Γράφει ο Παντελής Βαλσαμόπουλος
Γυναικολόγος - Μαιευτήρας
Οι πελάδες στην Τουρλίδα του Μεσολογγίου, είναι απόλυτα συνδεδεµένες µε την φυσιογνωµία και παράδοση της περιοχής. Για όλους εµάς τους κατοίκους της Ελεύθερης και Ιερής Πόλης, οι πελάδες της Τουρλίδας αποτελούν αναπόσπαστο κοµµάτι της πόλης και τρόπο ζωής για µας και τα παιδιά µας. Στο µέρος αυτό, οι πάντα ελεύθεροι Μεσολογγίτες νοιώθουµε ακόµα πιο ελεύθεροι.
Η περιοχή της Τουρλίδας και της λιµνοθάλασσας Μεσολογγίου, είναι πολύ περισσότερα από ένα σπουδαίο οικοσύστηµα, ένα αξιοθέατο, ένα όµορφο τουριστικό τοπίο. Είναι ο βασικός πυλώνας της ζωής µας. Δεν είναι « το όνειρο κάθε καταπατητή ». Είναι η ύπαρξή µας που έχει συνδεθεί µε την αρµονική διαβίωση δίπλα στην λιµνοθάλασσα.
Αρχικά, µέχρι το 1885, η Τουρλίδα ήταν νησί, και το σηµείο, όπου άραζαν τα καράβια, δεδοµένου ότι από το σηµείο αυτό και προς την πόλη του Μεσολογγίου, τα νερά γίνονταν πολύ ρηχά. Μεταγενέστερα, η Τουρλίδα, ενώθηκε µε την πόλη του Μεσολογγίου µε µια στενή λωρίδα γής, περίπου 3 χιλιοµέτρων, που δηµιουργήθηκε από βυθοκορήµατα προερχόµενα από τις εκσκαφές για την κατασκευή του λιµανιού του Μεσολογγίου, και την σύνδεσή του έτσι µε την ανοικτή θάλασσα έξω από την Τουρλίδα.
Ένα έργο που εµπνεύστηκε και έκανε πράξη, ο Χαρίλαος Τρικούπης. Στην µια άκρη της χωµάτινης αυτής λωρίδας, οι παρυφές της πόλης και στην άλλη, µέσα στην λιµνοθάλασσα, η Τουρλίδα, µε τα παράξενα αυτά σπιτάκια, που ονοµάζονται πελάδες. Τα µικρά αυτά σπιτάκια είναι πασαλόπηκτα, και στην αρχή, στην πρώτη τους µορφή, ήταν φτιαγµένα από παλούκια, καλάµια, ψαθί, και βούρλα και αργότερα, έγιναν ξύλινα. Τις πελάδες χρησιµοποιούσαν οι ψαράδες σε όλη την έκταση της λιµνοθάλασσας, για να αποθηκεύουν τα εργαλεία και τα σύνεργά τους και να µένουν εκεί µόνοι τους τον χειµώνα. Με τα µέσα της εποχής εκείνης, µε βάρκες χωρίς µηχανές και µε έλλειψη µέσων µεταφοράς, το Μεσολόγγι τους έπεφτε µακριά κι έτσι πήγαιναν στην πόλη µόνο κάθε δέκα µέρες περίπου. Το καλοκαίρι όµως, έπαιρναν µαζί τους και την οικογένειά τους κι έµεναν εκεί όλοι µαζί. Στην συνέχεια, ήρθαν οι µηχανοκίνητες βάρκες, τα αυτοκίνητα κι οι δρόµοι.
Οι µετακινήσεις έγιναν πιο εύκολες, η ζωή απέκτησε ανέσεις κι οι πελάδες εγκαταλείφθηκαν. Μερικοί ιδιώτες και παλιοί ψαράδες, ωστόσο, ξαναγυρίσαµε στην Τουρλίδα στα χρόνια του ’40 και του ’50. Ανακαινίσαµε τις παλιές, ρηµαγµένες, πελάδες µε δικά µας έξοδα ή φτιάξαµε καινούριες, µε ξύλα και µε τον παραδοσιακό πάντα τρόπο, και τις συντηρούµε µέχρι σήµερα, µε όλον τον κόπο, τα έξοδα και κυρίως το µεράκι, που χρειάζεται, για να διατηρηθεί ένα σπίτι µέσα στα νερά ή σε ασταθή εδάφη.
Όταν πρωτοπήγαµε να αποικίσουµε ξανά την Τουρλίδα, τα πάντα ήταν σε κατάσταση ηµιάγρια. Οι πελάδες λειτουργούσαν χωρίς φως και νερό και το νοµικό τους καθεστώς ήταν ασαφές, εφ’ όσον επρόκειτο για κατοικίες σε χώρο ή µάλλον, σε νερά δηµόσια. Έπειτα από διαβουλεύσεις και διευθετήσεις µε το Δηµόσιο, φαίνεται να αναγνώρισαν και οι δύο πλευρές ότι οι πελάδες είναι χτισµένες σε δηµόσιες εκτάσεις, άλλες σε οικόπεδα, άλλες σε θάλασσα, και ότι οι πελαδούχοι-κάτοικοι δεν θεµελίωναν δικαιώµατα κυριότητας.
Το κράτος, από την δεκαετία του ’70, µίσθωνε τις πελάδες στους κατοίκους-πελαδούχους µέχρις και τα µέσα της δεκαετίας του ’90. Αργότερα, µε την συναίνεση της ΚΕΔ, και µε σύµφωνες γνώµες του Δήµου, της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, χορηγήθηκαν ως κοινωνικά αγαθά στους πελαδούχους παροχές ρεύµατος, νερού και τηλεφώνου. Υπάρχουν αλήθεια πολλοί «καταπατητές», που να αποδέχονται ότι ο χώρος στον οποίο δηµιούργησαν την µικρή παραδοσιακή πελάδα τους ανήκει στο Δηµόσιο και να πληρώνουν µίσθωµα για την χρήση αυτή ;
Στην πορεία των χρόνων, οι µισθώσεις που γινόταν, µετατράπηκαν χωρίς λόγο, από την ΚΕΔ σε πρόστιµα αυθαίρετης χρήσης (ΠΑΧ), καθεστώς που ισχύει έως σήµερα. Και αυτό το αποδεχτήκαµε, γιατί ο σκοπός µας ουδέποτε ήταν η ιδιοποίηση των εκτάσεων που βρίσκονται οι πελάδες µας, αλλά η διαβίωσή µας στις πελάδες, η χρήση των πελάδων µας.
