Γράφει ο Χρήστος Κ. Χαλαζιάς
Η θεσμική μεταρρύθμιση ¨Κλεισθένης¨ φαίνεται ότι εκπληρώνει ικανοποιητικά το μακροχρόνιο αίτημα των τοπικών κοινωνιών για απλή αναλογική αντιπροσώπευση των δημοτών-πολιτών τους.
Τι κάνουμε όμως για να αξιοποιήσουμε ακόμα περισσότερο αυτή τη θετική εξέλιξη; Πως μπορεί η συμμετοχή μας να αποκτήσει ενισχυμένη χρησιμότητα για τον τόπο μας; Ποια είναι τα κριτήρια που επιλέγουμε για να κωδικοποιήσουμε την εκλογική μας συμπεριφορά; Για ποιους λόγους συμμετέχουμε σε αυτές τις τοπικές εκλογές και πώς επιλέγουμε να υποστηρίξουμε συγκεκριμένους υποψηφίους;
Στηριζόμαστε περισσότερο στην πολιτική και κοινωνική μας ιδεολογία; Σε κοινώς αποδεκτά ήθη, αρχές και αξίες που επιθυμούμε να αποκτά η προσωπικότητά μας καθώς ωριμάζουμε; Έστω, σε θέσεις και προγράμματα; Αντανακλά η ψήφος αυτό-αξιολόγηση; Ή συνηθίζουμε να επιλέγουμε τις εκλογικές μας προτιμήσεις, εγκλωβισμένοι κάθε φορά μέσα σε ένα μοτίβο συναισθηματικών και υποκειμενικών εμπειριών. Περιστασιακών συναναστροφών και προκαταλήψεων;
Είμαστε πιο επιρρεπείς στην εκτροπή της εκλογικής μας συμπεριφοράς όταν συμμετέχουμε σε εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης; Αποδεχόμαστε ότι τελικά είναι αδύνατο να αντιμετωπίσουμε τις ¨ενοχές¨, του να είσαι φίλος/η, αδερφός/ή, κουμπάρος/α, γείτονας, συγχωριανός/ή, συνάδελφος, κτλ, και παράλληλα να ακολουθούμε τις σταθερές μας;
Δεν είναι λίγες οι φορές που μας ¨ξελασπώνουν¨ οι υπεραπλουστεύσεις που δίνουμε στην ψήφο μας αλλά και τα ψευτοδιλήμματα που ¨ανιδιοτελώς¨ μας τίθενται. Ψηφίζω γιατί είμαι δυσαρεστημένος. Γιατί έχω αγανακτήσει. Εκφράζω το παράπονό μου. Έτσι και αλλιώς, είτε εκλογές, είτε δημοψήφισμα και δημοσκόπηση, το ίδιο είναι. Διαμαρτύρομαι για το παρελθόν, τιμωρώ για το παρελθόν, εκδικούμαι για το παρελθόν.
Άνθρωποι είμαστε και όλα αυτά τα βιώνουμε, πολύ δε, περισσότερο και πιο έντονα σε τοπικό επίπεδο.
Αρκετές φορές επίσης ενεργούμε αυθόρμητα. Μια από τις κύριες αιτίες που ακατάλληλοι άνθρωποι αναδεικνύονται και προωθούνται σε σημαντικές ηγετικές θέσεις, είναι διότι επιδεικνύουν υπερβολική αυτοπεποίθηση. Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι οι άνδρες υπερεκτιμούν κατά 30% τις ικανότητές τους ενώ οι γυναίκες κατά 15%. Διότι μπερδεύουν το χάρισμα με την ηγεσία. Αλλά και η ικανότητα από μόνη της δεν είναι αρκετή. Ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, αυτό της πρωθυπουργού της Μεγ. Βρετανίας, που όλοι παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια, είναι αρκετά διδακτικό. Η Τερέζα Μέι πήρε τη δουλειά εξ΄ αιτίας των αδιαμφισβήτητων προσόντων και της επάρκειάς της. Αλλά η αδυναμία της να επηρεάσει καταλυτικά στην εξεύρεση ευρείας συναίνεσης και η έλλειψη ικανοτήτων πειθούς, της κόστισε σε κρίσιμες στιγμές στη διαδικασία του brexit. Το να είσαι καλός ηγέτης απαιτεί την ικανότητα πάνω στο χάρισμα. Και για να εφαρμοστεί ένα όραμα στην πράξη, εκτός της επιρροής απαιτείται και επάρκεια.
Μια άλλη πρόσφατη έρευνα ανάδειξε τις δεξιότητες και ικανότητες που θα είναι απαραίτητες τα προσεχή χρόνια : Δημιουργικότητα, ικανότητα στην επίλυση σύνθετων προβλημάτων, κριτική σκέψη και ανάλυση, αυθεντικότητα και ακεραιότητα, κοινωνική επιρροή και ήθος, συναισθηματική νοημοσύνη και εν-συναίσθηση επικεντρώνουν το ενδιαφέρον μας.
Η συμμετοχή από μόνη της, δεν αρκεί. Η προοπτική και πρόοδος του τόπου μας, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες μας, εξαρτάται από το βαθμό που αντικειμενικά κριτήρια διαμορφώνουν τις επιλογές μας και την εκλογική μας συμπεριφορά.
Για το Δήμο της Ι. Π. Μεσολογγίου, η παρουσία πέντε δημοτικών συνδυασμών κάνει πολύ εύκολο το εγχείρημα της επιλογής δημοτικών συμβούλων, εφόσον και οι πέντε στελεχώνονται από πολλούς/ές αξιόλογους/ες και ικανούς/ές συμπολίτες/τισσές μας.
Εντούτοις, η πραγμάτωση της απλής αναλογικής αντιπροσώπευσης όλων των δημοτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων περνάει μέσα από την αντικειμενική επιλογή υποψηφίου για τη θέση του Δημάρχου.
Πόσο εύκολο είναι αυτό;
Ποιος θα διαχειριστεί αποτελεσματικά την ετερογένεια του δημοτικού συμβουλίου και την ποικιλία θέσεων, απόψεων και επιδιώξεων;
Ποιος είναι ικανότερος να κατανοήσει και να εμπνεύσει εμπιστοσύνη αλλά και να κινητοποιήσει και να απαιτήσει συνεργασία από όλους με όλους και σε κάθε επίπεδο; Να επιβάλει τον κοινό σκοπό για το καλό της πόλης;
Ποιος αποδεικνύει μέσα από τη διαδρομή και την επαγγελματική επάρκειά του, ώστε να δώσει αυτός πρώτος το παράδειγμα για έναν νέο τρόπο αντίληψης για σκληρή δουλειά χωρίς καθυστέρηση, προσεκτικό σχεδιασμό και συνέπεια στην εφαρμογή;
Η επιλογή εδώ, δεν είναι μόνο εύκολη αλλά και προφανής !