Γράφει ο Παναγιώτης Κατσούλης
Δημοτικός Σύμβουλος – Πρώην Δήμαρχος
Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου
Αναμφίβολα «σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση».
Όταν όμως στο δήμο μας, μέσα σ’ ένα χρόνο πλημμυρίζουμε για δεύτερη φορά - πέρυσι το Μεσολόγγι φέτος το Αιτωλικό και οι Οινιάδες - τότε δυο ερμηνείες μπορεί να υπάρξουν.
Η πρώτη ερμηνεία δόθηκε προχθές 2/12/2017, δια στόματος δημάρχου Ν. Καραπάνου, στην κάμερα του ONAIR News, μετά την πλημμύρα και τις καταστροφές στο Αιτωλικό. Δήλωσε: «θεωρώ ότι το φαινόμενο δεν είναι μόνο πρωτοφανές. Αλλά νομίζω πως από εδώ και πέρα θα πρέπει να συζητήσουμε πως θα πάμε έτσι. Αυτή είναι η αλλαγή του περιβάλλοντος…».
Σύμφωνα λοιπόν με την άποψη του, ως περιοχή βρισκόμαστε στη δίνη ακραίων καιρικών φαινομένων και πρέπει να συνηθίσουμε και να μάθουμε να ζούμε με τις πλημμύρες και τις καταστροφές που αυτές επιφέρουν.
Ας υποθέσουμε ό,τι έχει δίκιο. Τότε τι πρέπει να κάνουμε;
Να τρέχουμε πίσω από κάθε καταστροφή «κάθε τρεις και λίγο»; Να μαζεύουμε τα «αποκαΐδια» της; Να τρέχει κατόπιν ο κόσμος να καταθέσει έγγραφα επί εγγραφών για να πάρει μετά από μήνες ψίχουλα;
Να ζητάμε να κηρυχτεί ο δήμος σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης; Να λαμβάνουμε μεγάλα ποσά έκτακτων επιχορηγήσεων για αντιπλημμυρικές παρεμβάσεις και να γίνεται κανόνας η αδιαφανής ανάθεση τους λόγω «έκτακτης ανάγκης»;
Και την επόμενη, ξανά φτου και απ’ την αρχή;
Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα του ενός χρόνου που μεσολάβησε από την πλημμύρα του Μεσολογγίου μέχρι σήμερα, όσα παραπάνω περιγράφηκαν αυτά ακριβώς έγιναν και τα αποτελέσματα τα ξαναζήσαμε δυστυχώς προχθές.
Πολύ φοβάμαι δε, πως το έργο θα επαναληφθεί και το 2018.
Δεν υπάρχει πιο κυνική ομολογία αποτυχίας και ταυτόχρονα αποποίησης και συγκάλυψης πολιτικών ευθυνών. Με στοιχεία θα το αποδείξω.
Κατά αρχάς κάθε φυσικό φαινόμενο, ιδίως μεγάλη βροχόπτωση που προκαλεί μεγάλες καταστροφές, βαφτίζεται «ακραίο». Διαφωνώ με το χαρακτηρισμό αυτό, όπως και οι μετρήσεις της Ε.Μ.Υ. πολλές φορές, αλλά δεν μένω σ’ αυτό. Έστω ότιόντως οι περσινές και φετινές βροχοπτώσεις στην περιοχή μας ήταν ιδιαίτερα έντονες έως «ακραίες».
Δεν ήταν όμως αναμενόμενες;
Δεν είχαν εγκαίρως προγνωστεί; Η απάντηση όλων είναι ΝΑΙ.
Όπως καταφατική θα είναι η απάντηση και στο ερώτημα, αν εκ των προτέρων γνωρίζουμε, στο μεγαλύτερο βαθμό, ποιες είναι οι περιοχές με το μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητας στην περίπτωση εκδήλωσης ακραίων καιρικών φαινομένων. Αυτή είναι άλλωστε η δουλειά της πολιτικής προστασίας.
Τι σημαίνουν όμως αυτές οι καταφατικές απαντήσεις, όσον αφορά το βαθμό ορθής και έγκαιρης προετοιμασίας, συντονισμού και κινητοποίησης δημοτικών, κρατικών και περιφερειακών δυνάμεων;
Πέρυσι για παράδειγμα στο Μεσολόγγι, αυτή ήταν υποτυπώδης. Δεν λειτουργούσε επί τρίωρο το κεντρικό αντλιοστάσιο της πόλης και μέχρι να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος, να συντονιστούμε με τη ΔΕΗ, να έρθει ο μηχανικός που θα το επισκεύαζε, είχαμε πνιγεί και ήμασταν τυχεροί που δεν συνεχίστηκε για μια ώρα ακόμη η νεροποντή. Θα θρηνούσαμε θύματα.