Ορισµένα αλλά απαραίτητα στοιχεία είναι καλό να αναφερθούν παρακάτω, γιατί η έννοια «περιβάλλον» είναι τεράστια, και οι αναλύσεις πάνε και έρχονται, ανάλογα µε την σκοπιά που ο καθένας βλέπει τα πράγµατα. Είναι σίγουρο όµως ότι το «περιβάλλον», χοροπηδάει σήµερα στον ίδιο χορό της φωτιάς που χοροπηδάει και η έννοια της δηµοκρατίας. Ο καθένας τα χρησιµοποιεί όπως του αρέσει. Όλοι γνωρίζουν σχεδόν τα πάντα, λίγοι κατέχουν, ακόµα όµως λιγότεροι προσπαθούν να µάθουν.
• Το 1971 υπογράφηκε στην πόλη Ramsar, η οµώνυµη συνθήκη για την προστασία των υγροτόπων, που επικυρώθηκε από την Ελλάδα το 1974. GREECE / GRÈCE / GRECIA (10 Ramsar sites, 163,501 hectares) * Amvrakikos gulf MR 21/08/75 Aitoloakarnania, Preveza, Arta 23,649 ha 39º06’N 020º55’E * Artificial lake Kerkini 21/08/75 Serres 10,996 ha 41º13’N 023º08’E * Axios, Loudias, Aliakmon delta MR 21/08/75 Thessaloniki, Imanthia, Piera 11,808 ha 40º30’N 022º43’E * Evros delta 21/08/75 Evros 9,267 ha 40º50’N 026º04’E * Kotychi lagoons MR 21/08/75 Ileia 6,302 ha 38º01’N 021º17’E * Lake Mikri Prespa 21/08/75 Florina 5,078 ha 40º46’N 021º05’E * Lake Vistonis, Porto Lagos, Lake Ismaris & adjoining lagoons MR 21/08/75 Rodopi, Xanthi 24,396 ha 41º03’N 025º11’E * Lakes Volvi & Koronia MR 21/08/75 Thessaloniki 16,388 ha 40º41’N 023º20’E * Messolonghi lagoons MR 21/08/75 Aitoloakarnania 33,687 ha 38º20’N 021º15’E * Nestos delta & adjoining lagoons MR 21/08/75 Xanthi 21,930 ha 40º54’N 024º47’E
Θυµίζουµε ότι οι πελάδες υπάρχουν στην Τουρλίδα, πριν από το 1885, δηλαδή περίπου έναν αιώνα πριν την συνθήκη Ramsar.
Η λογική βέβαια των προστατευόµενων περιοχών, είτε υγροτοπικών, είτε όχι, εµπεριέχει και κάποιες αντιφάσεις που πρέπει να λαµβάνονται υπόψη:
α) χωρίζει την φύση σε άξια προστασίας και µη άξια ή άξια υποβάθµισης,
β) το ποιες περιοχές είναι άξιες προστασίας ή όχι, είτε είναι υποκειµενικό, είτε γίνεται µέσα από διαβουλεύσεις, και συγκρούσεις µεταξύ ποικίλων συµφερόντων,
γ) συνήθως εξοστρακίζεται από αυτές ο παράγοντας «άνθρωπος», θεωρώντας κάθε του δραστηριότητα ως εν δυνάµει επιβλαβή, οδηγώντας έτσι τις τοπικές κοινωνίες σε µαρασµό.
Οι πιο σύγχρονες προτάσεις διαχείρισης πρέπει να προσανατολίζονται προς προγράµµατα που να περιλαµβάνουν τον άνθρωπο σαν αναπόσπαστο µέρος του οικοσυστήµατος. Αυτό που πρέπει να αντιµετωπισθεί είναι η αλόγιστη κατασπατάληση των φυσικών πόρων και η ρύπανση και όχι η εκδίωξη του ανθρώπου. Έτσι, σε όλες τις προτάσεις πρέπει να γίνεται λόγος για βιώσιµη ανάπτυξη και στήριξη των ήπιων και παραδοσιακών δραστηριοτήτων σε συνδυασµό µε τις σύγχρονες γνώσεις της οικολογίας και της ανάπτυξης. Με αυτόν τον τρόπο οι τοπικές κοινωνίες και µπορούν να αναπτυχθούν οικονοµικά και να υιοθετήσουν µια πιο υπεύθυνη στάση απέναντι στο φυσικό τους περιβάλλον.
Η συνθήκη Ramsar, δεν απαγορεύει οποιαδήποτε παρέµβαση και ανθρώπινη παρουσία στις προστατευόµενες περιοχές, αλλά µόνο αυτές που υποβαθµίζουν και διαταράσσουν το οικοσύστηµα.
• Το 1979, η τότε ΕΟΚ, θέτει σε ισχύ την οδηγία 79/409/ΕΟΚ «για την προστασία των άγριων πουλιών», που στηρίζεται στην συνθήκη Ramsar.
Πέραν των όσων «θέλουν να µας λένε», η εν λόγω οδηγία λέει επίσης ότι :
Οι ρυθµίσεις για την προστασία πρέπει να προσαρµοστούν στις φυσικές ισορροπίες και στα όρια του λογικού, αφού ληφθούν υπόψη οι ειδικές συνθήκες που επικρατούν στις διάφορες περιοχές.
Τα µέτρα που θα ληφθούν πρέπει να ανταποκρίνονται στις οικολογικές, επιστηµονικές και µορφωτικές απαιτήσεις, λαµβάνοντας ωστόσο υπόψη τις οικονοµικές και ψυχαγωγικές απαιτήσεις.
Τα κράτη µέλη οριοθετούν ζώνες προστασίας στα πιο κατάλληλα σε αριθµό και επιφάνεια εδάφη.
Όλοι στο Μεσολόγγι γνωρίζουµε ότι τα αποδηµητικά άγρια πουλιά, τα θαυµάζουµε στην περιοχή που είναι τα τηγάνια των αλυκών, αριστερά από τον δρόµο προς την Τουρλίδα και όχι στο Νησί της Τουρλίδας.
Τα κράτη µέλη πρέπει να οριοθετούν τις ζώνες προστασίας, αποφεύγοντας τις επιζήµιες για τα πτηνά διαταράξεις. Πώς γίνεται αυτό όταν από τον δίαυλο, που είναι µεταξύ της Τουρλίδας και της νήσου Τουρλίδας, περνάνε καθηµερινά καράβια, ταχύπλοα, πλοία και βάρκες (µε ταχύτητες µεγαλύτερες των 5 χιλιοµέτρων ανά ώρα), στην δε Τουρλίδα λειτουργούν αναψυκτήρια και κέντρα διασκεδάσεως νυχθηµερόν ; Διανοείται και τολµά κανείς να πει ότι για να είναι ήρεµα τα πουλιά, πρέπει να σταµατήσει η δίοδος των πλοίων στο λιµάνι Μεσολογγίου και να κλείσουν τα κέντρα διασκέδασης στην Τουρλίδα, µε την ίδια ευκολία που λένε ότι πρέπει να γκρεµιστούν οι πελάδες ;
• Το 1986, ψηφίζεται στην Ελλάδα, ο νόµος 1650/1986 «για την προστασία του περιβάλλοντος».
