Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έχει υπάρξει διαχρονικά ένας «στρατιώτης» για την παράταξή του. Είχε λόγο, είχε ρόλο, αλλά ποτέ δεν υπήρξε αυτό που λέμε «δελφίνος» καθώς δεν επέδειξε το άγχος του να γίνει το «Νο 1» στη Νέα Δημοκρατία. Γι αυτό και όταν βρέθηκε στη θέση του μεταβατικού Προέδρου της ΝΔ, συμφώνησαν όλοι πως είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη χρονική στιγμή.
Ωστόσο στη μέχρι σήμερα εξαιρετικά σύντομη θητεία του, ο Μεϊμαράκης δείχνει χαρακτηριστικά που είναι κάτι παραπάνω από σημαντικά για τη σημερινή πολιτική κατάσταση της χώρας.
Πρώτα απ’ όλα, χωρίς πολλά και μεγάλα λόγια, με απλή λογική και απόλυτη δέσμευση στις αξίες της παράταξής του, αφενός κράτησε τη ΝΔ ενωμένη σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία και αφετέρου έπαιξε πολύ θετικό ρόλο στο να καταλήξει η κυβέρνηση σε μια συμφωνία με τους δανειστές και να μην αποτολμήσει το απονενοημένο άλμα στον γκρεμό.
Έχοντας την πολύτιμη εμπειρία της θητείας του ως Προέδρου της Βουλής ο Μεϊμαράκης έχει ισχυροποιήσει δύο πολύ βασικά χαρακτηριστικά. Ξέρει να είναι συναινετικός και συνεννοήσιμος όταν πρέπει αλλά ξέρει να βάζει και τα όρια που απαιτούνται προκειμένου να μη γίνει η χώρα το απόλυτο μπάχαλο.
Ο Μεϊμαράκης δεν είναι αστός. Είναι λαϊκός πολιτικός αλλά κατάφερε μέσα στις κρίσιμες περιστάσεις όλων των προηγούμενων ημερών να εκφράσει τον αστικό κόσμο της χώρας και η Νέα Δημοκρατία να επανασυνδεθεί ψυχικά με μια μεγάλη μερίδα πολιτών που είχε αποξενωθεί, λόγω της διακυβέρνησης Σαμαρά. Διότι το παράδοξο είναι πως ενώ ο Σαμαράς είναι αστός κατάφερε επί των ημερών του να μετατρέψει τη ΝΔ όχι σε λαϊκό κόμμα αλλά σε … λαϊκούρα.
Το γεγονός πως ο Μεϊμαράκης δεν ονειρεύτηκε ποτέ την καρέκλα του Προέδρου, τον κάνει ένα καλό Πρόεδρο.
Όσο ο ίδιος επιθυμεί να προχωρήσουν οι εσωκομματικές διαδικασίες και να παραδώσει, τόσο πιο πολύ ισχυροποιείται η άποψη εντός της Νέας Δημοκρατίας πως μπορεί να δώσει πολλά περισσότερα κάτω από τις σημερινές συνθήκες.
Είναι κατανοητό ασφαλώς πως ένας Πρόεδρος είναι δύσκολο να λειτουργήσει έχοντας από κάτω όλο το σύστημα του προηγούμενου Προέδρου. Προσωπικά πιστεύω πως μπορεί να τα καταφέρει. Σίγουρα χρειάζεται να καθαριστούν «οι στάβλοι του Αυγεία», από τον Γραμματέα μέχρι τον θυρωρό, αλλά δεν είναι αυτό το μεγάλο ζητούμενο τώρα. Ας φτιάξει ένα παράλληλο σύστημα για να κάνει τη δουλειά του και να αποδειχθεί πραγματικά χρήσιμος και για την παράταξή του και για τον τόπο.
Επιπλέον στη θέση που βρίσκεται δεν βρίσκεται τυχαία. Έχει τις ευλογίες και την απόλυτη στήριξη του Κώστα Καραμανλή κι αυτό σημαίνει πως κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις όποιες αποφάσεις λάβει.
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν ο Μεϊμαράκης πρέπει να παραμείνει στη θέση του. Όπως κάνει κάθε καλός στρατιώτης την ώρα της μάχης. Κάποιες μάχες δεν κερδίζονται από μεγάλους «στρατηγούς» αλλά από «λοχίες». Η ΝΔ βρήκε τον «λοχία» που απαιτούν οι καιροί, μακάρι να τον βρει και η χώρα…
Πιστεύω πως ο Μεϊμαράκης θα το σκεφτεί. Και θα πάρει τη σωστή απόφαση. Το καθήκον προς την πατρίδα πρέπει να εκτελείται άνευ όρων και άνευ ορίων. Αυτό πρέπει να είναι και το παράδειγμα της πολιτικής τάξης προς την κοινωνία. Η υπέρβαση του κόμματος μπροστά στο πατριωτικό πρόταγμα.
