Κάνω λάθος; Εις την αποικία ΕΛΛΑΣ, πολιτικά χρήσιμη και η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!

Γράφει ο Παναγιώτης Κατσούλης

τ. Δήμαρχος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου

Κάπως έτσι πρέπει να σκέφθηκε ο Βόλφγκανγκ. Σιγά μην αναστατώθηκε μπας και δεν βγει το ελληνικό πρόγραμμα (τρίτο μνημόνιο), εξαιτίας των 617 εκατ. €  που έδωσε ως μπουναμά φτώχειας ο Πρωθυπουργός. Δεν θίγονται τα συμφωνηθέντα υποστήριξαν και οι Μοσκοβισί, Πιτέλα, Σούλτς, καθώς και οι λοιποί μερικώς διαφωνούντες με τον γερμανικό παράγοντα.

Άλλωστε μήπως βγήκαν και τα προηγούμενα προγράμματα; Τη «δουλειά» τους την έκαναν. Έριξαν στα τάρταρα το εργασιακό κόστος (μισθούς, συντάξεις), διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις, φτωχοποίησαν τη μεσαία τάξη, υποθήκευσαν στο διηνεκές την κρατική περιουσία, αύξησαν το δημόσιο χρέος, επομένως και τα τοκοχρεολύσια που ξεπληρώνουμε στους δανειστές μας με τα λεφτά (στο μεγαλύτερο ποσοστό τους), που οι ίδιοι μας δανείζουν όσο παραμένουμε εκτός «αγορών». Και αυτή η «δουλειά», δουλεία κατ’ άλλους, πρέπει να συνεχιστεί!

Το πρόβλημα δεν ήταν και δεν είναι, κυρίως, οικονομικό. Γεωπολιτικό – πολιτικό ήταν και είναι. Σιγά μην κόπτονται όλοι (Ε.Ε., ΔΝΤ), τόσα χρόνια για το σχεδόν 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Μόνο που τώρα, σε μια Ευρωζώνη που τρικλίζει και αποσταθεροποιείται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο, τα κεκτημένα του γερμανικού παράγοντα πρέπει να διατηρηθούν, τόσο τακτικά όσο και μεσοπρόθεσμα. Τακτικά, με την κίνηση του ο Βόλφγκανγκ στέλνει το μήνυμα προς όλους. Εγώ κάνω κουμάντο. Μέσω του εξωθεσμικού του βραχίονα που άπαντες έχουν ασπαστεί (Eurogroup), θα παίζω καθυστερήσεις, όπως και επί Σαμαρά –Βενιζέλου, θα σταματώ την αξιολόγηση, θα ανεβοκατεβάζω κυβερνήσεις, θα αποφασίζω όπως με συμφέρει τους χειρισμούς στο «ελληνικό ζήτημα» και όχι μόνο. Τι Ευρωκοινοβούλιο και τι Κομισιόν μου λέτε. Αυτά είναι διακοσμητικά όργανα. Επιτροπεία ασκεί η Γερμανία και ουδείς άλλος, STOP. Γι’ αυτό άλλωστε τα τελευταία χρόνια όλοι οι έλληνες πρωθυπουργοί, αναζητούν «πολιτική λύση» στην αγκάλη της Μέρκελ και φυσικά εισπράττουν ανεξαιρέτως το ίδιο αποτέλεσμα.

