Μας ήρθαν μαζεμένα, βρε παιδί μου, και λέγαμε μήπως ονειρευόμαστε. Και Κυριακή βράδυ και Δευτέρα βράδυ…
Πρώτα ο "Σύλλογος φίλων μουσικής Διονύσιος Σολωμός". Eγκαινίασαν το χώρο τους, το δικό τους χώρο. Ένα κόσμημα στο κέντρο της πόλης. Αξίζει και μόνο να το επισκεφθεί κανείς…Τα παιδιά το έφτιαξαν μόνα τους. Με ελάχιστη βοήθεια αλλά με περίσσευμα από προσωπικό μόχθο, από ιδέες και υλοποίηση, αυτό που μας λείπει τελικά. Και το ευχαριστήθηκαν πολύ και το ευχαριστηθήκαμε κι εμείς και ήμασταν πολύς κόσμος. Τους ακούγαμε να παίζουν και λέγαμε πως αυτοί θα μεγαλουργήσουν…δεν είναι δυνατόν να μη γίνει έτσι, αφού σε τέτοιες δύσκολες εποχές, ονειρεύτηκαν, δεν χρησιμοποίησαν τακτικές του αμαρτωλού παρελθόντος( να πάμε στην Αθήνα να δούμε τον υπουργό….φτάνει πια…άσε που δεν έχουμε και υπουργούς…ευτυχώς), τόλμησαν και τα κατάφεραν. Και επιτέλους ,ευχαρίστησαν και έδωσαν βήμα σ’ αυτούς που πραγματικά βοήθησαν και όχι σε όσους περίμεναν να οικειοποιηθούν λίγη από τη λάμψη τους, όπως συνήθως συμβαίνει σε μικρότερα και μεγαλύτερα επιτεύγματα…Αυτή ήταν η πρώτη ανάσα.
Τη Δευτέρα οι "Ερωδιοί"…Άλλο και τούτο πάλι. Μια χούφτα νέων ανθρώπων εδώ και δέκα περίπου μήνες σκέπτονται, συσκέπτονται κουράζονται και παρουσιάζουν αυτά που όφειλαν να προετοιμάζουν και να προωθούν οι αρχές και οι φορείς της πόλης(οι μεγάλοι και οι ‘σοβαροί’, δηλαδή)…το αυτονόητο, το παρόν και το μέλλον της πόλης μας. Πάλι καλά όμως που προχωρούν το θέμα αυτοί οι νέοι άνθρωποι, γιατί έτσι δείχνουν και τη θέση υμών των υπολοίπων( ευτυχώς όχι όλων) που είναι για άλλους στον πάγκο για άλλους στην εξέδρα…οριστικά.
Έτσι ,είδαμε νέες ιδέες για την πόλη, με άλλη ματιά, από άλλη οπτική γωνία, που οι λοιποί ούτε να σκεφθούμε δεν τολμάμε, από ανθρώπους που ζουν και σε άλλα μέρη της χώρα μας και μπορεί να βλέπουν τα πράγματα και κάπως αλλιώς, και μαζεύτηκε κι εκεί κόσμος( στην πλατεία πίσω από τα δικαστήρια- ωραίος χώρος) και ήταν οργανωμένα και είχαν ετοιμάσει δικοί μας άνθρωποι και χορευτικά, και μουσικές( παρών ο ‘Διονύσιος Σολωμός’ που λέγαμε…).και δεν μας άφησαν έτσι, κοτζάμ καλεσμένοι ήμασταν, είχαν μαγειρέψει τα παιδιά από τη σχολή του Ο.Α.Ε.Δ ( τι αποκάλυψη και τι εξωστρέφεια κι αυτή..)
Και υπάρχουν δράσεις πολλές και πρωτότυπες για μια εβδομάδα συνεχόμενη…και είναι ευκαιρία να τις οσμιστούμε όλοι και γιατί όχι να συμμετέχουμε κιόλας.
Αν μάλιστα σκεφθούμε ότι αυτά είναι συνέχεια των δράσεων της "Αλληλεγγύης", τότε , κάτι συμβαίνει, κάτι σοβαρό αρχίζει και γίνεται…ε, ρε γλέντια…
Και αν παρατηρήσουμε θα δούμε απόντες αιρετούς, όχι γιατί δε θέλουν αλλά γιατί δεν το γνωρίζουν το ‘άθλημα’, και δεν το κάνουν με την καρδιά τους, θα δούμε νέες δυνάμεις και φρεσκάδα …
Πάντως, κάτι γίνεται….
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Κώστας Πούλος
Ξυπναρούδια….