• Το 1992, τίθεται σε ισχύ η οδηγία 92/43/ΕΟΚ «για την διατήρηση των φυσικών οικοτόπων και της άγριας πανίδας και χλωρίδας».
Με την οδηγία αυτή 92/43, ιδρύεται το ευρωπαϊκό οικολογικό δίκτυο ειδικών ζωνών διατήρησης, που ονοµάζεται Natura 2000.
Αυτές βέβαια τις περιβαλλοντικές προτροπές, εµείς οι πελαδούχοι τις έχουµε από πολλών δεκάδων ετών εφαρµόσει στην πράξη, κρατώντας ως κόρη οφθαλµού αυτή την αρµονική και ήπια διαβίωση στο περιβάλλον της Τουρλίδας , όπως όλοι οι σώφρονες πολύ καλά γνωρίζετε . Έτσι σήµερα, αυτά τα παραδοσιακά στολίδια έχουν γίνει µαζί µε το αυγοτάραχο και την λιµνοθάλασσα, τα σήµατα κατατεθέντα της πόλης µας. Οποιαδήποτε αναφορά στον παγκόσµιο κυβερνοχώρο ( internet ) αφορά το Μεσολόγγι, µετά την ιστορική ηρωική έξοδο των Προγόνων µας το 1826, δείχνει πρώτα από όλα τις πελάδες . Δεν δείχνει τα διάφορα «προτεινόµενα» από τις τόσες πολλές περιβαλλοντικές µελέτες.
• Το 1993, µε χρηµατοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ανατέθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ και εκπονήθηκε µελέτη µε τίτλο «ολοκληρωµένη διαχείριση συµπλέγµατος υγροτόπων ΜεσολογγίουΑιτωλικού».
Με βάση την µελέτη αυτή και κατ’ επιταγή του ν.1650/86, εκδόθηκε η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ), 1319/1993, που οριοθετούσε επιµέρους ζώνες και καθόριζε τις χρήσεις και δραστηριότητες που µπορούν να λαµβάνουν χώρα σε αυτές τις ζώνες. Με βάση την ΚΥΑ 1319/1993, ουδέποτε έγιναν οι προβλεπόµενες µελέτες για την Τουρλίδα και το νησί της Τουρλίδας.
Η ΚΥΑ 1319 /1993 , στην σελίδα 8004 αναφέρει ότι επιτρέπεται η ίδρυση παραθεριστικού οικισµού στην Τουρλίδα και σε τµήµα του νησιού Τουρλίδας, σύµφωνα µε µελέτες που θα πρέπει να υποβληθούν από την ΚΕΔ, εντός 2 ετών από την έναρξη ισχύος της παρούσης ΚΥΑ. Γιατί δεν έγιναν αυτές µε σκοπό την δηµιουργία αυτού του παραθεριστικού οικισµού ;
Ποιος κοροϊδεύει ποιόν ;
• Το 1996 το ΥΠΕΧΩΔΕ ανέθεσε Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη, η οποία όπως προαναφέρθηκε, ήταν διαµετρικά αντίθετη στα όσα καθόριζε η ΚΥΑ 1319/1993, για την περιοχή µας. Παρόλα αυτά, η εν λόγω µελέτη ουδέποτε ενεκρίθη από την τοπική κοινωνία, αλλά προχώρησε και βάσει αυτής έγινε η ΚΥΑ 23306/2006. Αυτό όπως είναι φυσικό δηµιούργησε και συνεχίζει να δηµιουργεί προβλήµατα αποδοχής και εφαρµογής της στην τοπική κοινωνία.
• Το 1997, το Δηµοτικό Συµβούλιο της Ι.Π. Μεσολογγίου (αριθµός απόφασης 84/97), µετονοµάζει τους οικισµούς Τουρλίδας και Νησί Τουρλίδας, σε « ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΟΙΚΙΣΜΟ ΤΟΥΡΛΙΔΑΣ» και « ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΟΙΚΙΣΜΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥΡΛΙΔΑΣ».
• Το 2000, µετά από καταγγελίες «κάποιων ευαίσθητων οικολογικά πολιτών», η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οδήγησε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
• Το 2004, ασκήθηκε η προσφυγή της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Ελλάδας, (Υπόθεση C-166/04, 2-4-2004). Η απόφαση ήταν καταδικαστική για την Ελλάδα, «για την µη θέσπιση και εφαρµογή ενός συνεκτικού συγκεκριµένου και ολοκληρωµένου νοµικού καθεστώτος ικανού να εξασφαλίσει τη βιώσιµη διαχείριση και αποτελεσµατική προστασία της λιµνοθάλασσας, παραβαίνοντας την οδηγία 79/409/ΕΟΚ περί διατηρήσεως των αγρίων πτηνών, όπως αναφέρεται στο άρθρο 4, παράγρ. 1 και 2 ».
Η χώρα µας δηλαδή καταδικάστηκε ( 1η καταδίκη ), στις 27/10/2005, γιατί δεν οριοθέτησε και δεν θεσµοθέτησε τα όσα η ΚΥΑ 1319/1993 έλεγε ότι θα γίνουν, και όχι «για τους καταπατητές πελαδούχους που δεν σέβονται την συνθήκη Ramsar», όπως ψευδώς διαδίδουν οι πολέµιοι των πελάδων.
Από την «καταγγελία» µέχρι την «καταδίκη» υπάρχουν πολλά στάδια που κρατούν ένα έως δύο χρόνια. Μετά την καταγγελία που µπορεί να κάνει οποιοσδήποτε πολίτης ή οργάνωση και για οποιοδήποτε θέµα ακολουθούν τα εξής στάδια από πλευράς Ε.Ε :
επιστολή όχλησης, προειδοποιητική επιστολή, αιτιολογηµένη γνώµη, προσφυγή στο ∆ικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (∆ΕΚ). Εάν το ∆ΕΚ εκδώσει 1η Καταδικαστική Απόφαση αυτή είναι χωρίς πρόστιµα .
Στην συνέχεια ακολουθούν τα στάδια :
επιστολή συµµόρφωσης, προειδοποιητική επιστολή, αιτιολογηµένη γνώµη, νέα παραποµπή στο ∆ικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων το οποίο εάν εκδώσει 2η Καταδικαστική Απόφαση επιβάλλει και χρηµατικά πρόστιµα.