Μεσοπρόθεσμα, ο γερμανικός παράγοντας προσβλέπει στην επόμενη μέρα της Ε.Ε. Οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις διεθνώς, αποκλείεται να την αφήσουν ως έχει σήμερα. Η εκλογή Trump και η επαναφορά του «αμερικάνικου προστατευτισμού» με βασική επιλογή τον περιορισμό της Κίνας και όχι των εξ Ανατολών κίνδυνο (Ρωσία), η συνέχιση της οικονομικής κρίσης παγκοσμίως, η επικράτηση εθνικιστικών θέσεων στο εσωτερικό της Ε.Ε., το Brexit, το «ιταλικό πρόβλημα» και η συνεχιζόμενη διεθνοποιημένη πυρκαγιά στον άξονα Τουρκίας – Μ. Ανατολής, προϊδεάζουν την επόμενη μέρα της Ε.Ε. Μια νέα Ευρώπη με οικονομικές ζώνες; Μία Ευρωζώνη δυο ταχυτήτων; Θα δούμε…όπως όμως και να εξελιχθεί η κατάσταση, την Ελλάδα την θέλουμε υπό την επιτροπεία μας, δηλώνει στο διαπασών ο Βόλφγκανγκ.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, το ερώτημα για μια ακόμη φορά είναι τι κάνουμε ΕΜΕΙΣ. Ότι κάναμε και χθες, δηλαδή τα προηγούμενα 7 χρόνια, με κάθε φορά χειρότερους όρους για τη χώρα και την κοινωνία; Κομματικοί τακτικισμοί και λεονταρισμοί άνευ ουσίας, εκλογές κάθε δυο χρόνια και φύγε εσύ να έρθω εγώ, εθνική κατάθλιψη, παραγωγική αποδιάρθρωση, υπερφορολόγηση και κοινωνική μιζέρια, με μοναδικό στόχο την πολιτική επιβίωση προσώπων και μηχανισμών.

Θα γίνω συγκεκριμένος, με βάση την τελευταία κίνηση Τσίπρα, ο οποίος αποδεδειγμένα πλέον αναδεικνύεται σε μετρ της τακτικής, αξιοποιώντας  κατάλληλα την εγγενή έλλειψη στρατηγικής της ΝΔ.

Πρόσφατα ψηφίσθηκε από τη Βουλή ο προϋπολογισμός. Σε αυτόν καταγράφηκε η κυβερνητική «επιτυχία» του πλεονάσματος 1,09% του ΑΕΠ για το 2016, σχεδόν διπλάσιο του στόχου 0,59% που είχε συμφωνηθεί, όσο και της στόχευσης 2% έναντι 1,75% που είχε δεσμευθεί στους δανειστές για το 2017. Που οφείλεται η «επιτυχία»; Στη διόγκωση των έμμεσων φόρων, ιδιαίτερα του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης, με 437 εκατ. € προβλεπόμενα έσοδα για το 2017. Ταυτόχρονα και με μια σειρά μικρών επιβαρύνσεων σε πολλά είδη λαϊκής κατανάλωσης (καύσιμα 422 εκ. €, τσιγάρα 142, καφές 62, μπύρα 62, σταθερή τηλεφωνία 54). Συνολικά οι έμμεσοι φόροι προβλέπεται να αυξηθούν κατά 1,4 δις ευρώ. Το ποσοστό συμμετοχής των έμμεσων φόρων στο σύνολο της φορολογίας μας αγγίζει το 38%, όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι κάτω από 35% και στη Γερμανία κάτω από 30%. Επίσης προβλέπεται αύξηση και της άμεσης φορολογίας κατά σχεδόν 1 δις €, με ταυτόχρονη μείωση των δαπανών κατά 1,7 δις €, ιδίως από τις συντάξεις (600 εκατ. € περίπου προβλέπεται να κοπούν, όσο ο εξαγγελθείς μπουναμάς). Δεν θα αναφερθώ στα κοινωνικά αποτελέσματα αυτών των «επιτυχιών», γιατί όλοι μας τα βιώνουμε.

Όταν όμως καταγράφονται τέτοιες «επιτυχίες», δεν αποτελούν αυτές «βούτυρο στο ψωμί» του Βόλφγκανγκ; Δικαίως δεν ισχυρίζεται ότι βγαίνει και το 3,5% δεκαετές πλεόνασμα μετά το 2018 και άρα ψηφίστε νέα μέτρα λιτότητας; Επομένως επί της ουσίας που διαφωνούμε; «Βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας», απλά μετά δεν αντέχουμε πολιτικά να στηρίξουμε τον αυτό εγκλωβισμό μας και ενώ ξέρουμε πως ψάχνει ευκαιρία για να μας ταπεινώσει, του δίνουμε μια μικρή και κατόπιν φωνασκούμε, αφού βεβαίως πριν «βάλαμε πλάτη» για να ευοδωθεί η πολιτική του. Μόνο που η προσφυγή στο «πατριωτικό συναίσθημα των ελλήνων», δεν μπορεί να υποκρύψει τον τωρινό πραγματικό συσχετισμό δύναμης στην Ε.Ε., εκτός και αν οι διαρκώς εκλογικά μειούμενοι Ευρωσοσιαλιστές στους οποίους ο Τσίπρας επιχειρεί την ενσωμάτωση του, τραβήξουν το σκοινί (και έχουν πολλούς λόγους για να το κάνουν). Αλλιώς, εκ νέου «αυταπάτες» δεν θα γίνουν αποδεκτές.