Όσο για τα βασικά ρέματα ήταν όλα φραγμένα, κάτι που αποδείχθηκε από τους καθαρισμούς που έγιναν φέτος σε αυτά, «όπου» και «όπως» έγιναν αυτοί …
Όμως «των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν»!
Φέτος, το παράδειγμα της πλημμύρας της ανατολικής και δυτικής πλευράς του Αιτωλικού, είναι χαρακτηριστικό.
Ούτε η μια ούτε η άλλη πλευρά του Αιτωλικού «πνίγηκε» εξαιτίας της «μπασάς», όπως δήλωσε ο κ. Καραπάνος.
Η μεν ανατολική πλευρά του Αιτωλικού πλημμύρισε εξαιτίας του σπασίματος και της υπερχείλισης του «ρέματος Ράγκου», το πάνω μέρος του οποίου ήταν ακαθάριστο και φραγμένο. (Επισυνάπτω προχθεσινές φωτογραφίες)
Και όμως το ρέμα «Ράγκου» είχε «καθαριστεί», σύμφωνα με την απόφαση ανάθεσης δημάρχου (104/2017, 31/7/2017), με ποσό που υπερέβη τις 50 χιλιάδες €!
Μάλιστα ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κ. Καραπαπάς, απαντώντας σε καταγγελία μου η οποία αφορούσε το μη καθαρισμό του ρέματος «Αεροδρομίου» και «Δυτικού Παράπλευρου Αύλακα» Ανατολικής Κλείσοβας», στις 25 Σεπτεμβρίου, ανέφερε:
«Όταν ξεκίνησε ο καθαρισμός του συγκεκριμένου ρέματος διακόπηκε κατόπιν παραινέσεων της τοπικής κοινωνίας του Αιτωλικού που ζήτησε σε προτεραιότητα τον καθαρισμό στο Ρέμα του Ράγκου (δρόμος Μεσολόγγι-Αιτωλικό) καθώς είχε φράξει παντελώς έως και το ύψος της γέφυρας, καθιστώντας ακόμη και τον δρόμο επικίνδυνο σε μία έντονη βροχόπτωση».
Μόνο που το ρέμα «Ράγκου» καθαρίστηκε κατά το ήμισυ, ήτοι από τη σιδηροδρομική γραμμή και κάτω, μέχρι τις εκβολές του στη λιμνοθάλασσα.
Ακόμη και αν δεχθώ πώς ορθά αυτός ο καθαρισμός στοίχισε πάνω από 50 χιλιάδες €, το βασικό ερώτημα είναι ένα:
Γιατί δεν καθαρίστηκε ολόκληρο το ρέμα, ώστε να αποφύγουμε τη χθεσινή καταστροφή της ανατολικής πλευράς του Αιτωλικού;
Ελπίζω να μην μου απαντήσετε, αν απαντήσετε, πως δεν υπήρχαν χρήματα…
Όσον αφορά την πλημμύρα της δυτικής πλευράς του Αιτωλικού, αυτή κυρίως οφείλεται στον μη καθαρισμό του λεγόμενου «ρέματος Μπούκας», το οποίο δυστυχώς καθαρίζεται τώρα!
Επομένως τα «ακραία» φυσικά φαινόμενα για να αντιμετωπισθούν εγκαίρως, απαιτούν τη μέγιστη δυνατή προετοιμασία και άρση όλων των πιθανών εστιών που μπορούν να προκαλέσουν καταστροφές. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε δεν μας φταίει η φύση αλλά η ανεύθυνη εφαρμοζόμενη τοπική πολιτική.
Γι’ αυτό και θεωρώ, πως η πιο χρήσιμη συμπαράσταση στους χθεσινούς και τωρινούς πληγέντες συμπατριώτες, δεν είναι τα λόγια παρηγοριάς αλλά η απαίτηση δέσμευσης των διοικούντων να λειτουργήσουν, επιτέλους, υπεύθυνα, σχεδιασμένα και σοβαρά, τόσο όσο το απαιτεί η προστασία της ζωής και των περιουσιών των κατοίκων του δήμου μας.