• Τον Οκτώβριο του 2004 η ΚΕΔ µας γνωρίζει ότι η περιοχή Τουρλίδα και νησί Τουρλίδας περιλαµβάνεται στο προτεινόµενο για θεσµοθέτηση «Εθνικό Πάρκο Λιµνοθαλασσών ΜεσολογγίουΑιτωλικού κάτω ρου και εκβολών ποταµών Αχελώου και Ευήνου και νήσων Εχινάδων». Μας γνωστοποιεί επί πλέον ότι το σχέδιο της καινούργιας ΚΥΑ θεσµοθέτησης της ανωτέρω περιοχής, βρίσκεται στο στάδιο των υπογραφών από τους αρµόδιους Υπουργούς. Συγχρόνως το ΥΠΕΧΩΔΕ µας γνωστοποιεί ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς των πελάδων είναι κάτι τελείως ξέχωρο από τις οποιεσδήποτε περιβαλλοντικές προτεινόµενες λύσεις , µας γνωστοποιεί δε ότι η χώρα µας έχει παραπεµφθεί στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων λόγω µη έκδοσης της ΚΥΑ.
• Το 2005, µας γνωστοποιείται ότι τα όσα αναφέρονται για την ΠΠ3 (και στην Τουρλίδα και στο νησί Τουρλίδας), αφορούν αποκλειστικά και µόνο στη χρήση των πελάδων, τις οποίες το Ελληνικό Κράτος αποδέχεται και τις οριοθετεί ως ζώνη ΠΠ3, ( έγγραφο 16521/433, 2-2-2005 – ΥΠΕΧΩΔΕ ), και (έγγραφο 1451[ 1155 ], 29-3-2005 Υφυπουργού ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Καλογιάννη ).
• Το 2006, εσπευσµένα, λόγω της ήδη παραποµπής και 1ης καταδίκης της Ελλάδος, υπογράφεται η ΚΥΑ 22306/2006 η οποία καθορίζει ότι η Τουρλίδα περιλαµβάνεται στην περιφερειακή περιοχή ΠΠ3 και το νησί Τουρλίδας χωρίζεται σε Ζώνες ΑΠ1 (απόλυτη προστασία), ΠΦ2 (προστασία της φύσης) και ΠΠ3 όπου υπάρχει η µεγαλύτερη συγκέντρωση των πελάδων
.
Τα απλά ερωτήµατα που µας δηµιουργούνται είναι :
1. Γιατί αγνοήθηκε η πολιτική βούληση των τεσσάρων Υπουργών όπως αυτή εκφράστηκε στην ΚΥΑ 1319/1993 και αντί για µελέτη ίδρυσης Παραδοσιακών Οικισµών , καταρτίσθηκε µια νέα ΚΥΑ (22306/2006), που δηµιουργεί τις προαναφερόµενες ζώνες ;
2. Γιατί στην σελ. 4209, παράγραφος 10, του ΦΕΚ 477/31.5.2006 (ΚΥΑ 22306/2006), αναφέρεται ότι για την εν λόγω ΚΥΑ, ελήφθη υπόψη η απόφαση 125/2002, του Νοµαρχιακού Συµβουλίου ;
Η απόφαση αυτή ως αρνητική και µη αρεστή, ζητήθηκε να τροποποιηθεί και τελικά µεθοδευµένα, να µην υπάρξει ποτέ η νέα θέση των Νοµαρχιακών Αρχών, επειδή όπως γράφεται στην ιδία παράγραφο 10, « παρήλθε η προβλεπόµενη προθεσµία χωρίς το Νοµαρχιακό Συµβούλιο να γνωµοδοτήσει εκ νέου ». Είναι δυνατόν η γνώµη της τοπικής κοινωνίας να µην λαµβάνεται υπόψη επειδή παρήλθε η προθεσµία ; Τα αποτελέσµατα εφαρµογής της ΚΥΑ, θα τα υφιστάµεθα για µία ζωή εµείς, και όχι οι συντάκτες της.
3. Γιατί στις ζώνες που δηµιουργήθηκαν από υπηρεσιακούς παράγοντες δεν ζητήθηκαν και φυσικά δεν ελήφθησαν υπόψη οι θέσεις και απόψεις των τοπικών φορέων και των κατοίκων πελαδούχων ;
4. Γιατί η ζώνη ΠΠ3 που αυθαίρετα δηµιουργήθηκε, περικλείει την µεγαλύτερη συγκέντρωση των πελάδων και όχι όλες τις υφιστάµενες πελάδες ;
5. Γιατί δεν έγινε επέκταση της ΠΠ3, όπως ζητούσε µε επιστολές στον Υπουργό και Υφυπουργό ΥΠΕΧΩΔΕ, ο Δήµαρχος της Ι.Π. Μεσολογγίου και ο σύλλογος των κατοίκων πελαδούχων, ώστε να συµπεριληφθούν σε αυτή όλες οι πελάδες ; ( η προφορική απάντηση των υπηρεσιακών παραγόντων του ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν ότι δεν έλαβαν παρόµοιο αίτηµα. . . . Τα υπάρχοντα έγγραφα όµως τους διαψεύδουν. . .).
Παρά την παντελή απαξίωση λοιπόν στην γνώµη της τοπικής κοινωνίας, ψηφίζεται η 22306/2006 ΚΥΑ. Στην εν λόγω ΚΥΑ, δεν αναφέρεται πουθενά κάποιο άρθρο που να έχει άµεση ή έµµεση σχέση µε « κατεδάφιση των υπαρχόντων σήµερα πελάδων» . ( να δούµε τι παράγοντα, «περιβαλλοντικό» ή ιδιοκτησιακό θα βρουν πάλι για να υποστηρίξουν το αντίθετο ).
Για την χρήση λοιπόν των πελάδων, ( και εναρµονισµένα µε τις νόµιµες περιβαλλοντικές συνθήκες ), καθορίζεται στην σελίδα 4212, παρ. Β.γ., της ΚΥΑ 22306/2006, ότι επιτρέπονται :
« . . . η διηµέρευση και διανυκτέρευση και η δηµιουργία της αναγκαίας υποδοµής σε µεµονωµένα διακριτά καταλύµατα εµβαδού εκάστου µέχρι 50 τ.µ. και συνολικού ύψους µέχρι 5 µ. από το πέριξ φυσικό έδαφος. . . . », « . . . τα θαλάσσια λουτρά και ελαφρά υποδοµή για εξυπηρέτηση των λουοµένων (ανάλογος εξοπλισµός, σκιάδες, αποδυτήρια, ντους, τουαλέτες κ.λ.π.) . . . », « . . . η συντήρηση των υφισταµένων ξύλινων προβλητών πρόσδεσης-ελλιµενισµού σκαφών και γαϊτών . . . ».