Από εκεί και πέρα, δυο είναι οι επιλογές του:

Η πρώτη είναι να ξαναθυμηθούμε την εθνική υπερηφάνεια, αλλά στο τέλος «να συμβιβαστούμε ξανά εντίμως», όπως πρότεινε και ο Υπ. Οικονομικών, αλλά και προσδιόρισε ο Σούλτς για τις 26 Ιανουαρίου. Φυσικά ο “συμβιβασμός” δεν θα αφορά το επίδομα στους συνταξιούχους (θα βρεθεί συναινετική λύση σε αυτό), αλλά στα επόμενα μέτρα μετά την αξιολόγηση. Σε κάθε περίπτωση - είτε συνεχιστεί το παιχνίδι των καθυστερήσεων (το πλέον πιθανό και με χείρα βοηθείας ΔΝΤ), είτε συμφωνηθούν “κατόπιν συμβιβασμού” νέα μέτρα – σε επίπεδο τακτικής του είναι χρήσιμη μια στάση πλειοψηφική εντός Βουλής. Κοντινή σ’ εκείνη που στήριξε το 3^ο μνημόνιο και με τη ΝΔ στο καναβάτσο. Όχι για να υποχωρήσει ο Βόλφγκανγκ επειδή θα ψηφισθεί το βοήθημα με ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά για να διαλαλεί, είτε «μαζί ψηφίσαμε» είτε “μαζί αντισταθήκαμε εκτός ΝΔ”.

Η δεύτερη επιλογή είναι να κάνει το χατίρι στον Κυριάκο. Εκλογές δεν θέλεις, «μολών λαβέ». Πάρε και τη ρετσινιά του μειοδότη – τσιράκι του Βόλφγκανγκ (άλλωστε ποτέ δεν έκρυψε τη γερμανική του προτίμηση), που δεν τολμάς ούτε τα ελάχιστα «φιλολαϊκά μέτρα» να στηρίξεις. Πάρτε και μια πόλωση όλοι σας, που όμοια της δεν θα έχετε ξαναδεί και πάμε σαν άλλοτε. Πρόγευση λάβαμε από το σώου Πολάκη – Άδωνι…

Στη δεύτερη περίπτωση το αποτέλεσμα είναι σχεδόν προδικασμένο. Η ΝΔ πρώτη αλλά όχι αυτοδύναμη. Όποιοι την στηρίξουν, θα μιλήσουν μεν για «καμένη γη» αλλά θα φορτωθούν δε τα επαχθή μέτρα ενός «4^ου μνημονίου» και επομένως σύντομα θα φυλλορροήσουν. Άσε που αν βρεθούν πρόθυμοι συγκυβερνήτες, προσμένει πως ταυτόχρονα θα καταλήξουν οι ίδιοι διασπασμένοι και με το χαρακτηρισμό του «νέου Τσιριμώκου». Αναμπουμπούλα στη λεγόμενη Κεντροαριστερά, με το ΣΥΡΙΖΑ πρωτεύουσα δύναμη και «πεδίο δόξης λαμπρό», αφού οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με νέο σύστημα, κοντινό στην απλή αναλογική. Τυχαία δήλωσε ο Υπ. Οικονομικών, πως μετά τις εκλογές «δεν είναι σαφές αν θα μπορούσε να σχηματισθεί νέα κυβέρνηση»;

Έξυπνη τακτική δε λέω, και μπορεί να του βγει. Ε και; Επί της ουσίας, για την κοινωνία, για όλους εμάς που ζούμε 7 χρόνια στη μέγγενη των μνημονίων, τι θα αλλάξει προς το καλύτερο; Έτσι θα βγούμε από την κρίση;

Δυστυχώς δεν υφίσταται στρατηγική διεξόδου, και όσο αυτό θα συνεχίζεται  όλο και πιο πολύ θα αναλωνόμαστε σε αδιέξοδες τακτικές πρόσκαιρης πολιτικής επιρροής και επικράτησης.