Γράφει η Ναυσικά Α. Καπνίση
Ιστορικός Τέχνης
Η προτροπή από ανθρώπους που σέβομαι και εκτιμώ να γράψω και να εκφράσω τη γνώμη μου για ένα θέμα που άπτεται των ενδιαφερόντων μου, ισοδυναμεί στο νου μου ως… διαταγή! (… αστειεύομαι! όσοι με ξέρουν, αντιλαμβάνονται τη δυσκολία που συνεπάγεται η χρήση ‘διαταγών’ προς το άτομό μου!). Ιδιαίτερα, όταν η προτροπή αφορά στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας, λειτουργεί και λίγο ως… ‘καροτάκι’ για την λαγουδένια υπόστασή μου! (… θεωρώ ότι το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι δείγματα ισορροπίας και συνειδητότητας! Τα εξασκώ, λοιπόν, όσο περισσότερο και με τον καλύτερο τρόπο που δύναμαι κάθε φορά!).
Πολιτιστικό καλοκαίρι 2012 και αν κάποιος θα ήθελε να παρακολουθήσει όλα τα δρώμενα στον τόπο μας, θα ήταν ανάγκη να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην θέαση και ακρόαση παραστάσεων. Έτσι, δημιουργείται η ανάγκη επιλογής! (… σωτήρια εφεύρεση η ‘επιλογή’ για όσους θεωρούν τον εαυτό τους άξιο και ικανό να την εξασκούν και να λειτουργούν βάση αυτής!).
Σημείο έναρξης της καλοκαιρινής περιόδου - για μένα - είναι το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος που συνδέεται με το πανηγύρι του Αι-Συμιού. Στο νου και την ψυχή μου, το πανηγύρι έχει συνδεθεί με την ευφορία του χορού και του τραγουδιού που συνοδεύουν την πίπιζα και το νταούλι. Όμορφες στιγμές και φέτος που όμως σαν να τις σκέπαζε το πέπλο της… μιζέριας, της έλλειψης ενθουσιασμού, της… φαγομάρας που λέμε στο Μεσολόγγι! Αδιευκρίνιστα τα αίτια, μόνο η γεύση της μέσης και ολίγον μέτριας κατάστασης καταστάλαξε στον ‘ουρανίσκο’ της μνήμης μου μετά από μερικούς μήνες.
Ταυτόχρονα, έλαβε χώρα και το 1ο Φεστιβάλ Φωτογραφίας! Στην κυριολεξία, αλάλιασα – που έλεγε και η γιαγιά μου! – να τρέχω να προλάβω και να εναρμονίσω την όρασή μου και την ακοή μου σε δύο πολιτιστικά δρώμενα, ταυτόχρονα! Πότε, βρισκόμουν στο Τρικούπειο για τα εγκαίνια, στη συνέχεια στη παρέα Αι-Συμιωτών για τα προεόρτια του πανηγυριού, μετά στη ‘Διέξοδο’ για κάποια έκθεση φωτογραφίας, στη συνέχεια στο μοναστήρι για την παραδοσιακή βραδιά πανηγυρισμών και… πάει λέγοντας! Τρεχαλητό να τα προλάβω και… τι να καταλάβω??? Έμεινα με την αίσθηση της αναμπουμπούλας και του αγώνα δρόμου!
Έτσι, αποφάσισα να προβώ σε επιλογή των εκδηλώσεων που θα παρίσταμαι για το υπόλοιπο του καλοκαιριού! Διάλεξα, λοιπόν, εκδηλώσεις που παρουσίαζαν κάποια πρωτοτυπία και ποιότητα, κατά τη γνώμη μου. Το ένστικτό μου με οδήγησε σε δρόμους ‘κλασσικών’ επιλογών που εξασφάλιζαν την ποιότητα, στον βαθμό του εφικτού!
Επόμενος σταθμός, η παράσταση της Σχολής Χορού της Στέλλας Παπαδοπούλου. Τα μουσικά ακούσματα και οι χορογραφίες του κλασσικού μπαλέτου δοσμένες από χορεύτριες ηλικίας από 3 έως και 16 ετών, ήταν νέκταρ για τα μάτια και τα ώτα μου! Παραφωνία ‘ακούστηκε’ το μοντέρνο πρόγραμμα που είχε στοιχεία ‘ελευθεριάζουσας’ νεολαίας χωρίς την υψηλή ποιότητα που χαρακτηρίζει τη σχολή (… ας μην θεωρηθώ απλώς αυστηρή κριτής των νεαρών χορευτριών, διότι σε όλους αξίζουν τα εύσημα της συμμετοχής σε ομαδικές παραστάσεις και στην πειθαρχία που απαιτεί αυτή η συμμετοχή! Μια καλοπροαίρετη όμως γνώμη που εκφράζεται προς διόρθωση όποιων ελλείψεων ή λανθασμένων επιλογών, βοηθά τους δημιουργούς και ανεβάζει τα standards των συμμετεχόντων!).
