Γράφει ο Δρ. Θεόδωρος Λιόλιος
Αν. Καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής & Στρατιωτικών Εφαρμογών
Τομέας Φυσικών Επιστημών & Εφαρμογών της Σχολής Ευελπίδων
Επέλεξα να γράψω εγώ αυτά τα κείμενα και όχι τα στελέχη του Κέντρου Ελέγχου Όπλων διότι θεωρώ ότι η υπόθεση του Αρχηγού της ΣΣΕ και αριστούχου Έυελπι Χρήστου Φαραντάτου με αγγίζει προσωπικά ως καθηγητή του και ως άνθρωπο. Σε προηγούμενη ανάρτηση μας δώσαμε μια γενική προσέγγιση του θέματος και υποσχεθήκαμε να δώσουμε νέα στοιχεία.
Τα δημοσιεύματα κατά του Χρήστου δεν περιορίστηκαν μόνο στο άτομο του αλλά άγγιξαν και τον πατέρα του Ταξίαρχο Παναγιώτη Φαραντάτο ο οποίος και αυτός υπήρξε σπουδαστής μου όταν ήμουν καθηγητής στην Έδρα Ειδικών Όπλων της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου (1999).
Γνωρίζω και τους δύο πολύ καλά και φυσικά μπορώ να διαβεβαιώσω ότι πρόκειται για άτομα υψηλής ευφυίας με αποδεδειγμένα δημοκρατικές πεποιθήσεις προσηλωμένοι στο Σύνταγμα και τους νόμους. Μακάρι να μπορούσαν οι διάφοροι δημοκράτες που έπληξαν αυτή την οικογένεια να δουν όπως είδα εγώ τη θλίψη και την απόγνωση ενός πατέρα που βλέπει το όνομα του γιου του να διασύρεται άδικα και χωρίς δίκη. Μου είναι δύσκολο να μεταφέρω στο ψηφιακό κείμενο το αβάσταχτο ειδικό βάρος που είχαν τα δάκρυα του πατέρα του που βλέπει τον αριστούχο γιο του να χάνει τα πάντα για ένα επεισόδιο που είναι ασήμαντο και ανάξιο λόγου – ένα αστείο που διογκώθηκε και μετατράπηκε σε όπλο κατά της οικογένειας του και της Σχολής Ευελπίδων.
Οι συκοφαντίες όταν εκτοξευτούν δημοσίως είναι σαν τους κόκκους της άμμου στον άνεμο – δεν μαζεύονται και δεν ξέρεις που έχουν πέσει έλεγε ένας σοφός και στην περίπτωση μας έχει άμεση εφαρμογή.