Γράφει η Σόφη Λαναρά
Η δράση για τους πρόσφυγες «Έφυγα», είναι μια δράση που μας έβαλε όλους όσοι δουλέψαμε γι’ αυτήν, σε μια πολύ δημιουργική διαδικασία.
Ως εκπαιδευτικοί θεωρούμε ότι έχουμε χρέος προς τα παιδιά μας να τα ευαισθητοποιηθούμε, να τα κάνουμε ν’ αφουγκράζονται τις ιδιαιτερότητες της κοινωνίας μας, να επαναστατούν μπροστά στην αδικία, να αγωνίζονται για το δίκαιο και την ειρήνη. Ρόλος μας λοιπόν ήταν να δώσουμε στους μαθητές μας τα εφόδια και τα εργαλεία να οργώσουν το χωράφι της σκέψης τους, να ρίξουν το σπόρο των ιδεών τους και να τρυγήσουν τους καρπούς τους. Αυτοί οι καρποί είναι που κυριαρχούν στο αφιέρωμά μας για τους πρόσφυγες.
Και πράγματι νιώθουμε μεγάλη ικανοποίηση αναλογιζόμενοι την πρώτη επαφή των παιδιών με το θέμα. Η αρχική τους αντίδραση ήταν η αποστασιοποίηση, η αδιαφορία, η “ενόχλησή” τους που επιμέναμε για ένα πρόβλημα που βρίσκονταν τόσο μακριά μας!
Όμως μετά από συζητήσεις και αναγνώσεις, πόσο συναίσθημα, πόση αγάπη, πόσο πόνο έβγαλαν οι λέξεις τους!
Λέξεις που περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο την οδύσσεια των κατατρεγμένων αυτών ανθρώπων, των προσφύγων, τον πόνο, τη δυστυχία, την απόρριψη αλλά και την αγάπη, τη στήριξη, την αλληλοβοήθεια που εισέπραξαν – κυρίως από τους ήρωες κατοίκους των νησιών μας – και των ομάδων εθελοντών που βρίσκονται συνέχεια δίπλα τους!
Τον τελευταίο καρό στεκόμαστε αμήχανοι κοιτάζοντας κάθε μέρα να χάνονται ανθρώπινες ζωές στο Αιγαίο – ανάμεσά τους πολλά παιδιά. Και το χειρότεροι είναι ότι αρχίσαμε πια να το συνηθίζουμε. Ανατριχιάζουμε φέρνοντας στο νου μας τη φράση του Χατζιδάκι: «Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει».
Συνολικά 133.000 παιδιά ζήτησαν άσυλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουλίου 2015. Κατά μέσο όρο 19.000 κάθε μήνα. Ένας στους 4 αιτούντες άσυλο είναι παιδί, πάνω από 27.500 παιδιά έχουν φθάσει στα νησιά του Αιγαίου.
Επειδή λοιπόν κάποιες ιστορίες δεν είναι για παιδιά, μέσω της δράσης οι μαθητές του 1ου Γυμνασίου Μεσολογγίου – τα παιδιά μας – με το λόγο τους ξορκίζουν τη δυστυχία, την αδικία, τον πόλεμο και το ρατσισμό.
Πίσω όμως απ’ τα παιδιά, μια ομάδα καθηγητών τα εμψύχωνε και τα στήριζε σε κάθε τους βήμα. Αυτοί είναι:
• Ο μουσικός μας, κ. Βλαχογιάννης Χρ., ο οποίος μελοποίησε τα τραγούδια που θα ακουστούν και έγραψε τους στίχους του τραγουδιού: «Το παράπονο του πρόσφυγα».
• Οι στίχοι του άλλου τραγουδιού «Κραυγή», γράφτηκαν από μια ιδιαίτερα ευαίσθητη συνάδελφό μας – η οποία δε θέλει να αναφερθεί το όνομά της – που δίδαξε επίσης στα παιδιά την απαγγελία των στίχων τους.
• Ο κ. Τσάτσος, που με το ταλέντο του και τις γνώσεις του, καθοδήγησε τα παιδιά και έφτιαξαν τους υπέροχους πίνακες που βλέπετε.
• Η κα Παναγιωτοπούλου, που μαζί της πρώτη φορά τα παιδιά δημιούργησαν animation, αποτυπώνοντας σ’ αυτό την ευαισθησία τους και τον προβληματισμό τους.
• Η κα Ζαχαράτου, η οποία ήταν υπεύθυνη για τη συγκέντρωση φαρμακευτικού υλικού και ρούχων, την τακτοποίηση και την αποστολή των κιβωτίων.
• Η κα Τσαρκάτογλου, που έχει το ρόλο της εμψυχώτριας.
• Και τέλος οι φιλόλογοι του σχολείου μας κα Λιάπη, κα Τσορτού και εγώ, που ασχοληθήκαμε με τη δημιουργική γραφή σ’ όλες τις τάξεις του Γυμνασίου και απ’ την οποία βγήκαν τα μικρά διαμαντάκια που θ’ ακούσετε απόψε.
Ιδιαίτερα ευχαριστούμε το Διευθυντή του σχολείου μας κ. Γιώτη Ασημάκη, που πάντα είναι δίπλα μας, σ’ όλες μας τις προσπάθειες και η βοήθειά του – ηθική και υλική – μας είναι πολύτιμη.
Σ’ αυτή την προσπάθεια δεν ήμασταν μόνοι. Οι φορείς που συμμετείχαν και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ – γιατί η συλλογικότητα δίνει δύναμη – είναι η Α΄ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας, ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου Μεσολογγίου, οι Σχολές ΕΠΑΣ Μαθητείας ΟΑΕΔ καθώς και ομάδα γονέων και παιδιών.
Ευχαριστούμε τη μαθήτριά μας Τσίτσικα Χρυσούλα για το έργο της που έγινε η αφίσα της δράσης μας.
Ευχαριστούμε τις «Γραφικές Τέχνες Αβασκαντήρας» και προσωπικά τον κ. Κωνσταντίνο Αβασκαντήρα που ήταν χορηγός μας.
Ευχαριστούμε το φιλόξενο «Κοχλία», όχι μόνο για τον υπέροχο χώρο του, αλλά κυρίως για την πολύ υποστηρικτική διάθεση των ιδιοκτητών του.
Ευχαριστούμε την Ε.Ι.Ν.Α. (Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Αχαΐας) για την αποστολή φωτογραφικού υλικού.
Το τελευταίο και μεγαλύτερο «ευχαριστώ» στα παιδιά μας που έγραψαν, δημιούργησαν και μας παρουσιάζουν τη δουλειά τους.
