Την τελευταία του πνοή άφησε το πρωί, στα 87 του χρόνια από παθολογικά αίτια, που σχετίζονται με χρόνια καρδιολογικά προβλήματα, ο Αναστάσιος Πεπονής. Υπήρξε κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, με μεγάλη συμμετοχή στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Σάκης Πεπονής καταγόταν από την Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου και το όνομα είναι στενότατα συνδεδεμένο με αυτή φθάνοντας πίσω στο χρόνο ως την περίοδο της επανάστασης και της Εξόδου αφού οι πρόγονοί του ήταν συνεργάτες του Ιάκωβου Μάγερ στην εκδιδόμενη στο επαναστατημένο Μεσολόγγι εφημερίδα «Ελληνικά Χρονικά».
«Η Πολιτεία πρέπει επιτέλους να αποφασίσει αν η Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου θα... λέγεται ή θα ΕΙΝΑΙ η Πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας» μ’ αυτή τη φράση ο Αναστάσης Πεπονής είχε κλείσει την σύντομη ομιλία του σε τιμητική εκδήλωση που διοργανώθηκε προς τιμή του, από το Κέντρο Λόγου και Τέχνης «ΔΙΕΞΟΔΟΣ» στο Μεσολόγγι στις 18 Οκτωβρίου 2008 (εδώ).
Ιστορική αποτέλεσε για το Μεσολόγγι η απόφασή του για παραχώρηση στο δήμο της λιμνοθάλασσας της Κλείσοβας και των Αλυκών του Τουρλίδας αλλά και της πρόνοιας του για αποκόμιση οφελών από τις Ελληνικές Αλυκές ΑΕ. Με τον συστατικό νόμο της εταιρείας το 1988.
Άλλωστε ο εκλιπών επισκεπτόταν τακτικά το Μεσολόγγι και συμμετείχε ως ομιλητής σε πάμπολλες εκδηλώσεις.
Η πολιτική διαδρομή του Σάκη Πεπονή:
Το 1951 εξελέγη γενικός γραμματέας και ύστερα πρόεδρος της Νεολαίας της ΕΠΕΚ (Ν. Πλαστήρα), αλλά διαγράφηκε από το κόμμα επειδή αντιτάχθηκε στις θανατικές εκτελέσεις των Μπελογιάννη, Μπάτση, Καλούμενου, Αργυριάδη.
Το διάστημα 1964-1965, διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) και μέλος του ΔΣ του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Αμέσως μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, συμμετείχε σε αντιδικτατορικές πρωτοβουλίες. Ήταν ηγετικό στέλεχος της αντιδικτατορικής οργάνωσης ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντιστάσεως). Συνελήφθη και καταδικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο.
Αποφυλακίστηκε με την πρώτη μερική αμνηστία και συνέχισε τη δράση του. Εκτοπίστηκε δύο φορές. Συνελήφθη άλλες δύο από την ΕΣΑ και μπήκε σε αυστηρή απομόνωση. Το 1976, υπήρξε γενικός γραμματέας της Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ για την Εθνική Ακεραιότητα και Επιβίωση.
Το 1977, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στην Α' Αθηνών, ενώ πρωτοεξελέγη και μέλος της ΚΕ του Κινήματος. Υπήρξε ένας από τους 24 βουλευτές, οι οποίοι διετέλεσαν ευρωβουλευτές χωρίς να έχουν εκλεγεί, το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (1/1/1981) έως τη διενέργεια των πρώτων εκλογών για την ανάδειξη των ελλήνων ευρωβουλευτών (18/10/1981).
Ανέλαβε κυβερνητικό αξίωμα για πρώτη φορά το 1981, αμέσως μετά τον σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ως υπουργός Βιομηχανίας και Ενέργειας και έκτοτε συμμετείχε σταθερά στις περισσότερες κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Το 1984, παραιτήθηκε από υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου, αρμόδιος για τα ραδιοτηλεοπτικά, επειδή διαφώνησε για θέματα της αρμοδιότητάς του.
Έχει διατελέσει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ το 1989, αλλά και το 1990 στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές της 8ης Απριλίου. Στις 12 Δεκεμβρίου 1994, παραιτήθηκε από το αξίωμα του υπουρού Προεδρίας, διαμαρτυρόμενος για την συνεχή υπονόμευση που εδέχετο - και από σημαντικό αριθμό στελεχών του ΠΑΣΟΚ - ο εκσυγχρονιστικός-αξιοκρατικός νόμος για τις προσλήψεις στο Δημόσιο που προσπαθούσε να καθιερώσει κατά τη διάρκεια της θητείας του. Παρέμεινε στη θέση του υπουργού Προεδρίας μέχρι την 28η Δεκεμβρίου, οπότε ορκίστηκε ο αντικαταστάτης του Ιωάννης Ποττάκης.
Στις 8 Φεβρουαρίου 1995 ορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης -ορκίστηκε δύο ημέρες αργότερα- αντικαθιστώντας τον Γ. Κουβελάκη ο οποίος παραιτήθηκε καταγγέλλοντας κέντρα παραεξουσίας που αναιρούν το κυβερνητικό έργο.
