Γράφει η Μαρία Καλπουζάνη
Πολιτικό στέλεχος από το Μητρώο Στελεχών της Νέας Δημοκρατίας
Σε όλο τον σύγχρονο δυτικό κόσμο
η γυναικεία επιχειρηματικότητα τα τελευταία χρόνια αποτελεί κινητήριο μοχλό
ανάπτυξης και προόδου των κοινωνιών. Η γυναικεία επιχειρηματικότητα
εδραιώνεται, αργά αλλά σταθερά, ως μια βασική παράμετρος του σύγχρονου
επιχειρείν το οποίο καλείται να ισχυροποιηθεί πέρα και πάνω από κοινωνικές
ανισότητες, στερεότυπα και προκαταλήψεις αξιοποιώντας στο έπακρο τα συγκριτικά
πλεονεκτήματα του κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Σε τοπικό επίπεδο, και ειδικότερα
στον αγροτικό τομέα, η γυναικεία επιχειρηματικότητα εκτιμάται σαν μέσο πρόσβασης
των γυναικών στην αγορά εργασίας, αλλά και σαν διαδικασία συμμετοχής τους στην
ανάπτυξη του τόπου τους. Οι γυναικείοι αγροτικοί συνεταιρισμοί, αποτελούν
πρότυπες μορφές συλλογικής δράσης, με
σκοπό την προάσπιση των συμφερόντων των μελών τους, αλλά και γενικότερα της
τοπικής κοινωνίας στην οποία δραστηριοποιούνται. Αποτελούν, ένα σημαντικό
οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό θεσμό γιατί συμβάλλουν στην αξιοποίηση
των τοπικών πόρων, προσφέρουν εισόδημα στην αγροτική οικογένεια, διατηρούν και
διαιωνίζουν την πολιτιστική κληρονομιά και δημιουργούν την υποδομή για
συγκράτηση του πληθυσμού στον τόπο καταγωγής του.
Στη χώρα μας λειτουργούν 170
Γυναικείοι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί όπου τα τελευταία χρόνια όχι μόνο
ισχυροποιήθηκαν αλλά και αυξήθηκαν απάκρη σε άκρη της Ελλάδος.
Στην σημερινή ιδιαίτερα κρίσιμη
οικονομική κατάσταση μας, οι γυναικείοι συνεταιρισμοί καλούνται να συμβάλουν
και αυτοί με την σειρά τους στην ανάταξη της υπαίθρου και στην συγκράτηση των
τοπικών πληθυσμών στις περιοχές όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Καλούνται να το
πράξουν ξεπερνώντας τα λάθη και τις παθογένειες του παρελθόντος. Παθογένειες
που έθεσαν σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη των συνεταιρισμών ανά την Ελλάδα
καθώς μετατράπηκαν σε εστίες κακής οικονομικής διαχείρισης και αδικιών εις
βάρος των μελών τους.
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν
για το μέλλον είναι πολλές: από την έλλειψη δικτύου διανομής και προώθησης
προϊόντων και την έλλειψη υποδομών τυποποίησης, συσκευασίας και πιστοποίησης
τους μέχρι την ανεπαρκή προβολή των προϊόντων αλλά και την απουσία γνώσης για
την ορθή αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών προς όφελος της αύξησης των πωλήσεων.
Οι γυναικείοι συνεταιρισμοί καλούνται να ανταγωνιστούν αντίστοιχους
συνεταιρισμούς άλλων χωρών οι οποίοι διαθέτουν και την υποδομή και την υποστήριξη
από το κράτος σε βασικές υποδομές και διευκολύνσεις, όπως είναι η φορολογική
συνέπεια του κράτους απέναντι στον πολίτη αλλά και η διευκόλυνση στις εξαγωγές
μέσω της μείωσης της γραφειοκρατίας.
Στην Ελλάδα τα αυτονόητα είναι
δυστυχώς και τα ζητούμενα στις μέρες μας. Για την αντιμετώπιση των σημαντικών
αυτών προβλημάτων, χρειάζεται πολιτική βούληση, για θέσπιση πολιτικών
προκειμένου να στηριχθούν αλλά και να προωθηθούν τόσο οι συνεταιριζόμενες γυναίκες όσο
και η περιφερειακή ανάπτυξη του
τόπου. Απαιτούνται εκστρατείες ενημέρωσης των τοπικών κοινωνιών για τα οφέλη
του συνεταιρίζεσθαι αλλά και σωστή ενημέρωση αναφορικά με τα εργαλεία προβολής
και προώθησης προϊόντων, τους τρόπους χρηματοδότησης τέτοιων σχεδίων, την ορθή
αξιοποίηση των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας καθώς και την εκπαίδευση ως προς
την τυποποίηση, την πιστοποίηση και την συσκευασία.
Η χώρα μας δεν μπορεί να
περιμένει την κρατική μέριμνα και προστασία. Δεν μπορεί πλέον το κράτος να
αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της οικονομίας διαστρεβλώνοντας την ελεύθερη
αγορά. Ταυτόχρονα όμως το κράτος δεν μπορεί πλέον να αποτελεί και εμπόδιο σε
όποιον επιθυμεί να πάρει ο ίδιος την τύχη στα χέρια του και να ρισκάρει, να
επενδύσει, να συνεργαστεί να δημιουργήσει. Αν δεν μπορεί το κράτος να βοηθήσει
συνεταιριστικά σχήματα όπως οι γυναικείοι συνεταιρισμοί τουλάχιστον να μην τα
εμποδίζει στο να κάνουν την δουλειά τους.
Αναδημοσίευση από το liberal.gr