Στην σελίδα 4210, παρ. Α2, της ΚΥΑ 22306/2006, καθορίζει επίσης ότι επιτρέπονται :
« . . . η εκτέλεση έργων που αποσκοπούν στη διαχείριση, συντήρηση και λειτουργία των επιτρεποµένων δραστηριοτήτων και εγκαταστάσεων . . .» Στην δε σελίδα 4211, παρ. Α3, β,5 της ΚΥΑ 22306/2006, καθορίζει ότι στην ζώνη ΠΦ2, επιπλέον επιτρέπονται :
« . . .η χρήση και συντήρηση του υφισταµένου οδικού δικτύου για εξυπηρέτηση των επιτρεποµένων δραστηριοτήτων . . .»
Όλοι οι πολιτικοί της κεντρικής και της τοπικής πολιτικής σκηνής, έχουν εκφράσει πολλές φορές την θέση ότι δεν πρόκειται να κατεδαφιστούν οι πελάδες του Μεσολογγίου. Είναι πρόσφατη η θέση του Υπουργού ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιά, ο οποίος είπε σε σύσκεψη στην περιοχή τον Μάιο του 2005, ότι «δεν πρόκειται να κατεδαφιστεί καµία ξύλινη πελάδα, που αποτελεί την ταυτότητα του Μεσολογγίου και θα βρεθεί η κατάλληλη λύση ».
Τον Μάιο 2007, ο Γενικός Επιθεωρητής Δηµόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής, µετά την επιθεώρηση στην περιοχή της Τουρλίδας, είπε ότι δεν πρόκειται να γίνουν κατεδαφίσεις, σε καµία πελάδα στην Τουρλίδα, χαρακτήρισε δε την υπάρχουσα κατάσταση ως ήπια και ως κατάσταση για την οποία µπορεί να βρεθεί λύση, συµφωνώντας απόλυτα µε τα λεχθέντα το 2005 από τον Υπουργό ΥΠΕΧΩΔΕ, κ. Σουφλιά.
Τον Ιούνιο 2007, το Δηµοτικό Συµβούλιο της Ι.Π.Μεσολογγίου, αποφάσισε οµόφωνα την συνέχιση της υδροδότησης των πελάδων, παρα την αντίθετη άποψη του προϊσταµένου της ΚΕΔ Αιτωλ/νίας. Διαµετρικά αντίθετα από όλα τα παραπάνω, υπάρχει εκ µέρους της ΚΕΔ Αιτωλ/νίας µια συνεχής αποστολή πρωτοκόλλων διοικητικής αποβολής των πελαδούχων και πρωτοκόλλων κατεδάφισης των πελάδων, και µία συνεχής επίδειξη δύναµης στον τοπικό τύπο και τους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθµούς (του Αγρινίου κυρίως) , από τον προϊστάµενο της εν λόγω υπηρεσίας.
Είναι καθηµερινή σχεδόν η αλληλογραφία του µε προϊστάµενα και υφιστάµενα κλιµάκια, µε στόχο (ζωής του από ότι φαίνεται), το να γκρεµίσει τις πελάδες ή να δηµιουργήσει συνθήκες µη διαβίωσης στην περιοχή, εκδιώκοντας τους πελαδούχους, είτε µε απειλές διακοπής κοινωνικών αγαθών (ρεύµα, νερό), είτε µε απειλές και εφαρµογή υπερβολικών αυξήσεων στα ΠΑΧ, γνωρίζοντας ότι απευθύνεται σε χαµηλά κατά κανόνα οικονοµικά στρώµατα.
Έτσι δηµιουργεί στην περιοχή κοινωνική αναστάτωση, µεταφέροντας γηπεδικές συνήθειες και συνθήκες έντασης και αµφισβήτησης των πάντων κατά πάντων. Είναι σχεδόν καθηµερινή η όχλησή του προς τις προϊστάµενες αρχές, προς τον Εισαγγελέα Μεσολογγίου, προς την Αστυνοµία, προς τον Λιµενάρχη, προς την ΔΕΥΑΜ, προς την ΔΕΗ, προς τον Περιφερειάρχη και προς όλους όσους θεωρεί ότι θα τον «βοηθήσουν» να «αποκαταστήσει την τάξη» στην περιοχή, να καταδικάσει και να «εξοστρακίσε» τους πελαδούχους και να «σώσει» τον Νοµό Αιτωλ/νίας από το έγκληµα της «ύπαρξης των πελάδων».
Εµείς οι Μεσολογγίτες, απαιτούµε διάλογο µε τις τοπικές υπηρεσίες, πιστεύουµε δε ότι δεν οδηγούν πουθενά οι αλαζονικές προκαταλήψεις που προέρχονται από το παρελθόν. Είναι µέσα µας βαθειά ριζωµένο, σαν παρακαταθήκη από τους ελεύθερους προγόνους µας, ότι η βία, η καταστολή και ο µονόλογος της εξουσίας, πυροδοτούν αντιστάσεις και διενέξεις που όλοι πρέπει να αποφεύγουµε. Βέβαια δεν µας λέει ο κ. προϊστάµενος της ΚΕΔ, τι θα απογίνει η περιοχή αν πραγµατοποιηθούν τα όνειρά του και οι «υποχρεωτικές, µα και καταναγκαστικές » αλλά και σύµφωνα µε τον νόµο ενέργειές του ;
Και αν βρεθεί και δοθεί από το Υπουργείο Οικονοµίας κάποια λύση στο ιδιοκτησιακό καθεστώς ή στο καθεστώς χρήσης ;
Και αν παραχωρηθούν αυτές οι περιοχές στον Δήµο Ι.Π.Μεσολογγίου ;
Μήπως φαντάζουν τότε σαν «γραφικές» οι θέσεις και ενέργειές του ;
Μήπως για να είναι πιο αποτελεσµατικός θα έπρεπε να «επικηρύξει» τους κατοίκους-πελαδούχους ;
Άραγε τι µπορεί να υποθέσει ο απλός πολίτης;
Ότι πρέπει να αποκοπεί από την παράδοσή του που είναι ο τρόπος ζωής του στις πελάδες, ότι τον κοροϊδεύει το κράτος και οι πολιτικοί του, ή ότι τον κυνηγούν οι διάφοροι υπηρεσιακοί παράγοντες ; Πιστεύουµε ακράδαντα , ότι το µείζον πρόβληµα των περιβαλλοντικών επιβαρύνσεων στην περιοχή µας, δεν γίνεται από την παραµονή και ανάδειξη των πελάδων, αλλά :
• από την διοχέτευση στην λιµνοθάλασσα Μεσολογγίου και Αιτωλικού φυτοφαρµάκων,
• από τις ανεξέλεγκτες αµµοληψίες στον Αχελώο και στον Εύηνο,
• από την ανεξέλεγκτη λαθροθηρία,
• από την κλοπή υδάτινων πόρων µε την κατασκευή ήδη τριών φραγµάτων στον Νοµό µας (Μόρνος, Καστράκι, Στράτος) και τέλος
• από την σχεδιαζόµενη εκτροπή του Αχελώου.
