Ψηλά στην ατζέντα της επικαιρότητας
στη Δυτική Ελλάδα βρίσκεται το ζήτημα της μη ίδρυσης στην Πάτρα σχολής Νομικής
έτσι όπως είχε σχεδιαστεί, αποφασιστεί και δρομολογηθεί.
Μάλιστα στο άκουσμα των προθέσεων
της υπουργού Παιδείας για ακύρωση των διαδικασιών σύστασης της Νομικής σχολή
στο Πανεπιστήμιο Πατρών έκανε δημόσια τοποθέτηση ο Αλέξης Τσίπρας με μια δήλωση (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ) που παραπέμπει, σε πολιτική πρακτική επαρχιώτη βουλευτή που έχει μάθει να
επενδύει στον τοπικισμό, ώστε να επιβιώνει πολιτικά. Δήλωση που κατά την άποψή μας δύσκολα την "χτένισε" ο ίδιος...
Χωρίς να υπερθεματίσουμε ή να
κατακεραυνώσουμε την πρόθεση της υπουργού Παιδείας θέλουμε με αφορμή το
συγκεκριμένο ζήτημα να θέσουμε κάποιους προβληματισμούς. Συγκεκριμένα:
1. Με δεδομένο ότι το Πανεπιστήμιο Πατρών δέχτηκε την λειτουργία σχολών σε άλλες πόλεις πλην της Πάτρας κάτι που στο κοντινό παρελθόν δεν το δεχόταν, ποια στάση θα κρατούσαν η περιφερειακή αρχή και οι φορείς της Αχαϊκής πρωτεύουσας στο ενδεχόμενο ίδρυσης της Νομικής σχολής σε άλλη πόλη της περιφέρειας; Εάν για παράδειγμα ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωνε την ίδρυση της Νομικής στο Μεσολόγγι, ώστε να αμβλύνει τις επιπτώσεις στην περιοχή από το σχέδιο ΑΘΗΝΑ και όπου υπάρχουν υποδομές και προϋποθέσεις για τη φιλοξενία της εν λόγω σχολής, ποια θα ήταν η στάση τους;
2. Με δεδομένο ότι το υπουργείο Παιδείας υποκύπτοντας στις συντεχνιακές πιέσεις του νομικού κόσμου της χώρας προέβη μεν στην ίδρυση Νομικής στην Πάτρα πλην όμως χωρίς να αυξήσει τον αριθμό των εισακτέων και έτσι για να γίνει ο ισοσκελισμός μείωσε τον αριθμό των εισακτέων στην Κομοτηνή. Αλήθεια είναι θεμιτό και ηθικό αυτό; Δηλαδή να στερείται μια πόλη φοιτητές για να ενισχυθεί κάποια άλλη;
3. Με την κατάσταση που βιώνει η οικονομία του Μεσολογγίου τα τελευταία χρόνια αλλά και η αντίστοιχη που βιώνει η Πάτρα το βέβαιο είναι ότι έχει ακολουθηθεί ένα παντελώς λανθασμένο οικονομικό μοντέλο στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο κομμάτι της τοπικής οικονομίας να έχει ως «σωσίβιο» τους φοιτητές. Αν είναι δυνατόν;
Με τους παραπάνω προβληματισμούς
που πηγάζουν από δεδομένες διαπιστώσεις γίνεται σαφές ότι θα πρέπει να αποτελέσει
προτεραιότητα για το πολιτικό προσωπικό της περιοχής, η αναθεώρηση του
οικονομικού μοντέλου της περιοχής.
Κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο με
την αξιοποίηση και ενίσχυση των συγκριτικών
πλεονεκτημάτων της κάθε περιοχής μακριά από μιμητισμούς ή μη βιώσιμων
διεκδικήσεων.
Ως επίλογο θέτουμε ως προβληματισμό
σε όλους σας το εξής: Την τελευταία 20ετια στην Αιτωλοακαρνανία πόσες φορές
ακούσατε επανειλημμένα συγκεκριμένα
αιτήματα από το πολιτικό προσωπικό για βελτίωση και ενίσχυση του πρωτογενούς
τομέα; Ελάχιστα νομίζουμε… Περί τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; Πολλές νομίζουμε…
Δ.Μ.