Σειρά ερωτημάτων και προβληματισμό δημιουργούν οι όροι της προκύρηξης, διεθνούς διαγωνισμού, προυπολογισμού 1 εκ. €, περίπου, για την σίτηση των σπουδαστών του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας, σε Μεσολόγγι και Αντίρριο.
Ο προβληματισμός προκύπτει από το γεγονός ότι με τους όρους που τίθενται, είναι πολύ δύσκολη, έως πρακτικά αδύνατη, η συμμετοχή επαγγελματιών του κλάδου, που δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας και ίσως και της Αχαΐας, αφού εκτός των άλλων, θα πρέπει να προσκομίσουν εγγυητικές επιστολές που ξεπερνούν τις 50.000€ και ταυτόχρονα να έχουν πιστοληπτική ικανότητα 1 εκ. €!.
Με ανοιχτή επιστολή του, ο καταξιωμένος επιχειρηματίας στο χώρο της εστίασης, Νίκος Μπούλης δημοσιοποιεί τις ενστάσεις του για τον διαγωνισμό, υποστηρίζοντας ότι πολλοί όροι του έχουν "φωτογραφικό" χαρακτήρα.
Στην επιστολή του ο κ. Μπούλης τονίζει:
"Δραστηριοποιούμαι στο χώρο της εστίασης από το 1980. Από το έτος 1989 διατηρώ το εστιατόριο ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ στην πόλη του Μεσολογγίου. Το εν λόγω εστιατόριο καλύπτει μεγάλες εκδηλώσεις δυναμικότητας 500 και πλέον ατόμων (εκδηλώσεις για την Έξοδο του Μεσολογγίου, εκδηλώσεις Συλλόγων, εστιάσεις για κοινωνικές εκδηλώσεις όπως γάμους και βαφτίσεις). Παράλληλα παρέχουμε υπηρεσίες catering και στον χώρο επιλογής του πελάτη. Καθ’ όλη τη διάρκεια της δραστηριοποίησης μας στον τομέα της μαζικής εστίασης έχουμε αναλάβει και ολοκληρώσει με επιτυχία δημόσια έργα όπως η σίτιση των φοιτητών του ΤΕΙ Μεσολογγίου (6 έτη), και η σίτιση των φοιτητών του Πανεπιστημίου ΔυτικήςΕλλάδας με έδρα το Αγρίνιο (3 έτη).
Τα τελευταία έτη παρατηρείται συστηματικά το φαινόμενο οι διακηρύξεις που δημοσιεύονται και αφορούν τη σίτιση των φοιτητών του ΤΕΙ Μεσολογγίου αλλά και του Αγρινίου να περιέχουν φωτογραφικούς όρους, οι οποίοι αποκλείουν τοπικούς επιχειρηματίες που έχουν πολυετή εμπειρία στη μαζική σίτιση και στηρίζουν τον τόπο τους .
Αντιθέτως, οι όροι αυτοί ευνοούν και φωτογραφίζουν τα «μεγάλα ψάρια» που λυμαίνονται χρόνια το χώρο της σίτισης των φοιτητών και οι οποίοι έχουν ως στόχο να κάνουν το «μεγάλο ταμείο» θυσιάζοντας την ποιότητα και την ποσότητα του φαγητού των φοιτητών, παραβιάζοντας έτσι τις υποχρεώσεις οι οποίες απορρέουν από τους όρους της εκάστοτε διακήρυξης και της σύμβασης που έχουν υπογράψει με τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Πρόσφατο και τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η υπ’αρ. 5/2015 διακήρυξη του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας που δημοσιεύτηκε προ ολίγων ημερών και διενεργείται την 24-11-2015 και αφορά την «Ανάδειξη αναδόχου για την εκμετάλλευση εστιατορίου σίτισης στις εγκαταστάσεις του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας στις πόλεις Μεσολόγγι και Αντίρριο». Πρόκειται για ένα έργο συνολικού προϋπολογισμού 906.576€, με διάρκεια ενός έτους.
