Γράφει ο Κώστας Καρκανιάς
Πρόεδρος της Αδελφότητας των Απογόνων των Ελεύθερων Πολιορκημένων
Το μεγάλο δυστύχημα για την χώρα είναι ότι η Ρεπούση είναι καθηγήτρια σε ελληνικό Πανεπιστήμιο-Αριστοτέλειο-και μάλιστα στην Παιδαγωγική Σχολή.
Δυστύχημα επίσης για την χώρα είναι το ότι η ίδια είναι υπεύθυνη του Τομέα Παιδείας ενός ελληνικού κόμματος-της ΔΗΜΑΡ.
Αυτά που λέει λοιπόν δεν ακούγονται μόνο από τους φίλους και γνωστούς της αλλά και από μελλοντικούς εκπαιδευτικούς και από πάρα πολλούς Έλληνες.
Και ακούγονται περιτυλιγμένα με το κύρος του καθηγητού και του βουλευτού και του σπουδαγμένου στην Εσπερία και του σύγχρονου Ευρωπαίου Ανθρώπου και του Κοσμοπολίτη και του φιλειρηνιστή κτλ. κτλ.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για την καταστρεπτική επίδραση των συχνών ελαφρο-λαϊκών και προκλητικών δηλώσεών της για διάφορα ιστορικά θέματα.
Θα περιοριστώ όμως μόνο στα όσα είπε, όπως γράφει το ΒΗΜΑ της 30/10/2012, για το ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος εορτασμού των εθνικών επετείων. Συγκεκριμένα, αυτός της Εξόδου του Μεσολογγίου, της ανατίναξης της Αρμάτας στις Σπέτσες, της αναπαράστασης στο Κούγκι, οι εκδηλώσεις για το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας, ζητεί η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ κυρία Μαρία Ρεπούση, η οποία χαρακτηρίζει όλες αυτές τις αναπαραστάσεις, περιλαμβανομένης και της αναπαράστασης της εισόδου των ελληνικών στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη ως… «εθνικιστικά κιτς». Δεν προσφέρουν τίποτα αναπαράγουν την εθνικιστική έξαρση, επαναλαμβάνονται συνεχώς και δεν γίνεται κανένας ιστορικός στοχασμός, λέει η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ.
Είναι φανερό από αυτές τις δηλώσεις, ότι η Ρεπούση δεν αισθάνεται ότι είναι Ελληνίδα με την ουσιαστική σημασία του όρου, δεν αισθάνεται δηλαδή, ότι η «Έξοδος του Μεσολογγίου» και τα άλλα ιστορικά γεγονότα, στα οποία αναφέρεται αποτελούν ουσιαστικές συνιστώσες της Ελλάδας. Δεν αισθάνεται, ότι η Ελλάδα αποτελείται από Μεσολόγγια και επομένως ότι είναι εντελώς φυσικό οι Έλληνες να συγκινούνται και να θέλουν να συμμετέχουν στους Εορτασμούς της Εξόδου του Μεσολογγίου.
Είναι βεβαίως πολύ περίεργο, το ότι η Ρεπούση δεν κατανοεί ότι η συμμετοχή σε αυτούς τους εορτασμούς είναι βασικό στοιχείο στην εκπαίδευση των νέων, γιατί τους βοηθά να συνειδητοποιήσουν, ότι η Ελευθερία αποκτάται με θυσίες.
Ως Μεσολογγίτης τώρα και Πρόεδρος της Αδελφότητας των Απογόνων εκείνων των Ηρώων θα ήθελα να πληροφορήσω όσους ενδιαφέρονται γιατί η Ρεπούση μάλλον δεν ενδιαφέρεται, ότι στο Μεσολόγγι:
• Οι οικογένειες φιλονικούν για να εξασφαλίσουν ότι τα παιδιά τους θα μετάσχουν σε αυτή την παρέλαση και τις άλλες εκδηλώσεις των Εορτών της Εξόδου.
• Η παρέλαση με αργό βήμα είναι μνημόσυνο για τους σχεδόν 10.000 νεκρούς και αιχμαλώτους της τελευταίας πολιορκίας και της Εξόδου του Μεσολογγίου.
