Γράφει ο Βασίλης Πάικος
Ώστε ο Τσίπρας και η παρέα του το έστησαν όλο αυτό προκειμένου να ελέγξουν την ενημέρωση. Προκειμένου να οργανώσουν τη «νέα διαπλοκή», την «αριστερή διαπλοκή». Εντάξει, παιδιά, αλλά με ποιους; Με τον Αλαφούζο, με τον Κυριακού και με τον Μαρινάκη;
Και όμως επιμένουν. Επιμένουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και μετά το αποτέλεσμα του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες, σε όσα υποστήριζαν και πριν. Ότι ο Τσίπρας και η παρέα του το έστησαν όλο αυτό προκειμένου να ελέγξουν την ενημέρωση. Να την κάνουν δηλαδή φιλική προς τους ίδιους. Προκειμένου να οργανώσουν τη «νέα διαπλοκή», τη δική τους διαπλοκή, την -κατά Φώφη- «αριστερή διαπλοκή». Επιμένουν και μετά το αποτέλεσμα του διαγωνισμού δίχως, εννοείται, να προσκομίζουν κανένα στοιχείο, αλλά και καμιά λογική εξήγηση. Επιμένουν και μετά το αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που, ωστόσο, βγάζει μάτι...
Ώστε ο Τσίπρας και η παρέα του το έστησαν όλο αυτό προκειμένου να ελέγξουν την ενημέρωση. Προκειμένου να οργανώσουν τη «νέα διαπλοκή», την «αριστερή διαπλοκή». Εντάξει, παιδιά, αλλά με ποιους; Με τον Αλαφούζο, με τον Κυριακού και με τον Μαρινάκη; Πώς να ελέγξουν την ενημέρωση οι συριζαίοι και πώς να «διαπλακούν» για λογαριασμό και προς όφελός τους; Όταν οι τρεις από τους τέσσερις νέοι κάτοχοι τηλεοπτικών αδειών είναι ορκισμένοι εχθροί τους. Που για χρόνια τους πολέμησαν και εξακολουθούν να τους πολεμούν σκληρά. Και μονάχα ένας από τους νέους «αδειούχους» (πες τους και «υπερθεματιστές» κατά την ορολογία του συρμού, αν σου κάνει κέφι) φέρεται ως φιλοσυριζαίος. Και μάλλον είναι.
Ε, λοιπόν, τι να σου πω. Αν όλος αυτός ο κακός χαμός έγινε μόνο και μόνο για ν’ αποκτήσει κανάλι ο Καλογρίτσας, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Και η λογική επίσης. Επιτέλους ελέγχεται η ενημέρωση με σκορ προπαγάνδας τρία προς ένα εναντίον σου; Ή μήπως στήνεται διαπλοκή; Και τι σόι διαπλοκή θα 'ναι αυτή; Γελοιογραφία διαπλοκής. Συγκρινόμενη μάλιστα με την παλιά, τη μεγαλοπρεπή, τη μεγαλειώδη, της πλάκας διαπλοκή μιλάμε.
Αλλά τι τα θες, η πολιτική αμηχανία, ως συνέπεια διάψευσης όλων των προβλέψεων και όλων των προσδοκιών, σε τέτοιες τακτικές, προπαγανδιστικές, και λογικές απιθανότητες οδηγεί. Κατ’ ευθείαν στην πολιτική παράνοια.
Χτυπάνε το κεφάλι τους οι αντιπολιτευόμενοι που μπλόκαραν τη συγκρότηση του ΕΣΡ. Αφήνοντας έτσι τον Παππά να κάνει παιχνίδι ολομόναχος. Επεδίωξαν την αποχή από τον διαγωνισμό των επιχειρηματιών με την απειλή πως δεν θα αναγνωριστεί η διαδικασία. Κι εκείνοι έτρεξαν όλοι πατείς με - πατώ σε. Προέβλεψαν ψίχουλα ως οικονομική συγκομιδή από τον διαγωνισμό. Και συγκεντρώθηκε ποσό - μαμούθ, πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι κι ο ίδιος ο Παππάς μπορούσε να ελπίσει.