Διαβάζοντας κανείς τους όρους της συγκεκριμένης διακήρυξης παρατηρεί εύκολα για πολλοστή φορά, τους φωτογραφικούς όρους που αυτή περιέχει. Συγκεκριμένα, η διακήρυξη θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση συμμετοχής την πιστοληπτική ικανότητα ύψους 906.576 € η οποία και θα αποδεικνύεται από σχετική βεβαίωση προερχόμενη από Τραπεζικό ίδρυμα. Είθισται στις διακηρύξεις των δημοσίων διαγωνισμών να απαιτείται η κατάθεση Εγγυητικής επιστολής καλής συμμετοχής, η οποία διασφαλίζει ότι ο συμμετέχων έχει την απαραίτητη οικονομική φερεγγυότητα και εν συνεχεία εφόσον γίνει η κατακύρωση του έργου σε κάποιον συμμετέχοντα να του ζητείται να προσκομίσει Εγγυητική επιστολή καλής εκτέλεσης έργου η οποία παραμένει στον κύριο του έργου ως εγγύηση μέχρι ο ανάδοχος να ολοκληρώσει επιτυχώς το έργο. Ωστόσο, αυτή η διακήρυξη πρωτοτυπεί και απαιτεί από τους συμμετέχοντες εκτός από Εγγυητική επιστολή καλής συμμετοχής ύψους 14.471,07 €, φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα, ισολογισμούς τριών τελευταίων ετών από τους οποίους να προκύπτει ότι ο συμμετέχων έχει μέσο ετήσιο κύκλο εργασιών μεγαλύτερο του 100% του προϋπολογισμού του έργου (906.576€)να προσκομίσουν και επιστολή από Τραπεζικό ίδρυμα που να βεβαιώνει ότι ο συμμετέχων έχει πιστοληπτική ικανότητα ύψους 906.576€ .
Είναι απορίας άξιο ποιος υγιής επιχειρηματίας μπορεί να εξασφαλίσει μία τέτοια Βεβαίωση πιστοληπτικής ικανότητας και ποια Τράπεζα θα χορηγήσει τέτοια βεβαίωση αυτήν την περίοδο που διανύουμε εν μέσω πλήρους οικονομικής ύφεσης και καθεστώτος capital control; Η απάντηση στο ερώτημα είναι μία κανένας τοπικός επιχειρηματίας και καμία Τράπεζα. Οι μόνοι που δύνανται να εξασφαλίσουν τέτοιου είδους Βεβαίωση είναι όσοι μεγαλοεπιχειρηματίες δραστηριοποιούνται χρόνια στον τομέα της σίτισης φοιτητών και έχουν αναλάβει έργα που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Αυτοί και μόνον θα προσκομίσουν στις Τράπεζες τις σχετικές συμβάσεις που έχουν υπογράψει με τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και από τις οποίες προκύπτει ότι κάθε μήνα έχουν λαμβάνειν με μαθηματική ακρίβεια από αυτά διόλου ευκαταφρόνητα χρηματικά ποσά και έτσι θα εξασφαλίσουν την σχετική Βεβαίωση πιστοληπτικής ικανότητας!
Μία άλλη φωτογραφική διάταξη αυτής της διακήρυξης είναι ο όρος ότι «Οι συμμετέχοντες πρέπει να ασχολούνται και δραστηριοποιούνται συστηματικά και αποδεδειγμένα με το αντικείμενο του διαγωνισμού, δηλαδή εκμετάλλευση εστιατορίων με μεγάλο αριθμό σιτιζομένων ημερησίως για τα 3 τουλάχιστον τελευταία έτη, συνεχώς με τη σημερινή μορφή της επιχείρησης. Ως μαζική σίτιση θεωρείται η συστηματική επί καθημερινής βάσεως παροχή πλήρους σίτισης τουλάχιστον (μεσημεριανό και βραδινό) 1000 ατόμων για συνεχές διάστημα όχι μικρότερο των 9 μηνών ετησίως».