• Οι Μεσολογγίτες, που μετέχουν σε αυτό το μνημόσυνο θυμούνται τους δικούς τους νεκρούς, όπως τους γνωρίζουν από τους πατεράδες τους και όπως είναι γραμμένοι σε καταλόγους πολλών σχετικών βιβλίων καθώς και στα έγγραφα των Γενικών Αρχείων του Κράτους.
• Η Εικόνα της Εξόδου, η οποία φέρεται από αρματωμένους Μεσολογγίτες (αντιγραφή του πίνακα του Βρυζάκη) δείχνει την Έξοδο των Ηρώων από την Πόλη και την Ζωή χάριν της Ελευθερίας και όλα αυτά κάτω από την Θεία Σκέπη. Μπορεί αυτά να μην αρέσουν στην Ρεπούση αλλά ευτυχώς έτσι είναι.
• Η αναπαράσταση της Ανατίναξης του Καψάλη για εμάς και όσους άλλους Έλληνες μετέχουν σε αυτό τον Εορτασμό είναι αφορμή για την αναθύμιση και στοχασμό του τι έκαναν συγκεκριμένοι άνθρωποι για να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι και συγχρόνως περήφανοι που είμαστε απόγονοί τους, όσοι βεβαίως θέλουμε και μπορούμε να είμαστε απόγονοί τους.
• Χιλιάδες άλλοι Έλληνες έρχονται το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων για να μετάσχουν ή να παρακολουθήσουν την επιμνημόσυνη παρέλαση χωρίς να τους υποχρεώνει κανείς και πολλοί από αυτούς δακρύζουν αναθυμούμενοι τον Μεγάλο Χαλασμό.
• Πριν από δυο χρόνια στην ώρα της Παρέλασης έπιασε δυνατή βροχή αλλά κανείς από όσους βάδιζαν αργά αποτίνοντας τιμή στους νεκρούς μας δεν εγκατέλειψε την πορεία. Και αυτό κράτησε σχεδόν δυο ώρες.
• Οι ιστορίες που λέμε, τα τραγούδια που τραγουδάμε στο Μεσολόγγι στις γιορτές και τα Πανηγύρια μας και αυτά μας θυμίζουν τα ίδια γεγονότα και μας συγκινούν και μας κάνουν περήφανους.
Εμείς στο Μεσολόγγι δεν ξεχνούμε ότι 6000 γυναίκες και παιδιά -πρόγονοί μας- πουλήθηκαν ως σκλάβοι ούτε και το ότι 7400 αυτιά σκοτωμένων κόπηκαν και παστώθηκαν και στάλθηκαν στον Σουλτάνο ως απόδειξη της άλωσης της Πόλης του Μεσολογγίου, η οποία σήμερα είναι η Ιερή Πόλη της Ελλάδας.
Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως, ότι όταν βρούμε Τούρκο ή Μουσουλμάνο θέλουμε να τον σκοτώσουνε. Απλά και μόνο θέλουμε να θυμούμαστε εμείς και τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας το ότι οι πρόγονοί μας πείνασαν και πολέμησαν και σκοτώθηκαν για την Ελευθερία. Απλά και μόνο θέλουμε να ελπίζουμε, ότι αν παραστεί πάλι ανάγκη, θα βρούμε κι εμείς και τα παιδιά μας την δύναμη να δράσουμε με τον ίδιο τρόπο.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν εμείς γιορτάζουμε και θα γιορτάζουμε την Έξοδο με αυτό τον τρόπο.
Όσο για την Ρεπούση και όσους σκέφτονται όπως αυτή λυπούμαστε που δεν μπορεί να καταλάβει και να συγκινηθεί όπως εμείς. Λυπούμαστε που δεν μπορεί να μεθύσει και αυτή με το Αθάνατο Κρασί του ’21. Είναι φανερό ότι της λείπει το σχετικό πολιτιστικό ένζυμο και αυτή η έλλειψη δυστυχώς δεν θεραπεύεται.
Ελπίζουμε μόνο να μην είναι αυτή η έλλειψη μεταδοτική στους νέους ανθρώπους, τους οποίους διδάσκει, γιατί αυτό θα είναι καταστρεπτικό για την Πατρίδα.
