Γράφει ο Κώστας Καρκανιάς
Πρόεδρος της Αδελφότητας των Απογόνων των Ελεύθερων Πολιορκημένων
Το μεγάλο δυστύχημα για την χώρα είναι ότι η Ρεπούση είναι καθηγήτρια σε ελληνικό Πανεπιστήμιο-Αριστοτέλειο-και μάλιστα στην Παιδαγωγική Σχολή.
Δυστύχημα επίσης για την χώρα είναι το ότι η ίδια είναι υπεύθυνη του Τομέα Παιδείας ενός ελληνικού κόμματος-της ΔΗΜΑΡ.
Αυτά που λέει λοιπόν δεν ακούγονται μόνο από τους φίλους και γνωστούς της αλλά και από μελλοντικούς εκπαιδευτικούς και από πάρα πολλούς Έλληνες.
Και ακούγονται περιτυλιγμένα με το κύρος του καθηγητού και του βουλευτού και του σπουδαγμένου στην Εσπερία και του σύγχρονου Ευρωπαίου Ανθρώπου και του Κοσμοπολίτη και του φιλειρηνιστή κτλ. κτλ.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για την καταστρεπτική επίδραση των συχνών ελαφρο-λαϊκών και προκλητικών δηλώσεών της για διάφορα ιστορικά θέματα.
Θα περιοριστώ όμως μόνο στα όσα είπε, όπως γράφει το ΒΗΜΑ της 30/10/2012, για το ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος εορτασμού των εθνικών επετείων. Συγκεκριμένα, αυτός της Εξόδου του Μεσολογγίου, της ανατίναξης της Αρμάτας στις Σπέτσες, της αναπαράστασης στο Κούγκι, οι εκδηλώσεις για το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας, ζητεί η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ κυρία Μαρία Ρεπούση, η οποία χαρακτηρίζει όλες αυτές τις αναπαραστάσεις, περιλαμβανομένης και της αναπαράστασης της εισόδου των ελληνικών στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη ως… «εθνικιστικά κιτς». Δεν προσφέρουν τίποτα αναπαράγουν την εθνικιστική έξαρση, επαναλαμβάνονται συνεχώς και δεν γίνεται κανένας ιστορικός στοχασμός, λέει η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ.
Είναι φανερό από αυτές τις δηλώσεις, ότι η Ρεπούση δεν αισθάνεται ότι είναι Ελληνίδα με την ουσιαστική σημασία του όρου, δεν αισθάνεται δηλαδή, ότι η «Έξοδος του Μεσολογγίου» και τα άλλα ιστορικά γεγονότα, στα οποία αναφέρεται αποτελούν ουσιαστικές συνιστώσες της Ελλάδας. Δεν αισθάνεται, ότι η Ελλάδα αποτελείται από Μεσολόγγια και επομένως ότι είναι εντελώς φυσικό οι Έλληνες να συγκινούνται και να θέλουν να συμμετέχουν στους Εορτασμούς της Εξόδου του Μεσολογγίου.