Έτσι η λιµνοθάλασσα του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού, θα µετατραπεί σε µια απέραντη αλυκή, λόγω της µεγάλης έλλειψης γλυκού νερού που θα καταλήγει σε αυτήν κατά τους καλοκαιρινούς µήνες και λόγω των µεγάλων εξατµίσεων κατά την ίδια περίοδο. Θα γίνει εποµένως ακατάλληλη για την επιβίωση κάθε οργανισµού. Ποια είναι η θέση των περιβαλλοντολόγων «φίλων» µας και του προϊσταµένου της ΚΕΔ Αιτωλ/νίας για τα παραπάνω ;
Οι σύµφωνα µε τους «φίλους» µας «καταπατητές µε τις πελάδες», προκαλούν την ίδια « περιβαλλοντική επιβάρυνση » µε όλα τα παραπάνω ; Φαίνεται ότι µε το πρόσχηµα της «προστασίας της φύσης» κάποιοι προσπαθούν να καθορίσουν «φέουδα», που ονειρεύονται ότι θα τα διαχειρίζονται όπως τους αρέσει, παρακάµπτοντας την θέση της τοπικής κοινωνίας την ηρεµία και την παράδοση της κάθε περιοχής.
Οι «γαρνιτούρες» σ’ αυτό το πιάτο της αποκλειστικής διαχείρισης ολόκληρης της νοτιοδυτικής Αιτωλοακαρνανίας, εξασφαλίζονται µε την επισήµανση του περάσµατος και της προστασίας κάποιων πουλιών…..
Αυτά, παρέχουν το πρόσχηµα της «επείγουσας» ανάγκης για την µονοµερή και ανισοβαρή «οικολογική» προστασία… της περιοχής. Φυσικά τα κοινοτικά κονδύλια για το «περιβάλλον», είναι πολύ µεγάλα και πρέπει να . . . διαµοιραστούν.
Μέσω ΕΠΠΕΡ ( Ευρωπαϊκό Πρόγραµµα Περιβάλλον), διακινήθηκαν και θα διακινηθούν προς εκτέλεση διαφόρων έργων τα παρακάτω αστρονοµικά ποσά : Έτη 2000-2005 διακινήθηκαν 629.856.773 ΕΥΡΩ Έτη 2007-2013 θα διακινηθούν 4.300.000.000 ΕΥΡΩ Από τα χρήµατα αυτά, διακινήθηκαν και θα διακινηθούν για « προστασία και διαχείριση βιοτόπων, οικοτόπων, προστασία ειδών, χρηµατοδότηση φορέων διαχείρισης και προστασία περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλους ».
Έτη 2000-2005 διακινήθηκαν 54.880.888 ΕΥΡΩ Έτη 2007-2013 θα διακινηθούν 180.000.000 ΕΥΡΩ Επίσης τα έτη 2007-2013, θα διακινηθούν 153.000.000 ΕΥΡΩ, για «άλλες υποστηρικτικές δράσεις, για ενδυνάµωση λειτουργίας φορέων και µηχανισµών περιβαλλοντικής πολιτικής, για µελέτες και εξοπλισµό για παρακολούθηση περιβαλλοντικών παραµέτρων ».
Τα ερωτήµατά µας βέβαια και εδώ, δικαιολογηµένα :
• Τι καλύτερο είδαµε µε αυτά τα χρήµατα για την περιοχή µας, για την Αιτωλοακαρνανία ;
• Πού κατέληξαν αυτά τα χρήµατα ; Μήπως οι φίλοι µας «περιβαλλοντολόγοι» και οι ασχολούµενοι µε τις κατά καιρούς εκπονήσεις «περιβαλλοντικών» µελετών το γνωρίζουν ;
• Μήπως εδώ κρύβεται η πλήρης απαξίωση στην γνώµη των τοπικών κοινωνιών που γνωρίζουν καλύτερα την περιοχή τους, από τους διάφορους µελετητές και από αυτούς που θεσµοθετούν τις µελέτες ;
• Μήπως η παραχώρηση δικαιωµάτων και εξουσιών, για τη διαχείριση του εναποµείναντος περιβάλλοντος, στην ουσία δηλώνει την αδυναµία των κυβερνήσεων να αντεπεξέλθουν σε αυτή τη διαχείριση , οπότε πρέπει να βρεθεί, και ιδού βρέθηκε, ο τρόπος λήψης των κοινοτικών πόρων ;
• Μήπως σας διαφεύγει κύριοι της κεντρικής πολιτικής σκηνής ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι η µόνη αρχή που στην ελληνική πραγµατικότητα και ειδικά στην ύπαιθρο, διατηρεί την άµεση επαφή µε το περιβάλλον, αλλά και το προνόµιο της οικειότητας και της προσωπικής σχέσης µε το πολίτη ;
• Μα είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλοι οι Δήµαρχοι και τα Δηµοτικά Συµβούλια των τελευταίων τουλάχιστον είκοσι ετών, ασχέτως των κοµµατικών τους καταβολών, έχουν ταυτόσηµες θέσεις για «παραµονή και ανάδειξη» των πελάδων ;
Όλοι τους ευνοούν την «καταστροφή του περιβάλλοντος και την παρανοµία» ;
Μήπως αναγνωρίζουν έτσι την σπουδαιότητα της ύπαρξης, διατήρησης και βελτίωσης της περιοχής µε τις πελάδες µας ;
Μήπως ως καλύτεροι γνώστες, πιστεύουν ότι «η διαµόρφωση του περιβάλλοντος πρέπει να γίνει για την ανάδειξη των πελάδων» και όχι ότι «οι πελάδες πρέπει να γκρεµιστούν, να θυσιαστούν για το περιβάλλον και µετά βλέπουµε τι θα κάνουµε για αξιοποίηση στο ρηµαγµένο περιβάλλον» ;
• Επιτέλους κύριοι που ασκείτε πολιτική και εξουσία. Δεν είναι δυνατόν η εκφρασθείσα από όλους τους πολιτικούς θέση για «µη κατεδάφιση και ανάδειξη των πελάδων», να µην έχει δηµιουργήσει και το αντίστοιχο ξεκάθαρο νοµικό καθεστώς. Δώστε οδηγίες στους υπηρεσιακούς παράγοντές σας να το κάνουν πραγµατικότητα και να λύσουν τα προβλήµατα που αυτοί δηµιούργησαν κάτω από την επίκληση της «προστασίας του περιβάλλοντος».
