 |
| Καλό ταξίδι Στρατηγέ! |
Γράφει ο Παναγιώτης Πουλής
Ομ. Καθηγητής Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης
«Τα πρώτα μου χρόνια τ’ αξέχαστα τάζησα κοντά στ΄ακρογιάλι
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήρεμη,
στη θάλασσα εκεί την πλατιά, τη μεγάλη»
Κωστής Παλαμάς, Μια Πίκρα, Καημοί της λιμνοθάλασσας
Ένας γνήσιος, αγνός μεσολογγίτης, ένας πνευματικός άνθρωπος, βαθιά καλλιεργημένος, ένας λογοτέχνης, ο Υποστράτηγος Διονύσιος Ξηρογιαννόπουλος έφυγε από κοντά μας, πονεμένος και ταλαιπωρημένος, πικραμένος και αγανακτισμένος από τη ζωή.
Η γενέτειρά του, το αγαπημένο του Μεσολόγγι, πενθεί και θρηνεί το χαμό του. Έχασε ένα άξιο τέκνο του. Το Μεσολόγγι το αγαπούσε, το λάτρευε και δεν σταμάτησε ποτέ να δείχνει την αγάπη του σ’ αυτό. Την έδειχνε με τη γραφίδα του, αποτυπωμένη στα αξιόλογα κείμενά του. Άξιος λογοτέχνης και ποιητής. Βραβευμένος για τα λογοτεχνικά και ποιητικά του έργα.
Γεννημένος κοντά στ΄ ακρογιάλι, κοντά στη λιμνοθάλασσα, όπως λέει ο ποιητής Κωστής Παλαμάς στο ποίημά του «Μια πίκρα», στη συλλογή «Καημοί της λιμνοθάλασσας». Μεγάλωσε από γονείς φτωχούς - κατοχική εποχή, δυστυχισμένα χρόνια για όλους μας – με αξιοπρέπεια και αγάπη, από γονείς ενάρετους με ηθικές αξίες και χριστιανικές αρχές που τις μεταλαμπάδευσαν στο μοναχογιό τους και ο ίδιος στις δύο αγαπημένες του κόρες.
Ο θάνατός του δεν λύπησε μόνο τους δικούς του ανθρώπους, τις αδερφές του, τους συγγενείς του, τους φίλους του, λύπησε πιο πολύ τη γενέτειρά του το Μεσολόγγι που έγινε πιο φτωχό.
Μεγάλωσε στις όμορφες ακρογιαλιές, στα σάλτσενα, στα ιβάρια, στις πελάδες, στα στενοσόκακα του Μεσολογγίου, μεγάλωσε παρέα με τις γαίτες, τα πριάρια κοντά στους ψαράδες, που τόσα είχαν να του διηγηθούν.
Ήταν άνθρωπος ανήσυχος, στοχαστικός, καλοσυνάτος. Ικανός ερευνητής και μελετητής της λαογραφίας. Το Μεσολόγγι τον ενέπνεε, το αφουγκραζόταν, τον γαλήνευε, ήταν άγγιγμα ψυχής. Αριστούχος μαθητής, απόφοιτος της Παλαμαϊκής Σχολής Μεσολογγίου. Φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Στο πρώτο έτος των σπουδών του ήταν Αρχηγός Α΄ Τάξης, ενώ στα υπόλοιπα έτη των σπουδών του διακρινόταν μεταξύ των συμφοιτητών του. Η εξέλιξή του στην στρατιωτική του καριέρα ήταν λαμπρή. Ο Υποστράτηγος Ξηρογιαννόπουλος έτυχε εξαιρετικής στρατιωτικής μόρφωσης. Φοίτησε στα προβλεπόμενα στρατιωτικά σχολεία ως ανώτατα και ανώτερα ιδρύματα των ενόπλων δυνάμεων προς πληρεστέρα μόρφωση και κατάρτιση. Μετεκπαιδεύτηκε στην Αμερική και φοίτησε στη σχολή αεροπορίας πιλότων ελικοπτέρων στρατού. Υπηρέτησε ως Διοικητής μεγάλων στρατιωτικών μονάδων. Λάμπρυνε τις Ένοπλες Δυνάμεις και ιδιαίτερα το Όπλο του, το Ιππικό- Τεθωρακισμένων με τις αρετές του, τη μόρφωσή του, τη καλοσύνη του, τη λεβεντιά του και τόσα άλλα χαρίσματα.
Φίλος μου προσωπικός, ο Νιόνιος, όπως τον αποκαλούσα από τα παιδικά μας χρόνια, συνομιλούσαμε πολλές ώρες και ιδιαιτέρως τα καλοκαίρια στο λιμάνι, που κολυμπούσαμε και ψαρεύαμε.
Τα προβλήματα του γενέθλιου τόπου του τον απασχολούσαν σε μεγάλο βαθμό. Το πάθος για το Μεσολόγγι καταγράφεται μέσα από ένα πλήθος βιβλίων λογοτεχνικού και ποιητικού περιεχομένου. Αρθρογραφούσε σε εφημερίδες και περιοδικά. Ήταν πολυγραφότατος, άψογος χειριστής του λόγου, ικανός ερευνητής και μελετητής. Τα κείμενά του άριστα δομημένα και τεκμηριωμένα. Διακρινόταν για τη σαφήνεια και τη καθαρότητα. Ο λόγος του γλαφυρός και κατανοητός. Η πνευματική του ενασχόληση συνεχίστηκε μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του.
Αιωνία σου η μνήμη, αγαπημένε μου φίλε, και ας είναι ευλογημένο το μεσολογγίτικο χώμα που σε σκεπάζει.
