους πολίτες της καταταλαιπωρημένους, δεν μπορει οι ηγετικές προσωπικότητες να μην μπορούν να συνεννοούνται με πιό αποτελεσματικό τρόπο.
8. Να ζητήσουμε από την κα. Μέρκελ την δημιουργία ενός Σχεδίου Μέρκελ (τύπου Μάρσαλ), ύψους €2 διςεκ. με σκοπό τις επενδύςεις στην Ελλάδα με σκοπό το κέρδος. Επενδύςεις σε μετοχές σε ειςηγμένες και μη ειςηγμένες, σε ομόλογα και χρεόγραφα Ελληνικών επιχειρήσεων, σε μικρές καινοτόμες πρωτοβουλίες, σε συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα, και όπου αλλού κρίνουν. Το ποςό που θα συγκεντρωθεί να δωθεί για τη διαχείριςή του σε 5-6 αναγνωριςμένου κύρους διεθνείς fund managers. Διάρκεια ενός τέτοιου Greek Renaissance Fund τα 6 χρόνια με ρευστοποίησή του στο τέλος της εξαετίας!
Πρώτα απ' όλα όμως πρέπει να ανακτήςουμε τη χαμένη μας αυτοπεποίθηςη! Έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε ικανοί και ότι η μόνη σωτηρία μας είναι οι παροχές από την Ευρώπη.
Αν δεν πιστέψουμε πρώτα εμείς στους εαυτούς μας, δεν θα πιςτέψει κανείς σε εμάς.
Αξίζουμε κάτι πολύ καλύτερο και Μπορούμε!
Αναδημοσίευση από το huffpost.gr