Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος *
Η συζήτηση για την ταυτότητα, την αποστολή και την οργάνωση της Κεντροαριστεράς έχει αρχίσει εδώ και τέσσερα χρόνια. Το τελευταίο, ωστόσο, διάστημα και μετά την εμπειρία του «πρώτη φορά Αριστερά» έχει κορυφωθεί ο προβληματισμός για το πώς μπορεί να εκφραστεί πολιτικά ο μεσαίος προοδευτικός χώρος που έχει διαμορφωθεί στη χώρα. Ποια μορφή, ποια στρατηγική και ποιο πολιτικό πρόγραμμα θα υιοθετήσει το πολιτικό υποκείμενο που θα στοχεύσει στην κινητοποίηση των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου που θα εκφράσουν τα σύγχρονα κοινωνικά αιτήματα.
Το κλίμα απογοήτευσης, δυσπιστίας και αμηχανίας που κυριαρχεί στην κοινωνία αναμφισβήτητα μας επηρεάζει όλους. Οι πολίτες λένε με πολλούς τρόπους ότι υποαντιπροσωπεύονται πολιτικά. Δυσπιστούν ως προς τη δύναμη της συμμετοχής τους στην πολιτική αλλά και στην ίδια τη δύναμη της πολιτικής να αλλάξει τα πράγματα. Αγωνιούν για την αυξανόμενη τάση του ποσοστού ανεργίας που συνδέεται με την απώλεια περισσότερων θέσεων εργασίας, τη συρρίκνωση των εισοδημάτων, την αύξηση των εισοδηματικών ανισοτήτων και την επέκταση της φτώχειας. Όλες οι κοινωνικές ομάδες βρίσκονται σε καθεστώς ανασφάλειας. Οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι ως προς τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ως προς τη λειτουργία των κλαδικών τους αγορών και τις επιδράσεις που έχει η παγκοσμιοποίηση πάνω τους. Οι νέοι ως προς τις ευκαιρίες και την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Κάθε προβληματισμός, ωστόσο, εξαργυρώνεται με περισσότερα μέτρα, περισσότερες φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, περισσότερα αδιέξοδα.
Όλες οι εξαγγελίες της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για σκίσιμο των Μνημονίων, διεύρυνση της δημοκρατίας, κοινωνική δικαιοσύνη και παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας αποδείχθηκαν ένα όχημα βολικό προς την εξουσία. Τι κι αν η κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της χώρας μυρίζει μιζέρια; Τι κι αν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη; Τι κι αν το φορολογικό περιβάλλον είναι τόσο ασταθές, η Δημόσια Διοίκηση τόσο γραφειοκρατική και η Δικαιοσύνη τόσο δυσκίνητη που δεν μπορούν να εμπνεύσουν την ιδιωτική πρωτοβουλία και να ενεργοποιήσουν την επενδυτική δραστηριότητα; Τι κι αν οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται και μαζί τους χάνονται κεκτημένα δεκαετιών; Όλα αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για όσους σήμερα κατέχουν υπουργικούς θώκους. Οι υπουργοί του «πρώτη φορά Αριστερά» έχουν ξεχάσει όλες τους τις δεσμεύσεις απέναντι στον Ελληνικό λαό.
Στα σημερινά προβλήματα πρέπει να απαντήσει ο χώρος της Κεντροαριστεράς. Να περιγράψουμε στους πολίτες ένα πειστικό σχέδιο λύσεων. Θα πρέπει όμως να υπάρχει η Κεντροαριστερά, να μπορεί να οριστεί με ιδέες, πρόσωπα και πράξεις. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, ωστόσο, θα πρέπει να υποχωρήσουν οι όροι πολιτικής συναλλαγής και καιροσκοπισμού που υπονόμευσαν κάθε προηγούμενο εγχείρημα. Την κοινωνία δεν την αφορούν οι ρόλοι και τα στασίδια που θα πιάσει ο καθένας. Δεν την αφορούν όλοι αυτοί που εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμό τους σκέφτονται και διαπραγματεύονται ακόμη και τώρα με μικροπολιτικούς και μικροκομματικούς όρους. Οι πολίτες έχουν γυρίσει την πλάτη τους εδώ και καιρό σε όλους όσοι ανακατεύονται σε στείρες αντιπαραθέσεις και ακολουθούν προσωπικές στρατηγικές μόνο και μόνο για να συντηρούν το προσωπικό τους βιλαέτι και να νέμονται με όλες τις συνθήκες την εξουσία. Η προσπάθεια, λοιπόν, ανασυγκρότησης του χώρου θα γίνει καρποφόρα αν επικρατήσει η σύνεση και η παραδοχή ότι η χώρα μπορεί να πραγματοποιήσει τη μεγάλη φυγή προς τα μπρος, αν κυριαρχήσει στον τόπο μια υγιής Κεντροαριστερά. Μια Κεντροαριστερά που θα βασίζεται σε όρους αξιακούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς και ηθικούς, που θα έχει πρόγραμμα και όραμα. Μια Κεντροαριστερά που θα γεννηθεί από την κοινωνία των πολιτών και θα την εκφράζει, που δεν θα συντεθεί από τα ίδια πρόσωπα σε διαφορετικούς κεντρικούς ρόλους για να κρατήσουν κομματικές σφραγίδες, να καταλάβουν βουλευτικά έδρανα ή ακόμη και υπουργικούς θώκους. Χρειάζεται να αλλάξουν πραγματικά οι υφιστάμενες συλλογικότητες που βρίσκονται στον προοδευτικό χώρο και να στοχεύσουν στην πραγματική συμπόρευση. Να είναι έτοιμες στην επόμενη στροφή του δρόμου να απαντήσουν στα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, δικαιοκρατικά και διεθνοπολιτικά διλήμματα που θα τεθούν. Να μπορούν να κυβερνήσουν με σχέδιο και όραμα για τον τόπο.
Το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του έως σήμερα υπήρξε ο βασικός πυλώνας της Κεντροαριστεράς. Η βασική πολιτική δύναμη που στόχευσε και έκανε πράξη τη διεύρυνση της δημοκρατίας και τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις στον τόπο από την ενίσχυση των πολιτικών δικαιωμάτων, έως την εδραίωση του κοινωνικού κράτους και τις σύγχρονες υποδομές. Το ΠΑΣΟΚ έχει απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα σε πολιτικά σχήματα και προσωπικότητες. Η στάση και ο ρόλος της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά είναι καθαρός και ισότιμος. Οι πρωτοβουλίες της Προέδρου έχουν ευρεία αποδοχή στην κοινωνία, απελευθερώνουν δυνάμεις και οφείλουν όλοι πλέον να υπηρετήσουν το εμείς στην κοινή πορεία.
Έχει έρθει η ώρα λοιπόν να αναθερμάνουμε τον προοδευτικό χώρο. Τώρα που τα φώτα έπεσαν και αποκαλύφθηκε ο λαϊκισμός και η δημαγωγία από τη Δεξιά και την Αριστερά της χώρας, τώρα που το ΠΑΣΟΚ δικαιώνεται, οφείλουμε να προχωρήσουμε μπροστά και οποιος αυτοπροσδιορίζεται στον προοδευτικό χώρο και πιστεύει στη Δημοκρατική Συμπαράταξη να συμβάλει. Τότε θα έχουμε κερδίσει το στοίχημα της Κεντροαριστεράς.
* Ο κ. Δημήτρης Κωνσταντόπουλος είναι Βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.