Σήμερα Παρασκευή 19 Αυγούστου, στις
6 το απόγευμα, στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Μεσολογγίου θα γίνει η κηδεία του
Αντώνη Σαλούρου. Μια είδηση που το άκουσμά της σκορπά, θλίψη και μόνο θλίψη.
Θλίψη για το πρόωρο και απρόσμενο
της «φυγής» του, θλίψη για το κενό που αφήνει πίσω στο συνδικαλιστικό κίνημα,
θλίψη για την παντοτινή απουσία του από τις κοινωνικές του συναναστροφές.
Πραγματικά είναι από τις στιγμές
που γράφοντας αυτές τις γραμμές, νιώθουμε ένα σφίξιμο στο στομάχι για το
απροσδόκητο της πρόωρης φυγής, ενός πραγματικού φίλου που εδώ και πολλά χρόνια ανταλλάσσαμε,
απόψεις για τα μικρά και μεγάλα της περιοχής. Της περιοχής που αγάπησε όσο
τίποτε άλλο και για στην οποία από διάφορα μετερίζια προσπάθησε να δώσει
δυναμική ανάπτυξης και προόδου.
Το ποιος ήταν ο Αντώνης Σαλούρος
περιγράφεται γλαφυρά στην ανακοίνωση της Λαϊκής Ενότητας που ακολουθεί:
«Ο Αντώνης Σαλούρος, που
γεννήθηκε το 1954, υπηρέτησε από τα νεανικά του χρόνια ανιδιοτελώς, με
αφοσίωση, αυταπάρνηση, σταθερότητα και συνέπεια την υπόθεση της Αριστεράς και
τα συμφέροντα των εργατών, των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, στην
Πάτρα, τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στο Μεσολόγγι, στην Αθήνα, πάλι
τελευταία στην Πάτρα, αλλά και όπου τον καλούσε το καθήκον σε όλη τη χώρα.
Πάντα στις πρώτες γραμμές των
εργατικών, λαϊκών και πολιτικών αγώνων, ως εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα και
ως ενεργό μέλος του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, είτε ως απλό μέλος
είτε σε κορυφαίες θέσεις ευθύνης. Στην αρχή ως Πρόεδρος του πρωτοβάθμιου
σωματείου ιδιωτικών υπαλλήλων Μεσολογγίου και του Εργατικού Κέντρου
Μεσολογγίου, μετά ως μέλος του Γενικού Συμβουλίου και της Εξελεγκτικής
Επιτροπής της ΓΣΕΕ και εν συνεχεία ως μέλος της Διοίκησης και της Εκτελεστικής
Επιτροπής της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας.
Πάντα, επίσης, στις πρώτες
γραμμές της κομμουνιστικής και της ριζοσπαστικής Αριστεράς είτε ως μέλος είτε
ως στέλεχος. Της ΟΜΛΕ, που ήταν η αρχική πύλη εισόδου του στην Αριστερά, εν
συνεχεία για πολλά χρόνια στο ΚΚΕ, μετά ιδρυτικό μέλος, υποψήφιος Βουλευτής
στην Αιτωλοακαρνανία και ενεργό στέλεχος για 24 χρόνια του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και του
ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα του Αριστερού Ρεύματος και τέλος από πέρυσι τον Αύγουστο
ιδρυτικό μέλος και στέλεχος της Λαϊκής Ενότητας, μέλος του συντονιστικού Αχαΐας
της ΛΑΕ.
Ο Αντώνης ήταν ακούραστος αγωνιστής.
Έδωσε για δέκα ημέρες την ύστατη και σκληρότερη μάχη με τον πιο ύπουλο εχθρό
που αντιμετώπισε στη ζωή του. Όρθιος έζησε, όρθιος με ψηλά το κεφάλι, έφυγε.
Το διάχυτο αίσθημα αλληλεγγύης
του στους κοινωνικά αδύναμους και καταφρονεμένους, που τον διακατείχε, η
Ανθρωπιά του, η αγωνιστική του προσφορά είναι ανεκτίμητης αξίας κληρονομιά, που
άφησε στην συντρόφισσα της ζωής του, την Ασπασία, σε όλους τους φίλους και
συγγενείς του και σε όλους και όλες, που αγωνίστηκαν από διάφορα μετερίζια μαζί
του.
Η Λαϊκή Ενότητα εκφράζει τη θλίψη
και τα συλλυπητήρια των μελών της στην αγαπημένη του συντρόφισσα και σε όλους
τους οικείους του.
Ο σύντροφός μας ο Αντώνης θα ζει
στους πέντε συνανθρώπους μας, στους οποίους χάρισε ζωή με τη δωρεά οργάνων του,
ως ύστατη πράξη αλληλεγγύης. Θα ζει στους αγώνες μας για το λαό, για την
πατρίδα και για ένα καλλίτερο και δίκαιο κόσμο.»