Και από το Θέατρο του Λιμανιού στο Μεσολόγγι βρέθηκα στο Θέατρο Οινιαδών για τη ‘Μποέμ’. Θεώρησα, εκ των προτέρων, τον εαυτό μου ευλογημένο να έχω τη τιμή να παρακολουθήσω όπερα “μέσα στο σπίτι μου”! Και πράγματι, τα λιτά σκηνικά και η απέριττη απόδοση των ρόλων από τους καλλιτέχνες συνέβαλαν στο να έχουμε μια διακριτικά ξεχωριστή βραδιά. Οτιδήποτε περισσότερο θα ακούγονταν ως ‘παραφωνία’ για το μη εξοικειωμένο κοινό του τόπου μας, με τις… άριες και τις μουσικές κορώνες!
‘Παρέμεινα’ στο Αρχαίο Θέατρο των Οινιαδών για να δω την παράσταση ‘Οιδίπους Τύραννος’ αν και η πατρινή φίλη μου είχε προλάβει να με ενημερώσει για τις κριτικές από τη διπλανή πόλη (… μου αρέσει, όμως, να έχω προσωπική άποψη για τα πράγματα και να μην βασίζομαι εξ’ ολοκλήρου στην κρίση άλλων!). Παρακολούθησα, λοιπόν, μια πιστή απόδοση της γνωστής τραγωδίας με μοντέρνα κουστούμια και σκηνικά που όμως ήταν αρμονικά δεμένα σκηνοθετικά. Στοιχείο προερχόμενο από την αρχαιότητα ήταν και η απόδοση του ρόλου της Ιοκάστης από τον κ. Μαρκουλάκη (… αν και οι αρχαίοι συνήθιζαν τη χρήση προσωπείου και ειδικού ‘καλλωπισμού’ για τους γυναικείους ρόλους!). Ο γνωστός ηθοποιός μας ‘σερβίρισε’ την Ιοκάστη του, γενειοφόρο και με βραχνιασμένη, ανδρική φωνή! Μας αποζημίωσε στην απόδοση του ρόλου του γέρου βοσκού που αναγνωρίζει τον Οιδίποδα και λύνει τον γρίφο! Οι υπόλοιποι πλαισίωναν την παράσταση με μέτρο!
Κλείνω την πολιτιστική, καλοκαιρινή μου περιπλάνηση με την βραδιά της ‘Μαντολινάτας’ ή αλλιώς ‘Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων’. Το ρεπερτόριο και οι ερμηνείες ήταν απολαυστικές και μου έδωσαν μεγάλη χαρά! Σιγοτραγουδούσα – και που και που καθόλου σιγανά! – και γέμισα την ψυχή μου γλυκύτητα και αρμονία (… είναι και το μαντολίνο που μου θυμίζει την Κεφαλονιά και την Penelope Cruz που λειτουργεί κατευναστικά για το… παρασυμπαθητικό νευρικό μου σύστημα και όλα ομορφαίνουν μαγικά!). Διαφορετικά, ήταν ανάγκη να ‘γκρινιάξω’ για τις παραπανήσιες κουβέντες κάποιων ερμηνευτών που επιδόθηκαν σε… ‘αφιερώσεις’ και συντελεστών που θυμήθηκαν ‘προϊστορικά’ συναισθήματα ζήλιας και φθόνου από την δημιουργία του μουσικού σχήματος! Δεν… ‘γκρινιάζω’ όμως διότι έχω την γλυκύτητα της βραδιάς μέσα στην ψυχή μου, ακόμη!
Ο Αύγουστος είναι αφιερωμένος στην περισυλλογή, στη χαλάρωση και στην δημιουργία προκειμένου να υποδεχτώ την φθινοπωρινή σεζόν! (… με αυτό τον τρόπο διαφυλάττω την εσωτερική μου ισορροπία, η οποία δοκιμάζεται από τις πολιτιστικές εκφάνσεις των δύο αυγουστιάτικων πανσελήνων… με τον εθνικό ύμνο να ‘ακούγεται’ στην Πλευρώνα εν μέσω φιλοφρονήσεων ερμηνευτών και οργανωτών – τρίζουν τα κόκκαλα του Μελέαγρου! – και την πολιτιστική χροιά των ‘εμπόρων’ στην τοπική έκθεση… λέτε να πουλάμε ‘πολιτισμό’ σε χαμηλή, εκπτωτική τιμή λόγω ‘τέλους της σεζόν!’ … με εμπορικούς όρους, αμ πως?!!!). Σε αυτό το σημείο είναι ανάγκη να σας… χαιρετήσω! Άλλωστε, ήδη παρα…κινδύνεψα ‘λέγοντας’ τη γνώμη μου ελεύθερα, όπως συνηθίζω! Στο επόμενο διάστημα, τα ‘βόλια’ έρχονται με αφορμή άλλες δραστηριότητές μου αλλά γνωρίζω καλά ότι η βαθύτερη αιτία παραμένει η επιλογή μου να εκφράζομαι δυνατά και ελεύθερα! Σας εύχομαι έναν υπέροχο, φθινοπωρινό, πολιτιστικό Σεπτέμβρη!