Όλα τα ανωτέρω και κυρίως ο τρόπος µε τον οποίο η κεντρική διοίκηση προωθούσε και προωθεί τα διάφορα νοµοσχέδια για το περιβάλλον, οδήγησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση στην συνθήκη Aarhus, στην οποία προσχώρησε και η Ελλάδα, ψηφίζοντας τον νόµο 3422/12.12.2005, που δεν τηρήθηκε στην εκπόνηση των περιβαλλοντικών σχεδίων για την περιοχή µας. Το περιεχόµενο της συνθήκης Aarhus, αναπτύσσεται διεξοδικά σε είκοσι δύο άρθρα και δύο παραρτήµατα. Τρεις όµως είναι οι βασικοί άξονες, ή πυλώνες, πάνω στους οποίους οικοδοµούνται τα επιµέρους συστατικά της.
Ο πρώτος πυλώνας ορίζει τα µέτρα για την πρόσβαση του κοινού στην περιβαλλοντική πληροφορία. Ανοίγει δηλαδή το δρόµο στον πολίτη για την εύκολη πρόσβασή του στην µέχρι σήµερα συχνά εφτασφράγιστη πληροφορία των υπηρεσιών. Ο πολίτης δεν είναι πλέον υποχρεωµένος να επικαλεστεί έννοµο συµφέρον, και οι αρχές είναι υποχρεωµένες να διαθέσουν τις πληροφορίες τους και να συµµορφώνουν τους υπαλλήλους τους στην διευκόλυνσή του. Ταυτόχρονα υποχρεώνουν τις διοικητικές αρχές να δηµοσιοποιούν τις περιβαλλοντικές πληροφορίες και να λογοδοτούν στους πολίτες τους.
Ο δεύτερος πυλώνας, ίσως ο σηµαντικότερος, καθιερώνει την συµµετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων που έχουν σηµαντικές επιπτώσεις για το περιβάλλον. Προβλέπει µάλιστα και τη συµµετοχή τους στην κατάρτιση και προπαρασκευή περιβαλλοντικών προγραµµάτων και σχεδίων και την έγκαιρη και ικανή ενηµέρωσή τους, ώστε η συµµετοχή τους να είναι ουσιαστική. Είναι δε σηµαντικότερος αυτός ο πυλώνας, γιατί το έλλειµµα της συµµετοχής των πολιτών διαπιστώθηκε στην διάσκεψη του Aarhus σαν αρνητικό φαινόµενο σε ολόκληρο τον πλανήτη, και γιατί ειδικά στην Ελλάδα το ερήµην των πολιτών αποτελεί παγιωµένη συµπεριφορά των κυβερνήσεων και των διαχειριστών της εξουσίας.
Ο τρίτος πυλώνας πραγµατεύεται την διευκόλυνση του πολίτη στην καταφυγή του στην δικαιοσύνη, σε κάθε σχεδόν περίπτωση που εκείνος θεωρεί ότι προσβάλλεται το περιβάλλον. Πρόκειται για τη θέσπιση εκείνης της ευχέρειας που λύνει τους γόρδιους σήµερα κόµπους των πολιτών όταν βρίσκονται αντιµέτωποι µε το κόστος των δικαστικών προσφυγών.
Επίσης η Κοινοτική Οδηγία 2003/35/ΕΚ, άρθρα 3(παρ.7) και 4 (παρ. 4) σχετικά µε τα µέσα ένδικης προστασίας του κοινού κατά πράξεων ή παραλείψεων της Διοίκησης σχετικά µε θέµατα ενηµέρωσης και συµµετοχής του κατά τη διαδικασία έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, οδήγησε στο ΦΕΚ 286Β/2 Μαρτίου 2007, µε διατάξεις που ενσωµατώνονται στο εθνικό δίκαιο και αποβλέπουν στην παροχή έννοµης προστασίας του κοινού κατά πράξεων ή παραλείψεων της Διοίκησης. Έτσι διασφαλίζεται και κατοχυρώνεται πληρέστερα και πιο ολοκληρωµένα το δικαίωµα της ουσιαστικής συµµετοχής του κοινού, κατά την διαδικασία έγκρισης περιβαλλοντικών όρων.
Με αυτό τον τρόπο ενισχύονται η εγκυρότητα και η διαφάνεια της διαδικασίας λήψης αποφάσεων στα περιβαλλοντικά θέµατα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι περισσότεροι από τους χειριστές και εισηγητές των θεµάτων που για εµάς είναι η ζωή µας, δεν έχουν καν επισκεφθεί την περιοχή µας. Γνωρίζουν ή αποκρύπτουν, αυτό το οποίο συνεχώς επικαλούνται και σαν σπαθί κουνάνε σε µας τους «µη γνωρίζοντες καταπατητές», ότι η συνολική έκταση της Ζώνης Ειδικής Προστασίας «Δέλτα Αχελώου, λιµνοθάλασσα Μεσολογγίου Αιτωλικού, εκβολές του Ευήνου ποταµού και νήσοι Εχινάδες» (GR2310001), η οποία έχει κηρυχθεί προστατευόµενη από την Ελλάδα κατ’ εφαρµογή της συνθήκης Ramsar και της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ «περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών», είναι 336.870 στρέµµατα, η δε περιοχή της Τουρλίδας και νήσου Τουρλίδας είναι περίπου 1.250 στρέµµατα, µε τις πελάδες να είναι διασκορπισµένες σε περίπου 250 στρέµµατα ( 220 στο νησί Τουρλίδας και 30 στην Τουρλίδα), να καλύπτουν δηλαδή περίπου µόλις το 0,074 % της συνολικής έκτασης ;
Εµείς ως απλοί και ήρεµοι πολίτες, θέλουµε να ζήσουµε σε καθεστώς κοινωνικής ηρεµίας, όπως τόσα χρόνια κάναµε, σε πλήρη αρµονία και σεβασµό µε το περιβάλλον µας.