Σχεδίασαν, επεδίωξαν, προέβλεψαν. Διαψεύστηκαν. Επί παντός...
Στο κρίσιμο μεσοδιάστημα
Αλλά το μπαλάκι πέφτει τώρα στην κυβερνητική πλευρά. Μαζί και οι ευθύνες. Όλες οι ευθύνες. Στο τρίμηνο μεταβατικό στάδιο έως την εμφάνιση του νέου τηλεοπτικού τοπίου θα πρέπει να γίνουν όσα δεν έγιναν πριν. Κάποια από τα οποία καλό θα ήταν να είχαν προηγηθεί της διαδικασίας αδειοδότησης.
Και πρώτα - πρώτα η συγκρότηση του ΕΣΡ. Επειγόντως. Προκειμένου να αναλάβει τα καθ’ εαυτό. Ας προχωρήσει η κυβέρνηση, με ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά, σε πρόταση, ως προς την «πολιτική» σύνθεση της διοίκησής του, την οποία η αντιπολίτευση δεν θα μπορέσει να αρνηθεί. Δεν θα έχει επιχειρήματα. Ούτε άλλοθι.
Ουδείς μπορεί να είναι ευτυχής που μόνα κριτήρια απόκτησης τηλεοπτικής άδειας ήταν το βαρύ πορτοφόλι και η (χαρτοπαικτικού τύπου;) επιδεξιότητα των κινήσεων διεκδίκησης. Θα έπρεπε να απαιτηθούν και «ποιοτικά» χαρακτηριστικά, να τεθούν και «ποιοτικά» κριτήρια. Ως προς την οικονομική αλλά και την ποινική «καθαρότητα» εκάστου των διεκδικητών.
Και σ’ ό,τι μεν αφορά στο πρώτο σκέλος, πιθανώς ο ενδελεχής έλεγχος του πόθεν έσχες να δώσει απάντηση. Ως προς το δεύτερο, δεν ξέρω αν υπήρχε τυπικά η δυνατότητα πιθανού αποκλεισμού όσων βαρύνονται με κατηγορίες, όσων διατηρούν εκκρεμότητες με τη Δικαιοσύνη. Οι νέες εξελίξεις περί τη δικαστική περιπέτεια του Βαγγέλη Μαρινάκη αναδεικνύουν εντυπωσιακά το πρόβλημα.
Μέγα ζήτημα ως προς τη διακηρυγμένη επιδίωξη διαμόρφωσης καθαρής και πολιτικά διαφανούς τηλεοπτικής πραγματικότητας αποτελεί η διακοπή κάθε σχέσης της τηλεοπτικής ισχύος, προς την απόκτηση προσβάσεων σε δημόσιες προμήθειες και δημόσια έργα. Η περίπτωση Καλογρίτσα, προπάντων αυτή για λόγους απολύτως ευνόητους, καθιστά επιτακτική τη σχετική ανάγκη.
Η ατυχής έκβαση της ιστορίας του «βασικού μετόχου» επί Καραμανλή (με ευρωπαϊκή αποτρεπτική παρέμβαση σημειωτέον) δεν παρέχει και πολλές ελπίδες. Ας επιχειρηθεί λοιπόν με άλλους τρόπους. Αν ισχύει, καθώς λέγεται, πως αιτία εκείνου του ναυαγίου ήταν η πρόχειρη, η -παρά τις όντως καλές προθέσεις- ερασιτεχνικού χαρακτήρα προετοιμασία του εγχειρήματος, τότε ίσως μπορούν να βρεθούν λύσεις.
Και πάντως είναι ανάγκη να αναζητηθούν λύσεις. Με συνέπεια, με επιμονή, με πείσμα. Διαφορετικά το εγχείρημα θα έχει υπονομευθεί στη γέννησή του. Και δεν του αξίζει...
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Η Αυγή'
