Γράφει ο Βασίλης Πάικος
Έγραψε στο FB στέλεχος της κεντροαριστεράς, από τους μετέχοντες στις διεργασίες για τον τρίτο πόλο: «Θα πρέπει να δημοσιευτούν τα ονόματα των μελών του Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ, που διέγραψαν δημοσιογράφους. Για να τους ξέρουμε όταν θα πέσει η Χούντα»…
Εντάξει, δικαίωμά του. Δικαίωμα του καθενός να ονομάζει όπως θέλει την σημερινή Κυβέρνηση. Ακόμη και Χούντα. Άλλωστε τον ίδιον αντιπροσωπεύουν οι τέτοιοι χαρακτηρισμοί, οπουδήποτε κι αν αναφέρονται. Όμως προκειμένου για τις διαγραφές γιατί; Ποια η σχέση της Κυβέρνησης μ’ αυτές; Ποια η ακριβής σχέση της Κυβέρνησης με την ΕΣΗΕΑ και με το Πειθαρχικό της; Όταν τόσο στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ όσο και στο Πειθαρχικό οι συσχετισμοί δεν είναι διόλου «φιλικοί» προς τον ΣΥΡΙΖΑ, το αντίθετο ακριβώς.
Αλλά, βλέπετε, αυτά τα δεδομένα, τα αδιαμφισβήτητα, δεν έχουν καμιά σημασία. Σημασία έχει τι διαχέεται και, τελικά, τι περνάει και μένει στην κοινή γνώμη. Κι εκείνο που πέρασε και έμεινε, επί του προκειμένου, είναι ότι επί ΣΥΡΙΖΑ διώκεται η ελεύθερη γνώμη. Και η δημοσιογραφική της έκφραση. Έτσι ήθελαν κάποιοι να φανεί από την αρχή, κι αυτό έγινε. Πολύ περισσότερο, που παρά τις διευκρινίσεις και τις εξηγήσεις, συνεχίζουν ακάθεκτοι στην ίδια γραμμή. Κόντρα σε κάθε λογική, κόντρα στην αλήθεια την αυταπόδεικτη. Στον προπαγανδιστικό χορό ΜΜΕ, ιδιωτικά κανάλια κατά προτεραιότητα, αλλά και κόμματα, το σύνολο σχεδόν των αντιπολιτευομένων. Αντιπολίτευση δηλαδή για την αντιπολίτευση. Αντιπολίτευση άνευ υπαρκτού αντικειμένου, αντιπολίτευση εν κενώ. Αλλά εντάξει, έτσι είναι αν έτσι νομίζετε.
Δεν ξέρω πραγματικά πόσοι κατόρθωσαν να πληροφορηθούν τα πραγματικά δεδομένα της υπόθεσης. Μάλλον ελάχιστοι. Εκείνοι που έχουν συνηθίσει να ψάχνουν επιμόνως τα πράγματα. Να μην θαμπώνονται από την κραυγαλέα προπαγάνδα. Να την προσπερνούν και να αναζητούν, για λογαριασμό της συνείδησής τους, την αλήθεια. Ε λοιπόν, αυτοί οι ελάχιστοι θα πληροφορήθηκαν ασφαλώς ότι ουδείς τιμωρήθηκε από το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ για την άποψή του. Την όσο χοντροκομμένα αυτή διατυπώθηκε. Αλλά για πολύ-πολύ συγκεκριμένες πράξεις παραβίασης της δεοντολογίας. Και όχι της δημοσιογραφικής δεοντολογίας της θεσμοθετημένης, αλλά της απλής, της εύλογης, της δεοντολογίας του κοινού νοός. Για πράξεις κατάφωρης παραπληροφόρησης, για πράξεις διαστρέβλωσης, κακοποίησης της πραγματικότητας.
Οπότε τι; Δεν πρόκειται, όθεν, για πράξεις αυτόχρημα αξιόποινες; Δεν είναι, γι αυτό, σωστές και δίκαιες οι ποινές που επιβλήθηκαν; Ε λοιπόν, όχι. Κακώς επιβλήθηκαν. Και τούτο επειδή η ΕΣΗΕΑ, μαζί και τα πειθαρχικά της όργανα έχουν, από καιρό, απολέσει την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Η ΕΣΗΕΑ η οποία παρέμεινε επανειλημμένως, για μήνες δε, ακέφαλη, χωρίς προεδρείο και, ως εκ τούτου, παντελώς ενενεργή, λόγω αδυναμίας συνεννόησης των παρατάξεων που συγκροτούν την διοίκησής της.
Η ΕΣΗΕΑ η οποία έχει, τα τελευταία χρόνια, καταστεί απλό παρακολούθημα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ προκειμένου για την εκπλήρωση των διεκδικητικών της υποχρεώσεων. Και πέραν τούτου ουδέν.
Η ΕΣΗΕΑ η οποία αρνείται να εγγράψει στο μητρώο των μελών της τους εκατοντάδες (μήπως και χιλιάδες;) νέους δημοσιογράφους, τους σκληρά εργαζομένους στο διαδίκτυο.
Η ΕΣΗΕΑ η οποία ανέχεται τον εξευτελισμό της συλλογικής σύμβασης εργασίας στα περισσότερα μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά. Και την μετατροπή σε καθεστώς ευρύτατης ισχύος των ατομικών συμβάσεων εργασίας.
Η ΕΣΗΕΑ η οποία παρακολουθεί, για χρόνια, ασυγκίνητη να παραβιάζεται πολλαπλώς όχι μονάχα η δεοντολογία αλλά και το ίδιο της το καταστατικό, σχεδόν σε κάθε «ευαίσθητο» άρθρο του.
Ε λοιπόν, έχει πολύν δρόμο να διανύσει το επαγγελματικό σωματείο των δημοσιογράφων για να ανακτήσει το απολεσθέν κύρος του. Έχει πολύν δρόμο να διανύσει ώστε να δικαιούται να εξαντλεί της αυστηρότητά του με αποφάσεις σαν την προσφάτως ληφθείσα. Έχει πολύν δρόμο να διανύσει η ΕΣΗΕΑ ώστε οι «πράξεις» της να γίνονται δεκτές με σεβασμό από το επαγγελματικό σώμα αναφοράς της. Αλλά και από την κοινή γνώμη…
Αναδημοσίευση από τον athina984.gr