Συνεπώς, με τον ανωτέρω όρο αποκλείονται αυτομάτως όλοι οι επιχειρηματίες που δεν έχουν αυτήν την περίοδο αλλά και τα τελευταία τρία έτη, ανάλογα έργα παροχής σίτισης σε φοιτητές Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Μόνον οι δύο-τρεις επιχειρηματίες οι οποίοι έχουν μοιράσει την «πίτα» σε γεωγραφικές περιοχές, έχουν ως αποκλειστική τους επιχειρηματική δραστηριότητα να αναλαμβάνουν έργα σίτισης φοιτητών και έχουν ήδη αναλάβει τη σίτιση φοιτητών τα τελευταία έτη δικαιούνται να συμμετάσχουν και πάλι στον διαγωνισμό προκειμένου να διεκδικήσουν το έργο! Θα ήταν ιδιαιτέρως ενδιαφέρον να μας υποδείξει το ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδος ποιος επιχειρηματίας όχι μόνο του νόμου μας αλλά ανά την Ελλάδα, δραστηριοποιούμενος στη μαζική σίτιση και ιδιοκτήτης εστιατορίου σιτίζει 1000 άτομα καθημερινώς μεσημέρι και βράδυ για διάστημα τουλάχιστον εννέα μηνών κατά τα τελευταία τρία έτη;;;;
Τέλος, κάνοντας μια απλή ανάγνωση της διακήρυξης παρατηρεί κανείς ότι ενώ ο αριθμός των σιτιζομένων φοιτητών είναι περί τους 700 για το φοιτητικό εστιατόριο του Μεσολογγίου, ο σημερινός επιχειρηματίας το λειτουργεί έχοντας ως εξοπλισμό 140 μαχαιροπίρουνα, 160 πιάτα, 140 δίσκους σερβιρίσματος και 220 καρέκλες! Ποιος κοροϊδεύει ποιον είναι το ερώτημα! Είναι αδύνατον 700 άτομα να εξυπηρετούνται τις ώρες αιχμής στο εστιατόριο με 140 μαχαιροπίρουνα και 160 πιάτα και 220 καρέκλες. Προφανώς κάτι άλλο συμβαίνει αν λάβουμε υπόψινταυτόχρονα ότι η τιμή του γεύματος ανά φοιτητή σύμφωνα με τη διακήρυξη είναι 1,80€ χωρίς ΦΠΑ. Ένας μέσος επιχειρηματίας αντιλαμβάνεται εύκολα ότι είναι ασύμφορο να λειτουργήσει το φοιτητικό εστιατόριο και να σιτίζει καθημερινά μεσημέρι και βράδυ 700 άτομα με τιμή γεύματος 1,80€, τη στιγμή που το χαμηλότερο δυνατό κόστος ανά γεύμα δεν μπορεί ρεαλιστικά να είναι λιγότερο από 1,50€ . Ποιος ο λόγος τότε να επιδιώκουν τα μεγάλα ψάρια να αναλάβουν τέτοια έργα και να διασφαλίσουν ότι οι όροι θα είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα τους; Μήπως γνωρίζουν εκ πείρας ότι θα πληρώνονται για 700 άτομα ενώ θα σιτίζουν μόλις τα μισά γιατί ναι μεν το ΤΕΙ χορηγεί έναν αριθμό καρτών δωρεάν σίτισης που ανέρχονται περίπου στις 700 αλλά ποτέ δεν προσέρχονται να σιτιστούν όλοι αυτοί οι φοιτητές; Η μη προσέλευση των φοιτητών σε συνδυασμό με την απαράδεκτη ποιότητα γεύματος εξασφαλίζει στον εκάστοτε ανάδοχο το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος εις βάρος των φοιτητών, του ΤΕΙ και των σχετικών κονδυλίων του Υπουργείου Παιδείας.
Το Μεσολόγγι κάνει τα τελευταία χρόνια προσπάθειες να κρατήσει το ΤΕΙ και τους φοιτητές του. Όλοι οι φορείς, η τοπική κοινωνία και ο επιχειρηματικός κόσμος κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντιθέτως, η Διοίκηση του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδος με την συγκεκριμένη διακήρυξη απέδειξε ότι ακολουθεί τα χνάρια των προηγούμενων Διοικήσεων του ΤΕΙ Μεσολογγίου που κώφευαν στις καταγγελίες για φωτογραφικούς όρους και διακηρύξεις αλλά το σημαντικότερο αδιαφορούσαν για τις συστηματικές διαμαρτυρίες και καταλήψεις των φοιτητών εξαιτίας της χαμηλής ποιότητας και ποσότητας γεύματος και του λουκέτου που συχνά έμπαινε στο φοιτητικό εστιατόριο για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Εξάλλου ποιος ο λόγος να βρίσκονται τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας αν αυτά δεν αποτελούν πηγή ζωής και κινητήριο δύναμη για την τοπική οικονομία;
Οι παρατηρήσεις δικές μου, τα συμπεράσματα δικά σας. Ελπίζω αυτή τη φορά οι ιθύνοντες να ανοίξουν τα αυτιά τους έστω και την τελευταία στιγμή διαφορετικά αυτή η χώρα δεν έχει καμία τύχη να βγει από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται.
Μεσολόγγι, 14-10-2015
Με εκτίμηση,
Νικόλαος Μπούλης
Ιδιοκτήτης εστιατορίου ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ"
