Την στήριξη και επαναλειτουργία της Δημοτικής Φιλαρμονικής Μεσολογγίου ζητά με γραπτή του δήλωση ο πρώην δήμαρχος της πόλης, Παναγιώτης Κατσούλης, δήλωση που συνυπογράφει και ο Δημ. Σύμβουλος, Παντελής Καρατσόλης.
Αναλυτικά η δήλωση του κ. Κατσούλη έχει ως εξής:
" Με έκπληξη διαπίστωσα ότι στη φετινή παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, η Φιλαρμονική του δήμου μας, η οποία πάντοτε στις εθνικές επετείους εκκινούσε και συνόδευε με τους ήχους της τα παρελαύνοντα τμήματα, ήταν ΑΠΟΥΣΑ.
Αναζήτησα πληροφορίες αλλά βρήκα «στόματα ερμητικά κλειστά». Συνομίλησα με γονείς και μέλη της μπάντας, οι οποίοι με ενημέρωσαν πως «αθόρυβα» μπαίνει λουκέτο στη Δημοτική Φιλαρμονική. Αναζήτησα αποφάσεις του Πνευματικού Κέντρου, ήτοι του αρμόδιου φορέα για τη λειτουργία της, αλλά δεν βρήκα κάτι σχετικό. Όμως τα μέχρι προσφάτως μέλη της επέμεναν και μου επιβεβαίωσαν την “εν κρυπτώ” διάλυση της.
Το οξύμωρο της όλης κατάστασης είναι, πως στο σημερινό απολογισμό πεπραγμένων της Δημοτικής Αρχής για το χρονικό διάστημα από 1 Σεπτεμβρίου 2016 έως 31 Αυγούστου 2017, αναφέρεται:
«Η Φιλαρμονική του Δήμου μας αναδιοργανώθηκε και λειτουργεί πλέον σε ανακαινισμένη αίθουσα. Παράλληλα κατασκευάσθηκαν νέες στολές».
Δυστυχώς πρόκειται για ένα ακόμη μεγάλο ψέμα των διοικούντων το δήμο. Δεν έχει δοθεί ούτε ένα ευρώ, δεν αγοράσθηκαν στολές, ούτε αναδιοργανώθηκε. Τις ίδιες υποσχέσεις είχαν δώσει και πέρυσι, μ’ ένα και μόνο σκοπό. Να παρελάσει η μπάντα στην 25η Μαρτίου και στις Γιορτές Εξόδου, καθώς και να εκπροσωπήσει το δήμο στην Άμφισσα και στην Κάτω Αχαΐα. Κατόπιν οι υποσχέσεις ρίχτηκαν «στον κάλαθο των αχρήστων» και τώρα φαίνεται πως αποφάσισαν να την διαλύσουν.
Πέραν όμως του τεράστιου και αναπάντητου ΓΙΑΤΙ αυτής της “εν κρυπτώ” διάλυσης, αξίζει να ειπωθούν ορισμένα γεγονότα που αφορούν το παρελθόν και το παρόν της Δημοτικής Φιλαρμονικής Μεσολογγίου.
Το 1924 ιδρύεται ο σύλλογος με την επωνυμία «ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ» με σκοπό την ίδρυση φιλαρμονικής, η οποία αργότερα σταμάτησε την λειτουργία της.
Ακόμη και στη διάρκεια της φασιστικής κατοχής (1941 – 1942), αποσπασματικά ήταν παρούσα.
Την 1/6/1947 και επί δημαρχίας Χρ. Ευαγγελάτου, επανιδρύεται η «ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ» ως παράρτημα του Εθνικού ωδείου, με επίτιμο πρόεδρο τον Νομάρχη Π.Βεντούρη. Την 1/1/1950 η εταιρεία διαλύεται λόγω οικονομικού αδιεξόδου και η περιουσία της περνά στον Δήμο.
Τον Μάρτη του 1950, εγκρίνεται με βασιλικό διάταγμα η ίδρυση της «ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ», η οποία επανασυστάθηκε τελικά το 1954 επί δημαρχίας Ιωάννη Λυκούδη και η οποία το 1975 μετονομάσθηκε σε «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ Ι.Π. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ».
Από τότε και μέχρι «χθες», συνέχισε την λειτουργία της με μικρά κενά διαστήματα. Μέχρι πριν λίγους μήνες πλαισιώνονταν από πενήντα μαθητές – μουσικούς, καθώς και αρκετούς μαθητευόμενους από όλο το διευρυμένο δήμο. Είχε πλούσια παρουσία και προσφορά στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας, ενώ «εξυπηρετούσε» το δήμο στις εκδηλώσεις και στις «ανάγκες» του, εκπροσωπώντας τον επάξια και εκτός των ορίων του.
Ενδεχομένως ορισμένοι να ισχυριστούν πως δεν χρειαζόμαστε τη Δημοτική Φιλαρμονική, διότι λειτουργούν δυο ακόμη μπάντες στην πόλη μας. Αυτή του «Διονυσίου Σολωμού» και εκείνη του «Ιωσήφ Ρωγών».
Από την εμπειρία μου στο δήμο, μπορώ με βεβαιότητα να υποστηρίξω ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι παντελώς λανθασμένος. Όχι γιατί οι δυο μπάντες δεν είναι αξιόλογες.
Απεναντίας και αξιόλογες είναι και πρέπει όπου μπορεί ο δήμος να είναι αρωγός τους. Όμως είναι εντελώς διαφορετικός ο λόγος ύπαρξης και λειτουργίας της δημοτικής μπάντας και είναι πρακτικά αδύνατο αυτός να εκπληρωθεί από τις δυο άλλες μπάντες. Όπως για παράδειγμα, η συμμετοχή της μπάντας στις ορκωμοσίες του 2/39 Συντάγματος ή στις υποχρεώσεις του δήμου σε σημαντικές γιορτές - επετείους κοντινών μας δήμων.
Η ύπαρξη και λειτουργία της δημοτικής μπάντας, δεν αφορά απλά την παρουσία της σε δυο εθνικές επετείους (28η Οκτωβρίου – 25η Μαρτίου) και στις Γιορτές Εξόδου. Όποιος το βλέπει έτσι λαθεύει. Βλέπει «το δένδρο και χάνει το δάσος».
Επιπροσθέτως η δημοτική μπάντα αποτελεί «συγκοινωνούν δοχείο» με το Δημοτικό Ωδείο. Η απουσία της θα τροφοδοτήσει τόσο απώλειες μαθητών όσο και ποιότητας για το ίδιο, αφού ένα “εργαλείο” τριβής, εκμάθησης μουσικών οργάνων και απόκτησης εμπειρίας δεν θα υφίσταται πλέον.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, θεωρούμε πως η δημοτική αρχή και ειδικότερα το Διοικητικό Συμβούλιο του Πνευματικού κέντρου, οφείλουν άμεσα να αναθεωρήσουν τη στάση τους και να στηρίξουν την ουσιαστική επαναλειτουργία της Δημοτικής Φιλαρμονικής. "