Εµείς το αγαπάµε και το φροντίζουµε το περιβάλλον µας ενώ οι αγαπητοί αυτόκλητοι «οικολόγοι» και οι κατ’ επάγγελµα «περιβαλλοντολόγοι», α µ ε ί β ο ν τ α ι για να εκπονούν µελέτες και να θεσπίζουν για το περιβάλλον. Αλήθεια το αγαπούν ;
Θέλουµε να πιστέψουµε ότι δεν µας εµπαίζουν, αλλά είναι τόσο δύσκολο µε τις «ψεύτικες θέσεις» και τα έργα τους . . . . . .
Επειδή αυτά τα πολιτισµικά, αρχιτεκτονικά, παραδοσιακά στοιχεία που λέγονται πελάδες, αναδεικνύουν την Ιερή Πόλη Μεσολογγίου, πιστεύουµε ότι είναι δυνατόν να γίνουν ειδικές νοµοθετικές ρυθµίσεις που σαν επιστέγασµα ενός ουσιαστικού διαλόγου µε τους τοπικούς κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς που έως τώρα αγνοήθηκαν, και µε σεβασµό στις Διεθνείς συνθήκες για την προστασία του περιβάλλοντος και σεβασµό στην ιστορία και παράδοση της περιοχής, θα οδηγήσουν στην κοινωνική ηρεµία την περιοχή µας.
Πιστεύουµε επίσης ότι µία καταγραφή των υφιστάµενων σήµερα πελάδων αφενός µεν θα δείξει την ελάχιστη έκταση που αυτές καταλαµβάνουν, αφετέρου δε θα αποτρέψει την ανεξέλεγκτη από εδώ και πέρα εξάπλωσή τους. Μέσα από έναν ειλικρινή διάλογο µεταξύ των πελαδούχων και των εµπλεκοµένων φορέων, θα βρεθεί η πολυπόθητη χρυσή τοµή σε αυτό το θέµα που ταλανίζει την περιοχή µας τα τελευταία χρόνια. Το πνεύµα της ΚΥΑ 1319/1993, που επιτρέπει την ίδρυση παραθεριστικού οικισµού στην Τουρλίδα και σε τµήµα της νήσου Τουρλίδας, δηλαδή στην περιοχή µε τις πελάδες µας, σαφώς και ισχύει, αφού έγινε µε βάση τον βασικό περιβαλλοντικό νόµο 1650/1986. Σαφώς ισχύει και η ΚΥΑ 22306/2006 που δηµιουργεί τις ζώνες ΠΠ3 στην Τουρλίδα. Σαφώς υπάρχει το Υπουργείο Οικονοµίας και Οικονοµικών και το ΥΠΕΧΩΔΕ.. Σαφέστατα υπάρχουν και µε ουσιαστικό λόγο, ο Δήµος της Ι.Π. Μεσολογγίου, η ΚΕΔ, ο Φορέας Διαχείρισης ο Νοµάρχης Αιτωλ/νίας και οι απλοί κάτοικοι πελαδούχοι.
Πιστεύουµε ότι από τον διάλογο µεταξύ όλων των παραπάνω, είναι δυνατόν να προκύψει η ίδρυση «παραδοσιακού παραθεριστικού οικισµού, από τις πελάδες µας στην Τουρλίδα και σε τµήµα της νήσου Τουρλίδας», µέσα από µία µικρή και αναγκαία επέκταση της Ζώνης ΠΠ3, που µπορεί να την εισηγηθεί ο Φορέας Διαχείρισης, στις εκθέσεις του προς το ΥΠΕΧΩΔΕ . Έτσι στην νέα ΠΠ3 ζώνη, αφενός µεν θα υπάρξει χώρος για πραγµατοποίηση κοινόχρηστων ήπιων υποδοµών από τον Δήµο, αφετέρου δε θα συµπεριλαµβάνονται σε αυτή όλες οι υπάρχουσες σήµερα πελάδες, που θα είναι εναρµονισµένες µε τις διεθνείς συνθήκες.
Σε ότι αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς και το καθεστώς χρήσης, είναι εφικτό να υπάρξουν µόνιµες ή µακροχρόνιες λύσεις από το Υπουργείο Οικονοµίας και Οικονοµικών, εφόσον έχει ήδη επιλυθεί το «περιβαλλοντικό» θέµα. Με επικεφαλής τον Δήµο της Ι.Π. Μεσολογγίου και τους κατοίκους πελαδούχους, είναι καλοδεχούµενος και επιτακτικός ο ουσιαστικός διάλογος µε το Υπουργείο Οικονοµίας και Οικονοµικών, την Νοµαρχιακή Αρχή και τον Φορέα Διαχείρισης, για την εξεύρεση της αποδεκτής λύσης.
Με αυτές τις σκέψεις και απόψεις µας,
1. Θα δοθεί δικαιωµατικά η πρωτεύουσα θέση στην τοπική αυτοδιοίκηση, στον Δήµο, για την αξιοποίηση της περιοχής.
2. Καµία πελάδα δεν θα κατεδαφιστεί. Έτσι θα παραµείνουν αυτά τα χαρακτηριστικά για την Πόλη µας παραδοσιακά στολίδια.
3. Θα οριοθετηθεί η νέα και κατά ελάχιστον µεγαλύτερη ΠΠ3, και εποµένως θα µπορεί να διαφυλαχτεί από εδώ και πέρα, πιο αποτελεσµατικά.
4. Θα νοµιµοποιηθει η χρήση των πελάδων, κάτι που γινόταν για χρόνια πρίν.
5. Θα υπάρξει κοινωνική ηρεµία στην περιοχή.
6. Θα υπάρξει κοινωνική αποδοχή του Φορέα Διαχείρισης, πράγµα που θα εξασφαλίσει την ουσιαστική βιωσιµότητά του. Οι κάτοικοι θα τον αγκαλιάσουν ως θεσµό προσφοράς και συνεργασίας στην περιοχή µας και όχι ως έναν ακόµη θεσµό κατασπατάλησης του δηµόσιου χρήµατος, «καπελώµατος» των τοπικών αρχών, καταστολής και κοινωνικής βίας.
Μέχρις ότου βρεθεί η χρυσή αυτή τοµή, πιστεύουµε :
• Ότι πρέπει να διατηρηθεί η υπάρχουσα κατάσταση ως προς την χρήση της Τουρλίδας και της νήσου Τουρλίδας , που δεν αντιφάσκει µε την εσωτερική και διεθνή έννοµη τάξη.
• Ότι το ελληνικό δηµόσιο, µέσω της ΚΕΔ, καλόπιστα, όπως και πριν, δεχθεί την χρήση των πελάδων µε την καταβολή µίας εύλογης αποζηµίωσης, ενός µισθώµατος, που θα καταβάλλεται από κάθε ένα χρήστη, όπως και πριν.