Γράφει ο Φώτης Νεκτάριου Σαγώνας, (γένους Καυκά, από
το Αιτωλικό),
υποψήφιος στην παράταξη «Συμμαχία για το Μέλλον»,
με επικεφαλής για δήμαρχο τον Παντελή Σκαρμούτσο.
Τα έντονα γεγονότα του 2012 στο
Αιτωλικό, που κατέληξαν σε συγκρούσεις και συμπλοκές, αποτέλεσαν την αφορμή για
να ασχοληθώ περισσότερο με την ιστορία του Αιτωλικού.
Εκείνη την εποχή υπήρξε
συγκροτημένη δράση της ακροδεξιάς στην περιοχή που οδήγησε στην προσωρινή
κατάργηση του πανηγυριού της Άγια-Αγάθης. Από συστάσεως ελληνικού κράτους η
λεβεντοπανήγυρη της Άγια-Αγάθης είχε ακυρωθεί μονάχα μια φορά, με το ξέσπασμα
της Χούντας στην Ελλάδα.
Ένα από τα συνθήματα, εκείνες τις
ημέρες, στους τοίχους του Αιτωλικού ήταν το « Έξω οι Γύφτοι- έξω οι Βλάχοι!»
Ένα σύνθημα τρομερό, όταν αναλογιστούμε, πως στην μάχη του Ντολμά οι βλάχοι
αγωνιστές του Λιακατά που θυσιάστηκαν στη λασπονησίδα για την ελευθερία του
Ανατολικού ήταν πενταπλάσιοι από τους ανατολικιώτες!
Η έρευνα που έγινε, τότε, και τα
ιστορικά στοιχεία που συνέλεξα, αποτέλεσαν το υλικό για τα βιβλία που
συνέγραψα, τόσο για την ιστορία του Ανατολικού και του Μεσολογγίου, όσο και για
τις θυσίες των αγωνιστών τους: «Λιμνοθάλασσα Ελευθερίας»-2015, «300 του
Ντολμά»- 2016, «Μυθικές Επαναστάσεις -2018.
Η έλλειψη ιστορικής μνήμης
σχετικά με έναν τόπο μπορεί να είναι καθοριστική και για τη διαμόρφωση της
πολιτικής σκέψης και συμπεριφοράς. Είναι ανάγκη πολλών ανθρώπων να συνταχθούν
σε ομάδες και να ενταχθούν σε ένα ευρύτερο σύνολο που θα τους προσφέρει ένα
αίσθημα ασφάλειας. Η πρώτη τέτοια συλλογική δομή για κάθε άνθρωπο είναι η
οικογένειά του, κι αν αυτή δεν του προσφέρει το απαραίτητο περιβάλλον
ασφάλειας, είναι κάτι που μπορεί να τον σημαδέψει για ολόκληρη τη ζωή του.
Σε επόμενα στάδια οι
συλλογικότητες επεκτείνονται σε φιλικές ομαδικές, καθώς και σε θρησκευτικές και
πολιτικές ιδεολογίες. Η πίστη, μάλιστα, η οποία αναπτύσσεται με ιδεολογικό
υπόβαθρο, προσφέρει ένα ισχυρό αίσθημα ασφάλειας, και λειτουργεί ως ένα είδος
πνευματικής περιουσίας που μπορεί κάποιος να την κατέχει μέχρι το τέλος της
ζωής του!
Δυστυχώς, όμως, όταν μια τέτοια
ιδεολογία στηρίζεται σε επιθετικές και μισάνθρωπες θέσεις, εκτός του ότι
φανερώνει ανασφάλεια και φόβο, στρέφεται ενάντια στην ίδια την κοινωνία και την
πληγώνει, κάποιες φορές βαθιά.
Κανένας μας δεν μπορεί να
αισθάνεται ασφαλής και δικαιωμένος όταν καλύπτεται πίσω από πολιτικές μίσους.
Και επειδή η Ελλάδα έχει μαρτυρήσει από τον ναζισμό και τον φασισμό,
πληρώνοντας βαρύ τίμημα, κανένας συμπολίτης μας δεν αξίζει να θεωρεί
φυσιολογικές φασιστικές και ναζιστικές πρακτικές στην καθημερινή ζωή του!
Η έννοια του «Πολίτη» έχει
ιδιαίτερη αξία, καθώς ο καθένας μας, με την πολιτική του στάση, καθορίζει και
την πραγματικότητα που διαμορφώνεται στο περιβάλλον του. Η έννοια του «Ήρωα» σε
μια κοινωνία μπορεί να έχει αξία μόνο, εάν και εφόσον, εμπνέει τους πολίτες σε
ανώτερα ιδανικά για την κοινωνία τους.
Οι «Ήρωες» στην ελληνική ιστορία
έχουν αποκτήσει κυρίως αξία, λόγω της προσφοράς και της θυσίας τους. Όχι λόγω
της βαρβαρικής συμπεριφοράς τους ή λόγω του μίσους για τους συνανθρώπους τους.
Οι επιλογές, λοιπόν, που κάνει
ένας πολίτης, αφορούν και με ποιο πρότυπο Ήρωα ταυτίζεται ή εμπνέεται και τι
είδους αξία αποκτά στη συνείδησή του η ιστορική μνήμη του τόπου του.
Είναι ανάγκη, λοιπόν, για όλους
του πολίτες του Αιτωλικού, να γνωρίσουν την ηρωική ιστορία του τόπου τους, να
κατανοήσουν τις θυσίες που έγιναν για την ελευθερία του και να αποκτήσουν
εκείνο το αίσθημα υπερηφάνειας, που πηγάζει μέσα από ανώτερες πνευματικά αξίες.
Είναι αλήθεια, πως η θυσία των
300 του Ντολμά, δεν έχει ανεδείχθη στην ιστορία της ελληνικής επανάστασης.
Παρότι έχει μεγαλύτερη αξία αυτοθυσίας από ότι οι 300 του Λεωνίδα στις
Θερμοπύλες!
Ούτε έχει γίνει κατανοητός ο
ρόλος του Ανατολικού, ως κέντρο πολιτικής αντίστασης κατά της διακυβέρνησης
Μαυροκορδάτου και της επικυριαρχίας των βρετανών στην ελληνική επανάσταση.
Όπως ελάχιστοι Αιτωλικιώτες,
γνωρίζουν τους ήρωες του τόπου τους ενάντια στην Ναζιστική Κατοχή, και την αξία
των αγώνων τους.
Χρέος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης
είναι να σταθεί δίπλα στους πολίτες της και να αναδείξει την αξία των θυσιών
που έχουν συμβεί στον τόπο τον οποίο η ίδια καλείται να για διοικήσει. Είναι ο
τόπος και η ιστορία του συνυφασμένα με τους πολίτες και είναι ο τρόπος που
εμείς οι ίδιοι δίνουμε αξία στον τόπο μας ο οποίος καθορίζει το μέλλον μας και
το μέλλον των παιδιών μας!