Γράφει ο Βασίλης Πάικος
Δημοσιογράφος
«Το λάθος δεν έγινε στον υπολογισμό του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή, αλλά στον υπολογισμό ενός ιδεολογικού νεοφιλελεύθερου πολλαπλασιαστή… Επρόκειτο για πρόγραμμα τιμωρίας των 'άσωτων' χωρών, με πρώτη την Ελλάδα, που αποτέλεσε το εργαστήριο πάνω στο οποίο δοκιμάστηκαν αυτές οι συνταγές… Με τέτοιο πρόγραμμα είναι προφανές ότι βαθαίνεις την ύφεση, βαθαίνεις την ανεργία, και όταν μπεις σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο οδηγείσαι σε κλιμάκωση του δημόσιου χρέους γιατί μειώνεις το ΑΕΠ, πάνω στο οποίο υπολογίζονται τα πάντα…»
Τα ως άνω προωθημένα «αντιμνημονιακά», μαζί με πολλά ακόμη εξ ίσου εικονοκλαστικά, όσο κι αν δεν το πιστεύεις, δεν τα είπε ο Τσίπρας. Τα είπε ο Βενιζέλος, την προηγούμενη εβδομάδα, μιλώντας στην ΚΟΕΣ (Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου) του ΠΑΣΟΚ…
Δεν είναι ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν που εμφανίστηκε τόσο ασυγκράτητα αντιμνημονιακός, αλλά ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Η διαφορά είναι πως ο Τσίπρας τα έλεγε όλ’ αυτά από τότε, από την αρχή. Ενώ ο Βενιζέλος μόλις τώρα τα ανακάλυψε. Τότε, από τον Μάιο του 2010, τα στήριζε μετά πάθους και, ως γνωστόν, εξακολουθεί να τα στηρίζει. Μπορεί άνετα λοιπόν να αναρωτηθεί ο καθένας τι κάνει και τι λέει ο άνθρωπος για να βγάλει το συνέδριό του. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος συγκεκριμένα που, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι σε θέση να κάνει και να πει τα πάντα. Κι ό,τι βγει…
«Συντακτικό» έχει ονομάσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το Συνέδριο που θα διεξαχθεί από τις 28 Φεβρουαρίου ως τις 3 Μαρτίου. Σε μια προσπάθεια να του προσδώσει έτσι μεγαλύτερο κύρος ας πούμε. Μόνο που το συνέδριο αυτό ξεκινά υπονομευμένο από χέρι. Δεδομένου ότι δεν απέδωσε το παραμικρό το γενικό προσκλητήριο προς τα «σχολάζοντα» στελέχη, που σάλπισε ο αρχηγός. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ραγκούσης, Διαμαντοπούλου, Μόσιαλος, Αλέκος Παπαδόπουλος, Φλωρίδης, Λοβέρδος, για να μείνουμε μονάχα στους «επιφανείς» της τελευταίας περιόδου, του γύρισαν την πλάτη. Κάποιοι από τους οποίους έχουν φτάσει να χαρακτηρίζουν το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ «συνιστώσα της Ν.Δ.». Ενώ ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του κινήματος Κώστας Σημίτης σχεδόν του έκανε πλάκα. Δηλώνοντας πως δεν έχει καμιά δουλειά να παραστεί, μόνο και μόνο για τις φωτογραφίες.
Και βέβαια ο Βαγγέλης Βενιζέλος έφαγε πόρτα και από τη ΔΗΜ.ΑΡ. Όταν επεχείρησε, όλως ανοίκεια θα πρέπει να πούμε, να τη μετατρέψει σε εσωκομματική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ. Καλώντας τη να λάβει μέρος στις προσυνεδριακές διαδικασίες. Εμ βέβαια, θα πρέπει να διακατέχεται από αυτοκτονικό ιδεασμό ο Φώτης Κουβέλης για να αποδεχτεί την πρόσκληση. Πρόσκληση συστράτευσης μ’ ένα κόμμα τόσο βαριά ενοχοποιημένο από πολιτικά αμαρτήματα, παλιότερα και –προπάντων- πολύ πρόσφατα, ων ουκ έστιν αριθμός. Ένα τόσο τελεσίδικα φθαρμένο πολιτικό προϊόν…
Πάνω απ’ όλα η τρικομματική
«Συντακτικό» λοιπόν το συνέδριο, με την έννοια, προφανώς, ότι ξαναστήνονται τα πάντα από την αρχή. Εκεί όπου κάποιοι, όχι και πολλοί πάντως, λογαριάζουν να αναθεωρήσουν καταστατικό, γραμμές, σύμβολα, τα πάντα. Το μόνο που δεν φαίνεται να συζητείται στα σοβαρά είναι η απεμπλοκή από την αριστερο-κεντρο-δεξιά κυβερνητική συμμαχία. Ο πρόεδρος δεν σηκώνει κουβέντα επ’ αυτού. Ξέρει, βλέπετε, πως αν δεν μετείχε στην κυβέρνηση, απλώς δεν θα υπήρχε πολιτικά, ούτε εκείνος ούτε το κόμμα του. Το έχει πει άλλωστε κι ο ίδιος, με δικά του λόγια. Πως η τύχη του ΠΑΣΟΚ συναρτάται με την κυβερνητική πορεία. Και όσο για την κυβερνητική πορεία, όποιος έχει μάτια βλέπει. Εκείνο που δεν φαίνεται να λογαριάζει είναι το, ωστόσο, προφανές. Ότι στις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, όλο το «μνημονιακό» χαρτί θα το μαζέψει ο Σαμαράς. Στο όνομα της μεγαλύτερης αντι-ΣΥΡΙΖΑ αποτελεσματικότητας. Και δεν θ’ αφήσει στους άλλους παρά ψίχουλα. Δεν ξέρω πόσο αρκετά για την πολιτική τους επιβίωση.
Το «φαινόμενο» εμφανίστηκε στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, καταγράφεται δε εμφαντικότερα σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Εκεί που η Ν.Δ. δείχνει να αντέχει στις εκλογικές της επιδόσεις, ενώ το ΠΑΣΟΚ μετά βίας προσεγγίζει το μισό των δικών του ποσοστών. Άσε που αν ο Σαμαράς τολμήσει τελικά τη -σχεδιαζόμενη;- «μεγάλη κεντροδεξιά φιλοευρωπαϊκή παράταξη» (με μπόλικες έστω δόσεις «νόμου και τάξης»), ο Βενιζέλος θα ψάχνει με το φανάρι να δει τι του έχει απομείνει. Εκτός κι αν -φρονίμως ποιών εδώ που τα λέμε- σπεύσει κι ο ίδιος να συνταχθεί με τα λάβαρα του «νέου εθνάρχου». Οπότε, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;…
…Αλλά εντάξει, εδώ ολόκληρος πόλεμος (και τι πόλεμος;) έγινε για ένα «πουκάμισο αδειανό». Στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα κολλήσουμε τώρα;…
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Η ΑΥΓΗ"
