Γράφει ο Βασίλης Πάικος
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποσχέθηκε ότι θα καταργήσει τον λεγόμενο
υποκατώτατο μισθό των νέων κάτω των 25 ετών, εάν και όταν έρθει εν τη βασιλεία
του. Δίχως βεβαίως να θεωρήσει αναγκαίο να ζητήσει συγνώμη, μιας και ήταν
Κυβέρνηση στην οποία μετείχε εκείνη που τον καθιέρωσε. Υποσχέθηκε επίσης ότι θα
μειώσει κατά 7% την ανεργία, μέσα στα τρία πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του.
Ωραία λοιπόν και μπράβο του. Με μια ασήμαντη διαφορά. Ότι τον υποκατώτατο
τον καταργεί ο Τσίπρας τώρα. Δίχως να τον περιμένει. Κι αυτό το έχει
προαναγγείλει εδώ και καιρό. Κι ακόμη ότι την ανεργία την μείωσε κι αυτήν ο
Τσίπρας ακριβώς κατά 7%, κι εκείνος στα τρία πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής
του! Οπότε τι; Τι ακριβώς υπόσχεται σήμερα ο Μητσοτάκης; Δεν έχει αντιληφθεί τι
συμβαίνει γύρω του; Τον αφήνουν εντελώς απληροφόρητο οι δεκάδες σύμβουλοι και
συνεργάτες του; Ή μήπως υποτιμά τόσο πολύ τη νοημοσύνη του ακροατηρίου του; Να
δείτε που αυτό το τελευταίο είναι το πιθανότερο…
Η Μαρία Σπυράκη εξ’ άλλου, η εκπρόσωπος του αρχηγού δήλωσε πρόσφατα ότι η
ΝΔ συμφωνεί με την κυβερνητική απόφαση για αύξηση του κατώτατου μισθού. Μπράβο
και πάλι. Μόνο που έθεσε όρους και προϋποθέσεις για τη συναίνεσή της ΝΔ η
εκπρόσωπος. Να πρόκειται, πρώτα-πρώτα για «λελογισμένη αύξηση» είπε, ε μην
πάρουν και τα μυαλά τους αέρα των «κατώτατων». Κι επί πλέον να συμφωνούν και οι
εργοδότες. Μάλιστα. Που πάει να πει πως αν δεν συμφωνούν οι εργοδότες στην
αύξηση (που σιγά μην συμφωνήσουν), αύξηση δεν έχει.
Όπως ακριβώς το ακούτε. Μ’ αυτόν τον προγραμματικό εξοπλισμό θ’ ανέβει
μεθαύριο (μια εβδομάδα μετά τον Πρωθυπουργό) στη ΔΕΘ ο Πρόεδρος της ΝΔ. Αν δεν
επαναβεβαιώσει κιόλας τις ήδη εκπεφρασμένες θέσεις του για τα εν γένει
εργασιακά. Όπου για τον Κυριάκο Μητσοτάκη συνιστούν, ως γνωστόν, «ξεπερασμένες
αριστερές ιδεοληψίες» το οκτάωρο εργασίας, οι συλλογικές συμβάσεις, η μόνιμη
και σταθερή δουλειά, εν πολλοίς και η κοινωνική ασφάλιση…
Είναι πάντως γεγονός ότι δεν μασάει τα λόγια του ο Πρόεδρος της ΝΔ. Τα
λέει όλα φάτσα φόρα. Τα όσο νεοφιλελεύθερα, τα όσο ακραία. Αδιαφορώντας για το
πώς ακούγονται. Εκτός κι αν πιστεύει ότι αρέσουν όλ’ αυτά. Ότι διψάει ο κόσμος
ν’ ακούσει πως η αύξηση του επί χρόνια καθηλωμένου μισθού του εξαρτάται από τα
γούστα των εργοδοτών. Κι ακόμη ότι θα πρέπει να ξεχάσει το οκτάωρο, τις
συλλογικές συμβάσεις, τη σταθερή δουλειά, την κοινωνική ασφάλιση. Λέτε τελικά
να το πιστεύει; Που ξέρεις, μπορεί…
Αναδημοσίευση από τον athina984.gr
